01.07 Rankiem załatwianie urzędowych sprawa związanych z zakwaterowaniem. W nocy nie było kierownika internatu, który teraz powitał nas słowami „O! To z nocnej dostawy.” Wpłacenie kasy i podpisanie czego trzeba. Wychodząc, kierownik zwrócił uwagę na szklaną gablotkę, gdzie stały butelki przyozdobione różnymi wzorami i rysunkami wykonanymi przez uczniów, informując, że mają w tej szkole teraz takie hobby, po czym zapytał czy ładne. O 17 grupą, piesza wycieczka do oczyszczalni ścieków. Przed 19 z kolei byliśmy na małym wykładzie wstępnym o okolicy, który odbył się przy kaplicy św. Anny, skąd roztaczał się piękny widok na Pińczów i Dolinę Nidy.


Pińczów. Widok z oczyszczalni ścieków na Osiedle Grodzisko przy Kazimierza Wielkiego ku NW


Pińczów. Kaplica pw. św. Anny, położona w pobliżu zjazdu DW 766


Pińczów widziany spod Kaplicy pw. św. Anny ku SW. Po prawej widoczny dach kościoła pw. św. Jana Apostoła i Ewangelisty. Spomiędzy drzew po lewej wystaje wieża Klasztoru Franciszkanów. Na horyzoncie rozległy las Dębina miedzy Skrzypiowem i Młodzawami


Pińczów widziany ze ścieżki miedzy kaplicą pw. św. Anny i cmentarzem parafialnym ku SSE. W centrum widoczny Klasztor Franciszkanów w dzielnicy Mirów. Na lewo Osiedle Jeziorany. Ponad cmentarzem widoczny podłużny, oświetlony budynek ZSZ Staszica, gdzie mieściła się nasza baza noclegowa. Daleko po lewej, ponad drzewami, widoczne Osiedle Grodzisko. Ponad nim, na horyzoncie, widoczny las Rezerwatu Grabowiec (6 km). Na horyzoncie po prawej las Dębina.

Pierwsze dni praktyk wyglądały w ten sposób, że przez trzy dni chodziliśmy po rożnych typach krajobrazu, dokąd byliśmy dowożeni autobusem. Łaziliśmy, prowadzący opowiadali, kopaliśmy dołki, pomiary wilgotności i powietrza, czasem również przepływu wody. Celem było zapoznanie się z każdym rodzajem obszaru praktyk, gdyż miało powstać 21 grup po 4 osoby, rozdzielone do trzech typów krajobrazu.

Pokaż trasę GPS
Pobudka 7:30 – start 8:30. Na śniadanie łykamy jeden z podjazdów w Wielkiej Wsi, by zjechać długą drogą w dół o 80m (co przypomniało mi Jonkoping i tamtejszy super zjazd 100m w dół) prosto na rynek w Wąchocku. Podjazd pod klasztor cystersów, pomnik sołtysa i nad zbiornik, jaki tam powstał w przeciągu kilku ostatnich lat. Na zdjęciach satelitarnych wciąż widoczna była rzeczka. Kurs na Starachowice – miasto na kilku wzgórzach ulokowane. Tam regeneracja sił aż do 12. Zjadło się kebab na wielkim talerzu. W międzyczasie dało się słyszeć dźwięk, włączonego przy sąsiednim stoliku, lokalnego radia Psiapsiółki FM. Akurat leciała audycja o zakochanych gimnazjalistkach i udawaniu niedostępnej, a także inne zwariowane historie.


DK 42. Obniżenie między Ciecierówką i Parszowem. Wśród drzew po prawej krył się nasz nocleg. Widok ku NW


Wąchock. Klasztor cysterski. Widok ku NE


Wąchock. Zapora na rzece Kamiennej. Widok ku NNW


Starachowice. Jezioro Starachowickie. Widok ku N


Starachowice. Kościół pw. Świętej Trójcy na E od Rynku


Starachowice. W dole zabudowa przy Rynku. Widok ku SWW

Z miasta wyjazd dzięki wskazaniu nam drogi przez tubylca. Tuż przed granicami miasta mijało się interesującego osobnika. Na poboczu oglądał i zbierał kwiatki. Starszy siwowłosy jegomość z długą biała brodą, ubrany w takiegoż samego koloru ubranie. Sprawiał sympatyczne wrażenie. Gdy przejeżdżało się koło niego, coś do nas powiedział, ale że nie udało się dosłyszeć, to trzeba było zwolnić. Dało się słyszeć życzenia szczęśliwej podróży. Skręt w drogę na Bodzentyn, która okazała się kolejnym morderczym podjazdem. Dojazd nam się strasznie dłużył, choć odległość nie była wielka. Na miejscu zakupy, wizyta w orzeźwiająco chłodnym kościele i ruiny zamku (praktycznie tylko same ściany). Nastała nieco większa przerwa.


Bodzentyn. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa i Męczennika


Bodzentyn. Ruiny zamku. Widok ku N


Bodzentyn. DW 752. Widok ku SW

I jeszcze jeden podjazd, po nim zjazd do i znów przyszło mi się znaleźć się w pobliżu Łysicy. Przejazd przez Św. Katarzynę. Wymęczający podjazd, żar z nieba, przerwa na przystanku. Ostatnie metry do najwyższego punktu drogi i oto rozpościerał się przed nami świetny widok i 5km zjazdu. Świetne to było przeżycie, choć we wsiach trzeba było uważać, ze względu na studzienki kanalizacyjne. Kurs na Daleszyce i wprost do Chmielnika. Teren na początku wiadomy, potem dość płasko. Przed Chmielnikiem widać było duże płaskie obszary. Co jakiś czas na horyzoncie widać było Łysicę, od której się ciągle oddalało. W Szczecnie ktoś z ciężarówki wskazywał nam trasę, a przy drodze geodeci robili pomiary. W mieście kolacja na rynku, która była złożona z resztek własnych zapasów. Ludzie trochę na nas patrzyli. Wyjazd, a wkrótce potem przyszła pora rozbić namiot w pobliskim lesie, choć nie było łatwo.


Święta Katarzyna. DW 752. Specyficzny dom w N części miejscowości, w pobliżu skrętu do Grabowa. Widok ku SEE


Krajno Pierwsze (Pogorzele). DW 752. W tle wzgórza w dolinie Warkocza. Widok ku SW


Górno S. Widok na Łysogóry ku NE


Borków N. Jezioro Borków stworzone na Bełniance. Widok ku SE


Pierzchnica. Kościół pw. św. Małgorzaty. Widok ku SWW


Droga przez pola wsi Podlesie i Gumienice, między Pierzchnicą i Chmielnikiem. Widok ku S


Chmielnik. 1 Maja. Widok ku SSE


Chmielnik. Fontanna w S skraju Rynku. Widok ku NW


Chmielnik. Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SEE

Przejechało się ok. 200m od szosy po leśnej dróżce, skręt w lewo i już trwało przygotowanie się do ostatniej nocy...  Leżało się w namiocie. Rozmawiało. Odpoczywało. Następnego dnia miały się zacząć praktyki... Kroki?! Coś się porusza! Rosnące zaniepokojenie. Nasłuchiwanie... Tak! Coś jest w pobliżu!!! Chyba jakieś kopytne zwierze. Po dłuższej chwili do naszych uszu dobiegł dziwny dźwięk... Strzał!!! Bieg zwierzęcia - polowanie! Wszystko w promieniu najdalej pół kilometra. Odgłos przejeżdżającego po gruntówce auta...

Szybkie zwijanie namiotu, nawet nie dopinając sakw. Wszystko powędrowało tam jak było, by czym prędzej wrócić na asfalt. Zachodziło słońce, a nam zostało jeszcze 20 km do Pińczowa, gdzie czekał na nas nocleg pod dachem. Dojazd po zmroku. Przez wsie goniły nas psy. Do miasteczka stromy zjazd z kilkoma ostrymi zakrętami.w dół, drogą nastrojowo oświetlonej tylko kilkoma lampami. Jeszcze kilka minut i o 22:10 udało się zameldować w kwaterze. Stróż dał nam klucze do rowerowni oraz naszego pokoju, dziwując się przy tym naszej czterodniowej podróży.

Zaliczone gminy

- Starachowice
- Pawłów
- Pierzchnica
- Pińczów

Pokaż trasę GPS
Dziś udało się obudzić wcześniej - o 7. Pół godziny później już na rowerach. Przed zjazdem do Klwowa zjadło się małe śniadanie (m.in chipsy bananowe). Stamtąd o porannym słońcu walącym nas w oczy. Prosta, nieco dziurawa droga do Potworowa, skąd skręt ku SW do Przystałowic Dużych. W Sadach Koloni skręt w prawo, Bąków w lewo i potem przez las (droga z kocimi łbami) do Rusinowa, gdzie wjazd po lekkim zjeździe. Na miejscu akurat trwał odpust i było dużo straganów, ale na nasze nieszczęście - sklep zamknięty. Gdzieś tam leciała przeróbka „Żono moja”. Długo tam się nie było, wnet ruszając w kierunku Przysuchej.


Granica powiatów między wsiami Wólka Ligęzowska i Brzeski. Widok ku N


Klwów. Kościół pw. św. Macieja Apostoła. Widok ku E


Podczasza Wola. DK 48. Widok ku NW


Rusinów. Odpust przy kościele pw. św. Apostołów Piotra i Pawła. Skrzyżowanie Żeromskiego i Strażackiej. Widok ku E

Zaczęły się pierwsze ciężkie podjazdy. Przerwa na zakupy w Smogorzowie. Po dojechaniu do miasta, odpoczynek na ławeczce w pobliżu kościoła. Smutny telefon ze strony Kasi rodziny. Chopina, Lubelska i dalej na południe. Wyjeżdżając z miasta, z lewej wjechała na tę samą drogę grupa rowerowa (4 osoby, z czego jeden facet na końcu). Przed nami znalazły się dwie dziewczyny. Gdy zostały wyprzedzone, tak że jechało się między połówkami ich ekipy (przerwa była duża), to jedna rzuciła do nas pytające „co?”. Zauważyła pomyłkę i się zmieszała, a nam pozostało tylko ją migiem wyprzedzić. Nieco dalej pojawił się znak drogowy informujący, że tędy dojedziemy do Końskiego, a że chciało się w drugą stronę, więc nas nieco to zmartwiło. No nie to było celem. Na szczęście znak był przy skrzyżowaniu z drogą we właściwym dla nas kierunku.
 
Przysucha. Kościół pw. św. Jana Nepomucena. Widok ku S

Nieco się nadłożyło drogi. „Ale co tam!”. Na nieszczęście, droga ta pięła się ostro w górę, czego chciało się uniknąć. Wydawało się, że ominiemy z boku spokojnie Garb, lecz okazało się, że i tak trzeba było przejechać  przez jedno z jego wzgórz. Asfalt pochodził jeszcze z PRL, ale trzymał się dość dobrze. Gdy tylko udało się przebrnąć przez podjazdy, przez które trzeba było wjechać ~30 metrów w górę, oczom naszym ukazały się pierwsze rozległe krajobrazy. Zjazd do wsi Borkowice, a tam ukazała się tabliczka, wskazującą punkt widokowy na Krakowej Górze. Kolejny podjazd był nam niestraszny, by się dodatkowo pomęczyć, aby tylko popatrzeć na więcej krajobrazów, pokonane zostało kolejne, tym razem ~40m podjazdu. Na górze czekały zadaszone ławy, kapliczka, która została odnowiona przez potomka jej fundatora sprzed ponad 100-150 laty, no i krajobraz na Równinę Radomską. Po wypoczęciu i po pozachwycaniu, pora na powrót w dół, zaglądając jeszcze do kościoła.


Borkowice W. Droga z Rudna, po N stoku Krakowej Góry. Widok ku SEE


Krakowa Góra (280 m n.p.m.). Z Garbu Gielniowskiego, widok na pogranicze Równiny Radomskiej i Przedgórza Iłżeckiego. Widok ku N


Krakowa Góra (280 m n.p.m.). Z Garbu Gielniowskiego, widok na pogranicze Równiny Radomskiej i Przedgórza Iłżeckiego. Widok ku NNE


Krakowa Góra (280 m n.p.m.). Widok ku E


Borkowice. Kościół pw. Świętego Krzyża i św. Mateusza

Pagórkowata DW 727 doprowadziła nas do Chlewisk. Zjazd w Kościelną i Cmentarną. Miał być skrót, ale wyszedł gruntowy podjazd z wielką kałużą na wierzchowinie, a jeszcze koło cmentarza, na asfalcie położono progi zwalniające. Za lasem droga pokryta była kamieniami, które potwornie chrzęściły. Wyjazd wojewódzką w Szydłowcu. Jednym z pierwszych budynków, jakie się nam ukazały, był zamek. Tylko się weszło na jego dziedziniec i pokrążyć koło niego, bo przyziemny głód nas gnał do jedzenia. Na ryneczku z renesansowym ratuszem i starym kościołem okazało się, że w pobliżu nie ma normalnego ciepłego jedzenia. Tylko cukiernie i zapiekanki z mrożonki. Trudno. Głód je wszamał, choć na próżno się wcześniej szukało lepszego lokalu.


Zamek w Szydłowcu. Widok ku NW


Szydłowiec. Ratusz Miejski. Za nim kamienice z cukierniami. Widok ku SE

Został nam już tylko odcinek do Skarżysko-Kamiennej oraz noclegu. Wyjazd na krajówkę. Jechało się długo w dół, mijając granicę województw i nie wiedzieć czemu, trzeba było usiąść, odczuwając zmęczenie zanim zaczął się paskudny podjazd przed Skarżyskiem. Zgodnie padła decyzja, że go ominiemy i wjedziemy od NE. Powitały nas osiedla blokowe i poszukiwania jakiegoś ustronnego miejsca np. w McD. Niestety, znów trzeba było się zadowolić tym co było, czyli dworcem PKP za 2zł. Poszukiwania również zużyły dużo siły, ale było jej jeszcze tyle, by pojechać dalej, choć na samych oparach. Przejście z terenów płaskich na podjazdy było nieco zbyt szybkie. Skarżysko opuszczało się z chęcią. Poszukiwania noclegu były ciężkie – tak jak ongiś za pobliskim Opatowem ‒ dużo domów stało przy drodze. Pewnie by się tak jechało i jechało, ale w końcu udało się zauważyć spory nieużytek na stromym zboczu przy drodze. Przejście przez wysoką trawę i rozstawienie namiot. Pogoda była podobna, jak w poprzednie dni, choć może nieco bardziej nas przygrzało.


Skarżysko-Kamienna. Dworzec PKP. Widok ku SE

Zaliczone gminy

- Klwów
- Potworów
- Rusinów
- Przysucha
- Borkowice
- Chlewiska
- Skarżysko Kościelne (na skraju)
- Wąchock

Pokaż trasę GPS
Pobudka o 9. Mijało się przygotowywaną obwodnicę Żyrardowa, póki co na etapie piaskowania. W planach podróż z dala od większych miejscowości, więc zdobycie zapasów było ważne. Przerwę przed Mszczonowem na jedzenie, a drugą na zakupy już w mieście. Okrążenie kościoła. Piekarską do Kolejowej i krótka przerwa na regulowanie kierownicy. Teren był łagodnie pagórkowaty. Było wiele sadów i niewielka czegokolwiek innego. Z tego powodu tereny miedzy Mszczonowem i Nowym Miastem nad Pilicą ponownie okazały się wprowadzać w błąd. Nie do końca było wiadomo, jak poruszać się tutaj z mapą w skali 1:300000.


Mszczonów. Zakupy w KAROLu przy Szkolnej. Widok ku E


Mszczonów. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela

W Osuchowie naszło nas podejrzenia o ataku kleszcza na Kasię. W tamtejszej w aptece, na pytanie o lekarza, została skierowana na druga stronę budynku. Tam okazało się, że aktualnie nie przyjmuje - no i w końcu nic nie wyszło. Kasia zakupiła przyrząd do usuwania, ale jednak na szczęście nie był to kleszcz. W Pawłowicach przy kapliczce skończył nam się asfalt i jechało się po szutrze. Do Annopola asfaltem, a tam kilometr gruntówki między polami, zakończony przejazdem przez czyjeś podwórze – ze spuszczoną głową i jak najszybciej.


Osuchów. Komin na terenie dawnej gorzelni. Widok ku NE


Pawłowice. Widok ku S

Udało nam się w końcu dotrzeć na DW725 do Białej Rawskiej. Mijało nas dużo załadowanych owocami TIRów. Raz pogonił za nami pies - uciekać trzeba było po drodze z dziurami. Skończyło się to w końcu tak, że przed Białą rower złapał kapcia i sporo czasu zeszło, zanim można było ruszyć dalej. Z Białej na Szczuki, gdzie krótka przerwa wypadła przy Sanktuarium Kolbego. Niebawem skończył się asfalt raz jeszcze. Jechało się wzdłuż granicy lasu, słysząc strzały przeganiające ptaki. W rezultacie tak jakby cofnięcie do Sadkowic przez Trębaczew, co nie do końca leżało w naszych zamiarach. Doskwierało już zmęczenie, głód i pragnienie. Pędem do Nowego Miasta, ostatkiem psychicznych sił. Motywowały również ledwie resztki zapasów, a zbliżała się godzina zamykania sklepów. Udało się. Zakupy w Biedronce i pizza na dobrym cieście, ze smacznym sosem, w lokalu tuż obok rynku. Przy okazji trochę się udało obmyć.


Wilcze-Średnie. Przerwa na przystanku, przy drodze od strony Jakubowa. Widok ku N


Biała Rawska. Kościół pw. św. Wojciecha


Szczuki. Sanktuarium pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Widok ku E


Szczuki. Sanktuarium pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego


Szczuki. Sanktuarium pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego

Po posiłku zjazd drogą na Drzewnicę, w dół ku Pilicy. Zaraz za mostem skręt w lewo na Klwów. Przejazd koło stawów hodowlanych. Było trochę chłodniej, mimo wciąż ciepłego powietrza jakie nam ciągle towarzyszyło. Jechało się przez las i padło na to, że w nim zostaniemy choć jeszcze można było trochę przejechać. Od drogi uszło się jakieś 500 m od drogi, by rozłożyć się w pobliżu młodnika sosnowego. Obszary były dość atrakcyjne dla oka. Mimo upału, pogoda nie przeszkadzała tak bardzo. W oba dni wiatr był słaby i niezbyt chłodził, wiec tę rolę wypełniały cienie drzew. Dzięki temu udawało się nie przegrzewać zanadto.


Wólka Magierowa. Droga między stawami wzdłuż Drzewiczki. Widok ku SEE

Zaliczone gminy

- Błędów

Pokaż trasę GPS

O wyprawie na praktyki

co niespodzianie zaniosła na Słowację i Jurę

Nasza skromna przygoda zaczęła się 27 czerwca w południe, wyruszając w trasę do Pińczowa. Wtedy to omiatało nas gorące, letnie powietrze. Przed wyjazdem tydzień minął mi z anginą, a kilka dni po mnie zaraziła się też Kasia i nie było pewne, czy wyzdrowiejemy na tyle, aby w pełni sił wyruszyć w kilkudniową podróż. Jednak się udało. Choroba minęła. Większy problem pojawił się w dniu wyjazdu. Okazało się, że z dwóch dużych sakw, obie był mocowane z tej samej strony sprawiając, że prawa noga o nią obcierała. W planie było wyruszyć około dziesiątej. Przez dwie godziny bieganie po domu i szukanie właściwej sakwy. Nawet przednia, mniejsza przydałaby się w to miejsce. Trzeba było zrezygnować, bo czas naglił i nie było pojęcia, gdzie się mogła podziać. W akcie desperacji przyszło wziąć sznurki od słomy i poprzewiązywać wszystko tak, żeby się trzymało i nie zawadzało o stopę.

Z zapakowanych dwóch dużych sakw (i jednej malej) wyjęte zostało kilka ubrań, które nie przydałyby się, a zdecydowanie dociążały rower. Bagaż i tak był spory, bo poza domem miały minąć ponad trzy tygodnie. Ponadto, do wora powędrował namiot i śpiwory, a w małym plecaku - podstawowe rzeczy (na początku plecak miała Kasia, potem przyczepiony został do bagaży.  Aby z nich nie spadał, był stabilizowany zamknięciami sakw.

Równina Łowicko-Błońska

Przemknęło się przez górny Wilkówiec i Zdziarkę na DK62. W Wyszogrodzie przerwa się przy rynku. Patrząc na Wisłę, wszamanych zostało kilka schabowych, które zrobiło się przed wyjazdem. Śniadanie zdołało się strawić, w trakcie daremnie straconego czasu na poszukiwanie sakwy. Po drugiej stronie rzeki kurs na Sochaczew. Rozważane było, aby dostać się tam po starej, dawno mi znanej trasie, którą m. in. wracało się pieszo z Księgowym. Zaraz potem przyszła mi do głowy myśl, aby zobaczyć uszkodzony tej zimy most w Kamionie. Faktycznie, dla samochodów już się nie nadawał, bo za ciężkie, ale dwa rowery bez przeszkód  przez niego przemknęły. Widać było wodę nadal stagnującą po powodzi i kilka lekko podtopionych domów wraz z workami, które miały je zabezpieczać. Było ich kilka, niewiele w stosunku do liczby domów. Niestety, "sąsiedzi", którzy mieszkali ~20-30 km dalej, byli świadkami i ofiarami zalania kilku wiosek.


DK50. Wyszogród i Wisła widziane z mostu. Widoczny bulwar, który powstał w celu zabezpieczenia brzegu i dla celów turystycznych. Moje ostatnie jego zdjęcie, sprzed budowy, pochodzi prawie dokładnie sprzed dwóch lat, z 2008. Widok ku NEE


DK50. Wyszogród i Wisła widziane z mostu. Widoczny bulwar, który powstał w celu zabezpieczenia brzegu i dla celów turystycznych. Moje ostatnie jego zdjęcie, sprzed budowy, pochodzi prawie dokładnie sprzed dwóch lat, z 2008. Nieco z prawej pozostałość starego, drewnianego mostu. Widok ku NE

Przejazd na wschodnią stroną Bzury, trzymając się głównej drogi blisko wałów. Przez Przęsławice do Koła, gdzie trwała jazda wzdłuż zarośniętych torów wąskotorówki. Za Kanałem Kromnowskim wjazd do wsi Łasice, by przy Kanale Łasica wyjechać na DW 705. Gdzieś po drodze, po małym podjeździe, trzeba było zatrzymać się chwilę, aby odpocząć i uzupełnić płyny. Pozdrowiła nas wtedy starsza para rowerzystów. Chwilę po naszym wyroszeniu w dalszą trasę, drogą przejeżdżał maluch, który miał niewielką awarie, a jego właściciele zaczęli go prowadzić po nieudanej probie uruchomienia.


Droga pod lasem przez Koło nad Kanałem Kromnowskim. Widok ku NW

W Sochaczewie zakupy w Kaufflandzie przy Alei 600-lecia, po czym część od razu zniknęła. Zeszło nam tam w sumie z godzinę. Niewiele, ale przyszło nam pokręcić po centrum (600lecia, Zawadzkiego, Żeromskiego, Pokoju, Staszica). Potem kurs na Żyrardów. Kilka razy trzeba było się zatrzymywać - zmęczenie. Odwiedzony został Guzów. Wieś słynna z ruin zabytkowego pałacu, z odremontowaną, stojącej przy nim kaplicą. Chciało mi się tam zajrzeć w poprzedni roku, ale jak to z zamiarami - nie wszystkie udaje się przekuć w czyn. Nieco później przejazd przez Wiskitki - wracało się przez nie, gdy pierwszy raz udało mi się pokonać 300km/dobę. Mijało się kościół, który po raz pierwszy został przez mnie zobaczony we wczesnym dzieciństwie.


Sochaczew. Kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej


Guzów. Pałac Sobańskich. Widok ku SE


Guzów. Pałac Sobańskich. Widok ku S

Żyrardów powitany został wieczorem. Przez plac przejechało się koło kościoła i fontanny. Tam dała się słyszeć taka dziecięcą gadka: „Zakochana para – Niuniuś i Wioleta!!”. Przerwa na niewielkie zakupy w sklepie. Jakieś przechodzące dziecko zapytało się mnie, na kogo czekam. Po mojej odpowiedzi gdzieś pobiegło dalej. Jeszcze pokazywało, że się wcześniej przewróciło. Radziwiłłowska, Świętego Jana, Reymonta i przerwa w McD. Trzeba nam było czegoś ciepłego i do łazienki, więc tak się stało. Z namiotem udało się rozłożyć w lesie, w pół drogi do Mszczonowa.


Żyrardów. Kościół pw. Matki Boskiej Pocieszenia. Widok ku NE

Zaliczone gminy

- Żyrardów

2010.04.30 - 05.04 Za Wyszkowem - cała trasa

Pokaż trasę GPS Pokaż trasę GPS Pokaż trasę GPS Pokaż trasę GPS
Cały dzień chłodno i zachmurzenie 8/8 bez opadów.

Pobudka bardzo wczesna. Jakieś śniadanie z tego co zostało i w drogę, zabierając resztki. W drodze przypomniało mi się, że w bazie, gdzieś tam zostały kanapki, która potem radośnie sobie spleśniały. Trasa tak jak dzień wcześniej, ale potem ku wschodowi, przez pola wyjeżdżając na asfalt do Wrotnowa. Stamtąd na południe. Przejazd przez las, a za nim rzucał się w oczy dom, który wydawał się opuszczony lub po prostu zaniedbany, sądząc po odgłosach psa.

W Miedznie przerwa na cmentarzu. Przejazd przez osadę dość szybko, po drodze mijając kościół i obniżenie jakiejś rzeczki. Za wsią skręt w lewo, zakładajac przy okazji rękawiczki, które zostały zakupione w sklepie, w drodze do Małkini. Niedaleko za Miedzną mijało się wyrobisko albo składowisko śmieci. Nieco dalej mały las i za nim wieś Wola Orzeszkowa. Kolejny las do Ząbkowa. Jazda na tej trasie trwałą dłużej niż sam opis, ale mało było co opisywać.


Sokołów Podlaski. Aleja 550-lecia. Widok ku SE

Wkrótce potem dojazd do Alei 550lecia, która wyglądała jak obwodnica, ale zapewne jest starą trasą prowadząca do miasta. Szeroką jezdnią opadała ku miastu. Tak wjazd do Sokołowa Podlaskiego. Dojazd do ulicy Wolności i skręt w bok na Piłsudskiego i przed marketem w lewo. Potem jazda po uliczkach osiedlowych, głównie ul. Gałczyńskiego i przez park znowu na ul. Wolności, która jest częścią DK 62. Naprzeciw ul. Kościuszki, w pobliżu domu zbudowanego w stylu zamku, zatrzymując się w pizzerii i zamawiając pyszny obiad. Dalej w stronę kościoła jadąc chodnikiem. Skręt ku południu, minięcie rynku i po jakimś czasie wyjechało się z miasta, które leżało w zagłębieniu.


Sokołów Podlaski. Pyszny obiad w pizzerii Retro


Sokołów Podlaski. Kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Widok ku NNW

Następny etap to długie jazdy, to po nieco wyższych obszarach, to nieco krótszych obniżeniach. Dominowały pola. Na całej trasie droga wiodła zaledwie trzy razy przez niewielkie lasy. Przejazd przez wsie: Wojewódki Górne, Bielany, Żyłaki, gdzie na chwilę się trzeba było się zatrzymać, Kowiesy, gdzie stała szkoła po prawej stronie, a zaraz potem czekało nas jedno z większych obniżeń. W Podnieśnie nieco dłuższa przerwa na przystanku. W tym czasie dzieci wychodziły ze szkół. Potem stosunkowo często pojawiała się zabudowa w pobliżu drogi. Jej gęstość wzrosła w Chodowie i Strzale, ale to już były właściwie przedmieścia. Z wolna wjeżdżało się do Siedlec.


DK 63. Wojewódki Górne S. Widok ku S


DK 63. Wjazd do Siedlec. Widok ku S

Jechało się cały czas w tym samym kierunku, tą samą trasą do dworca PKP, z niewielkim odchyleniem na odwiedziny katedry, do której dojeżdżało się ulicą Cmentarną. Potem przerwa na lody, choć z niejakim trudem, bo było chłodno. Następnie do dworca na pieszo, bo tak duże było zmęczenie jazdą w taki dzień. Poczekało się mniej niż godzinę, dokupiło jeszcze coś do picia, by ostatecznie wsiąść do nowego pociągu niskopodłogowego, takiego jakim wracało mi się rok wcześniej.


Siedlce. Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SE

W pociągu udało się nieco odsapnąć po trudach podróży. Wysiadka na dworcu Warszawa Rembertów, gdzie nastąpiła przesiadka w pociąg jadący do Zielonki. Tam Kasia odstawiła rower. Spacerem do niej, a potem już samotnie Marecką, Drewnicką, pod lasem do Radzymińskiej, na drugą stronę, a potem remontowaną Toruńską. Ciężki był jej stan, ale dojechało się do przystanku przy Łabiszyńskiej, gdzie przesiadka do busa na Żerań.


Dworzec, chyba Rembertów po powrocie z Siedlec. Widok ku W

Wyjście na zajezdni i oczekiwanie, aby przesiąść się w busa w stronę Legionowa, ale nic nie nadjeżdżało. Prawdopodobnie był jakiś zator na Modlińskiej i busy nie mogły powrócić. Ludzie się gromadzili tak, że nawet jakbym się chciało, to pewnie by z rowerem się nie wcisnęło. W końcu zirytowała mnie ta sytuacja. Rowerem po prawej stronie chodnika, a później asfaltem ku północy. Dojazd w pobliże ulicy Mehoffera i postój się na przystanku. Dopompowywanie koła tylnego, podejrzewając kapcia, ale chyba tylko mi się wydawało. Gdy udało się spakować podjechał autobus. Tym dojazd do Jabłonny przed Pałacem. Stamtąd już prosto do NDM, ale końcówka została przejechana ulicami Długą, Akacjową, Nałęcza, Partyzantów i Sawy między blokami. Przejazd przez most, Modlin i przy cmentarzu wojennym do auta.

Zaliczone gminy

- Sokołów Podlaski (W+M)
- Bielany
- Suchożebry

Pokaż trasę GPS
Zachmurzenie 8/8, ale jasno. Stosunkowo chłodno. Silny wiatr.

Zaczynało nam brakować żywności, więc trzeba było jechać, by poszukać otwartego sklepu. W tym celu kurs po południu na południe. Jazda polną drogą, tą samą, którą wyjechało się wieczorem po przyjeździe, ale tym razem skręcając na zachód. Przejazd wzdłuż skraju lasu, aż dotarło się do tak szerokiej drogi, że auta mogły jechać. Przejeżdżało się przez las do Tchórzowa. Tam skręt na południowy zachód. Jechało nam się stosunkowo wolno, ale bez poważniejszych kłopotów. Mnóstwo pól, gdzieniegdzie domy. Tak dojechało się do Starej Wsi nad Liwem. Przejeżdżało się tędy nocą, rok wcześniej jadąc w stronę Węgrowa.


Stara Wieś. Skrzyżowanie DK 62 i Szkolnej. Inskrypcja: "W dniach 4-7 IX 1939 r. załogi XV Dywizjonu Bombowego "Łoś" startując z węzła lotniskowego Stara Wieś dokonały największego uderzenia bombowego w wojnie obronnej na na pancerne kolumny niemieckich wojsk w rejonie m.Piotrkowa i Różana Powietrznym obrońcom Ojczyzny Społeczeństwo Ziemi Siedleckiej", "Chwała polskim skrzydłom". Widok ku NE

Pora na zakupy i przekąszenie, a potem ominięcie cmentarza, by zjechać w stronę rzeki, lecz zaraz potem nawrót. Drogą szła rodzina z małymi dziećmi. Zabudowa zawierała w sobie stare domy, już bardzo leciwe. Skręt w piaszczystą uliczkę, ale dotarło się nią do asfaltu w pobliżu kościoła. Przejazd pod dworek, który znajdował się rękach Narodowego Banku Polskiego, gdzie mieści się ich ośrodek szkoleniowy.


Stara Wieś. Cmentarna kaplica Krasińskich. Widok ku SW


Stara Wieś. Pałac Radziwiłłów. Widok ku NW


Stara Wieś. Pałac Radziwiłłów. Widok ku NW

Kurs na północ. Droga zmienią się w świeży asfalt przez jedną z wsi. Kawałkiem szutru dojazd do lasu, ale niewiele go było. Potem wspinanie się ku górze, najpierw pola i domy, potem ściana lasu po lewej stronie i wieś Kozołupy. Stamtąd już prostą drogą na działkę, z jednym przystankiem w nieukończonej szkole. Wieczorem znowu ogień i kolacja.


Międzyleś. Szkoła, która nie doszła do skutku. Widok ku N

Pokaż trasę GPS
Chłodno. Zachmurzenie 8/8, przechodzące w 6/8 im bliżej wieczora. Rano mżawka wieczorem mgła niska na polach.

Nim się ruszyło, trzeba było, oczyścić napędy i przygotować rowery do jazdy po deszczach i błotach dnia poprzedniego. Tym razem poniosły nas pierwsze kroki ku zachodowi. W Międzylesiu skręt na północ. Droga początkowo wznosiła się w linii prostej i w pewnym momencie pozwoliła nam zjechać w dół, do niewielkiej stosunkowo doliny, gdzie leżała wieś Ugoszcz. Prowadziły do niej liczne zakręty, mimo że topografia nie wymagała ich istnienia.


Wjazd do centrum Międzylesia. Widok ku W

Przerwa pod kościołem. Po jego zachodniej stronie jechało się dalej na północ. Trasa wiodła nas przez las ponad 10km i niecałe 2 godziny. Był to meczący czas - występowały liczne i długie odcinki piaszczyste. Ciężko było się zorientować w przestrzeni, zarówno "gdzie być może się jest", jak i "w którą stronę podążamy." Sprawę komplikował brak mapy okolicy, w stopniu dokładniejszym niż oznaczenie większych dróg. To gdzie się wyjechało, bardziej zostało rozpoznane po ogólnym konturze lasu niż czymkolwiek innym.


Ugoszcz. Kościół pw. Świętego Antoniego Padewskiego. Widok ku NNW

Ogólnie przebieg zapamiętany mniej więcej tak: od kościoła w piachu albo na szerokim bezdrzewnym pasie, ciągnącym się wzdłuż drogi leśnej. Zmiana kierunku na zachodni, tocząc się po ubitej ziemi, ale droga była bardziej szlakiem, choć wyraźnym, to raczej pieszym. Ku północy, przy zabudowaniach, które nie wiedzieć kiedy, pojawiły się przed nami. Wjazd na szerszą drogą, ale wkrótce została zamieniona na mniejszą, zaraz za zabudową, z której wybiegły do nas psy. Jazda w kierunku generalnie wschodnim, dosyć szeroką drogą, którą z powodzeniem mogły jechać auta. Droga byłą raczej utwardzona, z miejscami trochę gorsza. Ukazanie się kawałka wolnej przestrzeni po prawej stronie. Krótki spacer i otwarta przestrzeń po lewej stronie. Ostatni przejazd lasem i wyjazd na asfalt.


Kanał Kacapski koło Prostynia, na granicy powiatów. Widok ku E

Przejazd wiódł jakiś kilometr po mokrej drodze. Przerwa na przystanku. Do tej pory lekko popadywało, ale w lesie nie dało się tego odczuć. Przerwa na odpoczynek, po ciężkiej wtedy przeprawie wśród drzew. Pod daszkiem budowała swoje gniazdo osa. Siedzieło się tam z pół godziny. Potem pół kilometra lasu i za kolejne pół sklep. Małe zakupy na resztę trasy, a po nich kurs dalej na północ. Wkrótce na skrzyżowaniu skręt w prawo i przejazd przez jedną z kolejnych, starych, zapuszczających się wsi. Gdy się zaraz potem skończyła, można było po prostu jechać dalej po ziemi, ale zamiast tego padło na kontynuację asfaltem – na północ, ale nie pamiętam okolicy.

We wsi Orzełek skręt na wschód i wjazd do Złotek. Tam się krótka przerwa, zastanawiając się czy nie zrobić zakupów i czy odpocząć na kolejnym przystanku. Do Prostynia zjazd w dół, przejeżdżając kanałek. We wsi okrążenie kościoła, po czym kurs w stronę Treblinki. Mijało się starorzecze Bugu. Skręt na południe do DW 627 na Kosów Lacki, tam odbijając na północ. Z asfaltu droga zmieniła się w pokrytą betonowymi płytami. Jeszcze udało się zajrzeć do opuszczonego budynku i szybko wrócić na trasę. Wreszcie udało się dotrzeć do Bugu. Tam trwała budowa nowego mostu na rzeką. Wielki plac budowy, długie nasypy. Stary most, teoretycznie zamknięty, ludzie swobodnie przemierzali pieszo. Kiedyś oglądany był przez mnie w telewizji reportaż o tych okolicach i o tym, jak to ten most już przeszkadzać zaczynał w codziennym życiu. No w każdym razie szkoda, bo coraz mniej drewnianych mostów.


Prostyń. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej i św. Anny. Widok ku NE


Prostyń. Remontowana brama przy kościele pw. Trójcy Przenajświętszej i św.  Anny. Widok ku W


Prostyń. Wnętrze kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej i św. Anny.


Prostyń. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej i św. Anny. Widok ku SEE


Prostyń. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej i św. Anny. Widok ku S


Prostyń E. Starorzecze i rzeczka Treblinka. Widok ku N


Treblinka. DW 627. Ruina przy dawnej linii kolejowej. Widok ku NEE

Wjazd do Małkini. Akurat udało się zdążyć przejechać na drugą stronę torów, bo zaraz potem zamknęli przejazd. Podjazd do kościoła. Trochę się na niego popatrzyło, po czym powrót, bo okazało się, że jadąc jadąc bardziej się oddalimy od bazy. Przejazd przez przejazd ponownie, tuż przed tym, nim zamknęli znów barierki. Pojechało się przez Zawisty Nadbużne i tam kolejny kościół. Dalsza podróż wiodła DW 694 na wschód. Po prawej stronie płynął Bug, ale rzadko się go widziało. Droga wiodła jakieś 10 metrów ponad rzeką. W gruncie rzeczy przypominała mi tą między Czerwińskiem i Wyszogrodem, z ta różnicą, ze asfalt był lepszy, a ruch mniejszy, choć do komfortu było im obu jeszcze za daleko. W połowie tego odcinka meander rzeki zbliżał się do drogi na odległość kilkudziesięciu metrów z umiarkowanym spadkiem, wystarczający, aby swobodnie zjechać i nie zmęczyć się zbytnio z podejściem. Chciało nam się tam chwilę odpocząć, ale obecność ludzi zmotywowała nas do dalszej jazdy.


Małkinia. Stary most nad Bugiem. Widok ku NNW


Małkinia. Stary most nad Bugiem i budowa nowego. Widok ku N


Małkinia. Stary most nad Bugiem i budowa nowego. Widok ku NNW


Małkinia. Stary most nad Bugiem i budowa nowego. Widok ku N


Małkinia. Stary most nad Bugiem. Widok ku NEE


Małkinia. Stary most nad Bugiem. Widok ku E


Małkinia. Stary most nad Bugiem i budowa nowego. Po północnej stronie. Widok ku N


Małkinia N. Wnętrze kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy Kościelnej


Małkinia E. Kościół pw. Nawrócenia Świętego Pawła Apostoła. Widok ku N

Mijało się głównie pola. Zabudowania przeważnie znajdowały się gdzieś w głębi, rzadko przy drodze. Również lasy były małe. Słońce oświetlało nam nasze plecy, powoli chyląc się ku zachodowi. Tak wjechało się do Zuzeli, miejsca gdzie urodził się kardynał Stefan Wyszyński. Chwilę tam spędziło się pod kościołem, po czym trasa wiodła dalej. Niebawem wjechało się do Nuru. Zaraz potem wyjazd, ale już w stronę zachodnią - do mostu. Przeprawa na drugą stronę i obserwowanie zmierzchu. Jechało się trasą, powoli pogrążaną w wieczornych ciemnościach oraz powstającej na polach w oddali mgle. Nie zapadły od razu – gdy przejeżdżało się przez Ceranów jeszcze było widno. Dopiero przed Kosowem Lackim nastąpiło założenie sprzętu nocnego i szybkie przejazd przez oświetloną miejscowość. Jechało nam się żwawo.


DW 694. Rostki-Piotrowice. Widok ku NEE


DW 694. Gąsiorowo S. Widok na Bug ku SE


Zuzela. DW 694. Kościół pw. Przemienienia Pańskiego. Widok ku SSE


Zuzela. Wnętrze kościoła pw. Przemienienia Pańskiego


DK 63. Most w Nurze na Bugu. Widok ku S


DK 63. Most w Nurze na Bugu. Widok ku W

Po zapadnięciu zmroku odzyskało się część sił, ale na krótki moment. Mianowicie - do odpoczynku przy wieży wysokiego napięcia, o której było wspomniane wcześniej, przy okazji przejazdu tą samą trasą w drugą stronę. Po odpoczynku jechało się już nieco gorzej. Wjeżdżając do Wrotnowa, nastała pierwsza nieprzyjemność w podróży – za nami jechało auto w nieodpowiednim czasie i miejscu. Nie pamiętam czemu, ale gdy przejeżdżało koło nas, poniosło nas w dziurę i jakiś pies do nas wyskoczył. Zjazd z asfaltu na pobocze by ochłonąć po tej akcji ze wzburzenia. Potem wyskoczyły jeszcze dwa duże psy. Ledwo było widać je w ciemnościach, ale się gnało i długo nie można było ich się pozbyć. Dojazd do bazy w całkowitych ciemnościach, zakańczając noc kolejnym ogniem w kominku, piekąc sobie kiełbaski.


DW695. Wjazd do Kosowa Lackiego. Widok ku SWW

Zaliczone gminy

- Sadowne
- Małkinia Górna
- Zaręby Kościelne
- Nur
- Ceranów

Pokaż trasę GPS
Zachmurzenie 8/8, od rana opady. Po południu spokój i lekkie chwilowe opady.

Wyjazd po południu. Pogoda była pochmurna, wilgotno i lekko siąpiło. Wszystko z chmur ciągnących się za frontem, który przeszedł nad nami w nocy. Mimo to, padła decyzja, by ruszyć. W miarę szczelnie trzeba było się okryć. Start w momencie, kiedy opad był stosunkowo niewielki. Dalej w kierunku Wrotnowa, a stamtąd ku północy. Lekki, ciągły podjazd przejechany został przez las i jechało się głównie pośród pól, z gdzieniegdzie widocznymi domami, a rzadziej ich skupiskami. W pamięć zapadł mi wielki słup wysokiego napięcia po wschodniej stronie drogi. W ponurości dnia nie udało się spostrzec nawet, kiedy ukazał się Kosów Lacki. Mała wioska. Przejazd przez ubogie centrum. Za kościołem skręt na zachód w Mostową i zjazd w Gutowską. Jadąc w prawo dotarłoby się do Małkini, ale w tę pogodę już chciało nam się wracać. Na szczęście, w tym czasie przestało padać i generalnie zrobiło się jaśniej, mimo że nadal pochmurno.

Za Kosowem Ruskim, w Gutach, skręt w drogę po lewej. Była wystarczająco znaczna, by brać ją pod uwagę, ale i gruntowa. Mankamentem było to, że po opadach była niesamowicie płynna. Droga wspinała się nieco ku górze, tak że ostatecznie rozciągały się przed nami ładne krajobrazy. Niestety była stosunkowo słaba widoczność. W Nowej Maliszewie przerwa na blaszanym przystanku, stosunkowo nowym. Przerwa na zjedzenie dużej części z tego, co zostało zabrane na tę wyprawę. Zbierały się nasze siły. Deszcz ostatecznie ustąpił z reszty podróży, więc jechało się lepiej. Trzeba było tylko omijać większe kałuże. Za wsią czekał nas rozjazd. W lewo ku zabudowaniom i ten który został wybrany - w prawo, gdzie droga dalej kontynuowała bieg ku południu.

Początek tego odcinka biegł wzdłuż wschodniej granicy lasu, potem mijając pola pokryte zielenią i gdzieniegdzie widoczne obszary podmokłe. Przejechało się przez część wsi Rostki, a zaraz za nimi nastąpił wjazd w las. Tam w połowie drogi przerwa i kilka zdjęć, podziwiając wiosenną atmosferę zieloności. Jazda w lesie trwałą 3 km i skończyła się kilkaset metrów od drogi asfaltowej. Wyjechało się na obniżeniu drogi, pierwszym od domu w kierunku Wrotnowa. Stamtąd kilkadziesiąt metrów i znów można się było grzać przy kominku.


Nowa Maliszewa. Pierwsze zdjęcie, gdyż wcześniej było mnóstwo deszczu. Widok ku SE


Rostki. Widok ku W


Leśna droga z Rostek do Wrotnowa. Kwitnąca wiosna. Widok ku E


Leśna droga z Rostek do Wrotnowa. Rowery na przerwie. Widok ku W

Zaliczone gminy

- Kosów Lacki

Pokaż trasę GPS Pokaż trasę GPS Pokaż trasę GPS
Słonecznie. Dużo cumulusów, zachmurzenie 4/8, ciepło, ale wiatr dość silnie schładzał. Silny ze wschodu. Wieczorem i w nocy burza z dużymi opadami.

Przejazd wzdłuż Radzymińskiej, wjeżdżając na teren CH Marki. Zakupy w Decathlonie (dętki itp.), objazd Ikei od zachodu i wjazd na Toruńską. Przejazd na północ pod wiaduktem i dalej wzdłuż Radzymińskiej słabą drogą, zapewne resztkami traktu sprzed stworzenia wielopasmówki. Skręt w pierwszą w lewo, wzdłuż małego lasu jadąc do pierwszej w prawo ul. Żeromskiego. Wszystko po szutrze. Za Sosnową zmieniła się w Piotra Skargi i była pokryta badziewnymi betonami z dziurami. Niewiele potem przejazd nad kanałkiem, przy Bandurskiego zatrzymując się w sklepie, kupując loda w waflu, trochę picia, coś do przekąszenia. Po zjedzeniu czy nawet w trakcie, powrót przez kanałek, lasek po drugiej stronie i dalej przez park. Wyjazd koło starej cegielni, a potem ul. Braci Briggsów, aż do Ząbkowskiej. Wtedy zmiana nawierzchni na chodnik przy Fabrycznej.

Jechało się prosto, aż do działki z kościołem. Przerwa się nad rzeczka przy mostku, czekając, aż Kasia będzie gotowa. Gdy zadzwoniła, podążało się Konopnickiej do przejścia kolejowego. Kasia poszła po rower, a mi pozostało czekać z torbą. Potem razem przez park i Nadrzeczną do domu. Trochę trwało tam czekanie na dworzu, a potem kurs na peron i znów czekanie. Weszło się do pociągu w pierwszym wagonie, gdzie można było swobodnie trzymać rowery. Mijało się kolejne otwarte i drzewiaste przestrzenie. Szczególnie zwróciły uwagę okolice Tłuszcza, gdzie rok wcześniej jechało się rowerem po ciemku. Ludzie się dziwnie na nas patrzyli. Nie w smak co nie którym była obecność dwóch rowerów w pociągu. Biletów też długo nie sprawdzali - dopiero poza warszawską strefą biletową.

Koniec tej jazdy w Ostrówku Węgrowskim, zaraz za Łochowem. Wyjazd na drogę, by podążać ku północy, skręcając w pierwszej wsi w prawo. Trochę dalej przerwa pod sklepem, robiąc zapasy na działkę. Wycieczka się zaczęła! Było przyjemnie i słonecznie. Dziwnym trafem dojechało się do drogi na Węgrów. Odbicie na właściwą i dalej ku wschodowi. Jedna krótka przerwa, a potem dojazd do trasy N-S, przecinając ją przed wkroczeniem do lasu. W środku dużo komarów i nieprzyjemna atmosfera. Trochę wilgoci miejscami, ale bez wody. W pewnym momencie wyjechało się na otwartą przestrzeń, ale nastąpił skręt w lewo, bo łąka była podmokła. To był dobry pomysł, bo po kilku zmianach kierunku udało się dotrzeć do szutru za lasem i zaraz potem do asfaltu. Droga wiła się i było kilka zakrętów. Ostatecznie przejechało się wieś, za nią zjeżdżając na działkę, gdzie można było odpocząć. Wieczorem krótka rundę na południe, do granicy z lasem, odwiedzając prawie całkowicie zarośnięte pozostałości po jakimś domu, o zmierzchu wracając do działki od tyłu. Obserwowało się zbliżające z zachodu burzowe chmury, a w domu można się było wygrzać przy kominku, pośród odgłosów silnych grzmotów.


Ostrówek Węgrowskim. Dworzec przy DK 50, z którego rozpoczął się spokojny, leniwy wyjazd. Widok ku NE


Ostrówek Węgrowski. Dworzec przy DK 50, z którego rozpoczął się spokojny, leniwy wyjazd. Widok ku SSW


Poterka SE. Widok ku NW


Wieczorne ognisko w kominku

Zaliczone gminy

- Stoczek
- Miedzna