2013.07.06 - 17 Wyprawa Samoklęski - cała trasa

Pokaż trasę GPS
Pobudka i spakowanie około 6. Nie było czasu do stracenia, a poranek był ciepły. Udało się ukończyć podjazd, za którym czekał nas długi zjazd do Birczy. Za Korzeńcem - ostatnie serpentyny, które jednak nieco nas zmęczyły. Za nimi przez kilka kilometrów czekały nas już prostsze podjazdy.

Ostatnimi atrakcjami była możliwość podziwiania wzgórz pogórza Przemyskiego. Kilka przerw, niejako by pożegnać się z tym regionem. Tuż przed Olszanami ostatni zjazd z zakrętem, z którego można byłoby wypaść, szczególnie przy problemach technicznych. sam spadek terenu grawitacyjnie ściągał rower w dół z prędkością 20km/h przy prawie maksymalnie dociśniętych hamulcach. Podróż zakończyła się w Krasiczynie, czekając na przyjazd samochodu z rodziną, w tym i babcią J. W międzyczasie widać było auto grupy Sokół Radlin z rowerami, którzy odwiedzili zamek, a potem ruszyli w trasę, zostawiając swój wóz.


DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku SWW


DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku NW


DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku NW


Olszany. DK 28. Widok ku SW


Krasiczyn. DK 28. Widok ku E


Krasiczyn. Przy wejściu na teren zamku. Widok ku NNW


Zamek w Krasiczynie. Widok ku E


Zamek w Krasiczynie. Kaplica zamkowa pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny


Zamek w Krasiczynie. Widok ku SE


Zamek w Krasiczynie. Widok ku SEE


Zamość. Na schodach ratusza brat. Widok ku N

Podsumowując. Seria niefortunnych zdarzeń nie dość że zatrzymała nas w Polsce, (pierwotny plan - Alpy), to na skutek awarii hamulca i bagażnika, nie dane nam było nawet pojeździć po Bieszczadach, po tym, jak dojechało się na miejsce, pokonując cały dystans między górami i domem. W związku z tym w łeb poszły również awaryjne plany objeżdżenia wschodniej Polski. Jak na złość - akurat pogoda pod koniec wyprawy, była wyjątkowo sprzyjająca do jazdy. Mimo wszystko wyjazd nie był bezowocny i swoje przeżycia z niego się wyciągnęło.

Zaliczone gminy

- Krasiczyn

Pokaż trasę GPS
Wczesna pobudka. Było spokojnie i pogodnie. Równocześnie odrobinę chłodno, ale w przyjemnym znaczeniu. Spakowanie i powrót na drogę. Czekała nas jazda w dół. Wpierw spokojnie, przez wieś, później serpentyny w lesie i znów przez kolejną wieś. Wreszcie udało się dotrzeć do Brzozowa, gdzie wreszcie było mi dane zobaczyć, jak wygląda okolica za dnia. Właśnie trwała rewitalizacja rynku, a nas skusiło na przerwę. Zamówione zostały lody i zastanawianie się nad dalszą trasą. Przejazd przez miasto i odpoczywanie nastąpiło jeszcze tuż przed rozjazdem. Udało się podjeść coś treściwego i ruszyć na południe DW 887. Za Jasionowem skręt w lokalną drogę prowadzącą przez Jaćmierz do Zarszyna.


Po noclegu ponad Izdebkami. Widok ku E


Ponad Izdebkami. Widok ku NE


DW 886. Zjazd do Przysietnicy. Pomnik poległych żołnierzy AK. Widok ku SSW


DW 886. Wjazd do Brzozowa z Przysietnicy. Widok ku SSE


Brzozów. Ratusz i remont rynku. Widok ku SWW


DW 887. Droga z Brzozowa na Turze Pole. Widok ku NEE


DW 887. Droga z Brzozowa na Turze Pole. Widok ku NEE


Droga z Turzego Pola do Wzdowa. W tle Jasionów z kościołem pw. św. Katarzyny, a dalej Bukowskie Góry (437 m n.p.m.). Widok  ku W


Droga z Wzdowa do Jaćmierza. Widok ku SSW


Droga z Jaćmierza do Zarszyna. Widok ku SWW

Przez Zarszyn przejeżdżało się w maju. Teraz trwał tam chyba jakiś odpust, jak mi się wydawało. Dalej trwało już podążąnie DK 28. Ruch był spory. W Pisarowcach odpoczynek na ławeczce, a potem skręt na Markowce. Lokalną drogą, pośród wzgórz dojazd Bukowska. Chcieło nam się tam odpocząć, ale ostatecznie na ten cel wybrany został przystanek kilometr od centrum. Po uzupełnieniu składników pokarmowych, kontynuowana była jazda DW 889.


Nowosielce. DK 28. Pomnik Drugiej Czechosłowackiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej z IIWŚ, postawiony w 1972 r. Widok ku SSE

Minęło się skrzyżowanie z drogą do Woli Piotrowej. W upale pokonany został podjazd i na stojąco można było podziwiać widok jaki się przed nami rozpościerał. Chwilę potem szybki zjazd, po dość dobrym, choć już leciwym asfalcie. Przejazd przez Karlików, a na pobliskim podjeździe za tą miejscowością, coś zaczęło wydawać dziwne dźwięki. Pobieżne oględziny tylnego koła - nic. Obejrzenie bagażnika - zwróciło moją uwagę to, że śrubki wyglądały tak, jakby miały przejechać około 1000km a potem wylecieć, ale wciąż się dobrze trzymały. Chciało mi się ruszać - pękło mocowanie klamki hamulca przedniego (by je założyć, nieco wcześniej trzeba było rozginać je, tak więc moja wina, choć było to spodziewane, lecz nie aż tak szybko). Nieco w skonsternowaniu trwało rozmyślanie, co robić, jednak nie przychodziło do głowy nic innego, niż zdalne pociąganie za linkę na zjazdach. Problem został częściowo rozwiązany, jednak szybko męczył dłonie, a manewr nie był do końca bezpieczny w górach.


Droga z Wolicy do Bukowska tuż za mostem na Sanoczku. Od zakrętu granica miejscowości. Widok ku S


DW 889 między Bukowskiem i Wolą Piotrową. Widok ku NE


DW 889 między Bukowskiem i Karlikowem. Dolina Płonki. Widok ku SE


DW 889 między Bukowskiem i Karlikowem. Dolina Płonki. Widok ku SE


DW 889. Podjazd do Płonny. Widok ku SE

Zjazdy - ja z maksymalną prędkością do 30km/h na obu hamulcach, lecz nie zaciskanych na tyle mocno, by się zatrzymać, a jedynie ograniczyć tempo przemieszczania się. W czasie tych zjazdów nieco ignorowany był przez mnie dźwięk dochodzący od strony bagażnika, choć był irytujący. Trzeba było wszak gdzieś dojechać. Planu jazdy w dalsze Bieszczady i nad Solinę wziął w łeb, trzeba było kończyć. Koło Płonnej znów się przerwa. Na domiar złego zaczął mnie dochodzić podejrzany dźwięk od strony pedału, tak jakby pękły kulki w wiankach lub zabrakło tam smarowidła. Zdziwiło mnie to. Jak się później okazało przyczyna leżała gdzie indziej.


DW 889. Zjazd z Płonny. Widok ku SEE

Skręt w kierunku Zagórza. Jechało mi się coraz ciężej, lecz wciąż nie wiedząc czemu. Chciało mi się dostać do najbliższego serwisu. Na trasie czekało nas jeszcze kilka podjazdów. Około 2km przed Zagórzem jechało mi się już wyjątkowo ciężko. W czasie jazdy trzeba było poprawiać sakwy, tymczasowo niwelując dziwny opór. Zastanawiało mnie też, czy coś się nie wkręciło, jednak nic nie stykało się z kołem. Przerwa dopiero w centrum Zagórza, tuż za torami. Wtedy to, będąc już w "cywilizacji", udało mi się przyjrzeć się dokładniej całej sprawie.


Barszcz Sosnowskiego w Płonnie


Droga z DW 889 do Wysoczan. Dolina Osławy. W centrum Biały Wierch (597 m n.p.m.). Widok ku E


Zagórz (Na Bagnie). DW 892. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SSE


Zagórz. Piłsudskiego 34. Widok ku N

To ani sakwy się nie wkręcały, ani nie były niestabilne. Nie był to też problem śrubek, jak mi się wydawało. Najzwyczajniej w świecie pękł mi bagażnik. Pękł po obu stronach, w miejscu najbardziej predestynowanym do pęknięcia. Czyn ów musiał dokonać się tuż przed Karlikowem. Wtedy była to prawdopodobnie dopiero jedna strona bagażnika, ale - co z tego? Pękło to pękło, a miało nie pękać. Na bagażniku Crosso, który był używany do tej pory, a który przymocowany jest do innego roweru, woziło się już nie takie bagaże i to na dwóch zagranicznych wyprawach.


Awaria bagażnika

Z zepsutym bagażnikiem, hamulcem oraz szwankującym pedałem, pokonało się drogę z Zagórza do Sanoka. Tam udało się odnaleźć sklep rowerowy, lecz jego asortyment nie rozwiązałby mojego problemu. W mistyczny sposób udało się znaleźć na mieście kawał drutu, na tyle elastycznego, by móc nim z odrobią siły manipulować oraz rozmnożyć w cztery krótsze odcinki. Za ich pomocą usztywniło się bagażnik na tyle, by nie opadał na koło, przy każdym małym dołku, progu itp. Była również możliwa dalsza, choć niezbyt efektywna jazda. Sakwy zostały odciążone, zostawiając tam tylko rzeczy o dużej objętości. Kurs na Przemyśl. Postój przystankowy na posiłek przed Załużem. Na tym odcinku widziało się sporo rowerzystów, jednak większość dojeżdżała tylko do tej wsi, po czym zawracała.


Sanok. Dworzec PKP. Widok ku NWW


Sanok. Prowizoryczne wzmocnienie bagażnik


Sanok. Most DK 28 na Sanie. Widok ku SSE


Sanok SE. DK 28. Kościół pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. Widok ku E

Powoli zbliżał się koniec dnia, a przed nami pozostawało jeszcze odnalezienie noclegu. Po konsumpcji więc nastąpił start. Wjazd na teren parku krajobrazowego, a tam długi, morderczy podjazd serpentynami. Na samym początku podjechał jeden rowerzysta, z którym chwilę się pogadało, a potem odjechał swoim tempem. Pod koniec podjazdu skusiło nas obejrzenie panoramy, rozpościerającej się w kierunku południowym. Widać było między innymi Lesko i Zagórz, Wiele różnych nieznanych mi szczytów oraz prawdopodobnie jezioro Solińskie. Sanok skrył się za niewielkim wzgórzem, jakie zostało za nami. Przy okazji podziwiania widoków o zachodzi słońca, udało się odpocząć. Trafiło ma się wjechać w okno, dokładnie między grupą motocyklistów, którzy wyprzedzili nas na serpentynach, oraz jakąś rodzinkę, która przyjechała, gdy już nam się zbierało do wyjazdu.


DK 28. Widok z okolic Przełęczy Przysłup ku SWW


DK 28. Widok z okolic Przełęczy Przysłup ku SW

Po podjeździe czekało kolejne wyzwanie - zjazd z mniejszej ilości serpentyn ku Tyrawie Wołoskiej, z nie do końca sprawnym przednim hamulcem. W połowie zjazdu oraz w centrum miejscowości, trzeba było poczekać, aż dłoń powróci do stanu używalności. Ponadto zapadł już zmrok, choć jeszcze było widno. Szczęśliwie dalsza droga nie wymagała zbyt częstego hamowania i dość późno w nocy, jak na tę wyprawę, omijało się Kuźminę, za którą trafił się ostatni nocleg na trasie tej wyprawy.


DK 28. Zjazd do Tyrawy Wołoskiej. Widok ku NE

Zaliczone gminy

- Bukowsko
- Komańcza
- Tyrawa Wołoska

Pokaż trasę GPS
Poranek nieco chłodny i pochmurny. Przez Zielonkę dojazd do Sokołowa Małopolskiego, a tam - powrót na krajówkę, która męczyła, byłą niesympatyczna, o złej nawierzchni - praktycznie aż do Rzeszowa. Dojazd zmęczył nas, więc kilka przerw, standardowo, na przystankach. Dodatkowo siąpił mały deszcz. Czasem przestawał, a czasem przybierał na sile. Do Rzeszowa wjazd trasą północno-wschodnią. Jeszcze przed śródmieściem przerwa na zakupy w markecie, aby uzupełnić wodę oraz jedzenie na kilka dni. Po ruszeniu - ruszył ponownie deszcz, ale jak i poprzednio - podczas jazdy w deszczu, postoje robiło się tylko, gdy był spory.


DK 19. Sokołów Małopolski. Kościół pw. św. Matki Boskiej Opiekunki Ludzkich Dróg. Widok ku SW


DK 19 między Nienadówką i Stobierną. Widok ku SSW

Od czasu BBtouru w Rzeszowie trwały prace remontowo-modernizacyjne dróg dojazdowych do miasta. Po tym dniu, znane były już 4 takie pasy. Było to nieco uciążliwe. Podczas BBt nie było okazji poznawać miasta, tak więc tym razem poniosło nas w kierunku centrum tzw. starówki. Była niewielkie i dosyć "ciasna". Kręciło się sporo ludzi, rozstawiono parasole i atrakcje typu punkt gastronomiczny. Nieco wcześniej trwało nasze posilenie się ciepłym kebabem z talerza.


Rzeszów. Pomnik Czynu Rewolucyjnego przy rondzie Dmowskiego. W tle bazylika pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku S


Rzeszów. Grunwaldzka. Widok ku S


Rzeszów. Plac Farny. Widok ku NNW


Rzeszów. Ratusz. Widok ku SSE


Rzeszów. Aleja Sikorskiego. Widok ku S

Wyjazd z miasta zajął nam nieco czasu, głównie z powodu wspomnianych remontów. Ponownie zaatakował nas deszcz. Wyjazd trasą na Tyczyn. Plus był dla nas taki, że asfaltem jechało się z dala od ruchu aut. Niestety, w gruncie rzeczy tylko do granicy miasta, ewentualnie nieco dalej. Do Tyczyna towarzyszyło nam sporo aut, na dość wąskiej drodze. Sam Tyczyn przejechany został, rzuciwszy tylko pobieżnie okiem na kościół i starą zabudowę. Dalej się jechało drogą przez Hermanową. Droga prawie cały czas pięła się w górę, często wijąc się na boki, z licznymi zakrętami. Tuż przed końcem miejscowości przerwa na niesamowicie zaśmieconym przystanku. Chwilę potem przeszedł kilkunastominutowy opad deszczu. Ostatni taki na naszej trasie.


Tyczyn. Grunwaldzka. Widok ku E


Skała w Hermanowej


Hermanowa. Widok ku SW


Straszydle. Po prawej dolina Lubenki. Widok ku NW

Po przerwie zjazd kilkoma serpentynami do wsi Straszydle. Tak jak w Hermanowej, przez większość czasu czuło się "wąskość" przestrzeni, tak tu była zdecydowanie bardziej otwarta. Czekał nas jeszcze jeden dość znaczny podjazd, po czym Rozpoczął się długi zjazd dolinny ku Błażowej. Stamtąd, przez Futomę (kolejny duży podjazd), udało się dotrzeć do DW884, lecz tylko na moment. Wnet skręt na Łubno i długim zjazdem, z kilkoma tylko krótkimi podjazdami można było wyjechać na DW835 - niesamowicie zniszczoną, dziurawą, łataną - wręcz niemoralną. Czy aż tak się zmieniła od 2009, kiedy jechało się nią ostatnim razem? Nie było pewności, w jakim stanie była wtedy, ale ówcześnie jechało mi się zdecydowanie lepiej.


Straszydle S przy granicy z Lecką. W tle dolina Lubenki. Widok ku NNW


Zjazd ze Straszydla do Lecka. Widok ku SEE


Dojazd z Kąkolówki do DW 884. Na horyzoncie po prawej Las Warski. Widok ku SSE


Dojazd z Kąkolówki do DW 884. Na horyzoncie Las Warski, omijany przez nas na 2h przed znalezieniem noclegu. Widok ku S


Zjazd z DW 884 przez Łubno do DW 835. Na horyzoncie Las Warski, omijany przez nas na 2h przed znalezieniem noclegu. Widok ku SSE

Naszły mnie wątpliwości, w jaki to sposób jest możliwe, aby tak kiepskie, "naprawianie" drogi, które miały kocie łby stworzone z asfaltu, wciąż mianować drogą wojewódzką i nadająca się do jazdy. Owszem, pewnie że się w "jakiś" sposób nadaje. Wszak nie była to najgorsza nawierzchnia "asfaltowa", jaką była nie-przyjemność jechać. W Warze padła decyzja, by zjechać z niej w stronę Brzozowa. Asfalt się poprawił. Droga pięła się w górę, ale dość powoli, praktycznie bez męczenia. Dopiero za Izdebkami czekało kilka serpentyn, dość rozlazłych. Po podjechaniu można się było rozejrzeć za noclegiem. Okazał się wystarczająco suchy, przewiewnym miejscu, z dala od komarów oraz z okazałym krajobrazem.


Łubna. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela. Widok ku SE


Serpentyny między Izdebkami i Przysietnicą. Widok ku NE


Nocleg ponad Izdebkami


Nocleg ponad Izdebkami. Widok ku W

Zaliczone gminy

- Tyczyn
- Lubenia
- Błażowa

Pokaż trasę GPS
Poranek rozpoczął się od zwinięcia tak szybkiego, by zbudzić jak najmniej komarów. Z tego powodu ogarniać trzeba się było dopiero przy drodze. Przejazd mostem przez San i kierując się w kierunku Sandomierza, do najbliższych wsi, sąsiadujących ze Stalową Wolą. Po wykręceniu tam paru kilometrów, nawrót do miasta. Jechało się długo i mozolnie. W pobliżu granicy z Niskiem, przerwa na przystanku i ugotowanie makaronu z sosem. Pycha! Z Niska skręt na Bojanów. Na kolejnym przystanku, w połowie drogi, spotkał nas dość długi odpoczynek. W Stanach rozpadał się ulewny deszcz. Cześć w nim się przejechało, ale końcówka spędzona została pod drzewem, nie znajdując porządnego zadaszenia.


Nocleg z komarami między Dąbrową Rzeczycką i Rzeczycą Okrągłą. Widok ku NE


Most DW 855 na Sanie. Widok ku NWW


Cegielnia w Stalowej Woli. Ziołowa przy DK 77. Widok ku N


Agatówka. Słoneczna po deszczu. Widok ku E


Pomnik przy skrzyżowaniu DW 871 i DK 77. Widok ku SSW


Stalowa Wola. DK 77 przy skrzyżowaniu ze Spacerową . Widok ku SSE


Deszcz między Stanami i Bojanowem. Widok ku SWW


Bojanów. Parkowa. Widok ku SW


Bojanów. LHS i nieukończony wiadukt ponad nią. Widok ku E

Potem się rozpogodziło. Kurs przez wieś Spie (przerwa) i tam skręt w las. Droga była wpierw asfaltowa, potem porządny i szeroki szuter. Wyjazd we wsi Gwoździec. Później był Nowy Nart, zostawiona z boku Cholewiana Góra, aż dojechało się do miejscowości gminnej - Jeżowe. Wtedy to rozpoczął się etap krajówki - drogi wąskiej, o dość kiepskiej nawierzchni i sporym ruchu aut. Dopiero w Kamieniu droga się rozszerzyła. Tuż przed końcem owej miejscowości skręt w prawo. Po ujechaniu jeszcze kilkunastu kilometrów udało się znaleźć nocleg na suchym podłożu, a ilość komarów była nieznaczna, w stosunku do poprzedniej nocy. Wzbudzał zadowolenie.


Spie. Kościół pw. św. Michała Archanioła. Widok ku NW


Gwoździec. Widok ku SEE


Cholewiana Góra. Widok ku NEE


Kamień. DK 19. Widok ku SSE


Nocleg w pobliżu Korczowisk

Zaliczone gminy

- Pysznica
- Stalowa Wola
- Zaleszany
- Nisko
- Bojanów 
- Dzikowiec
- Jeżowe
- Kamień
- Sokołów Małopolski
- Raniżów

Pokaż trasę GPS
Kontynuacja wyprawy po posiłku. Większość ekwipunku, który miał się nam przydać za granicą, został na miejscu.
Było pochmurnie i chłodno, tak więc trzeba było opakować się w kurtki. Kilkaset metrów od startu z kolei przyszło się zatrzymać, aby dokonać kilku poprawek, gdyż zaczął padać drobny deszcz.

Kurs do Wilkołazu, drogą równoległą do krajówki. Było spokojnie, a droga w większości asfaltowa. Kilka razy stwarzała okazję do wkroczenia na krajówkę krótkimi, prostopadłymi odcinkami, biegnącymi ku górze - w większości bez asfaltu. W centrum Wilkołazu dopiero na nią się wjechało, powoli pokonywać kolejne wzniesienia oraz zjazdy do Kraśnika. Naprzeciw jednej ze stacji benzynowych krótki odpoczynek i jedzenie. Przyjrzawszy się też kołu, z powodu dziwnego odczucia podczas jazdy, okazało się, że opona nadaje się tylko do wyrzucenia, gdyż uszkodziła się po boku, w pobliżu obręczy. Było kwestią czasu, nim wystrzeliłby mi stamtąd drut. Wcześniej tego nie było widać.


Opona na skraju wytrzymałości jej skraju

Do centrum Kraśnika wjechało się długim zjazdem. Zastanawiało mnie czy się nie przewrócę, gdyż na garbach i nierównościach opona mocno "pływała" na boki. Zaraz za rzeczką skręt w prawo i po jakichś 100-200 metrach, w domku po lewej stronie drogi udało się znaleźć niepozorny domek, w którym zakupiło się oponę szerszą i wytrzymalszą, na duże obciążenia. W środku siedziała starsza kobiecina, z którą co nieco się pomówiło o naszej wyprawie. Z nową oponą można było ruszyć w poszukiwaniu ustronnego miejsca, gdzie można było dokonać jej wymiany. Tym miejscem okazał się teren kościoła pod koniec podjazdu. Czynność zajęła kilkanaście minut, z czego najwięcej chyba zdejmowanie i zakładanie sakw. Od razu jechało się lepiej.


Kraśnik. Kościół pw. św. Świętego Ducha. Widok ku SE


Kraśnik. Kościół pw. św. Świętego Ducha

Niestety nie na długo. Od pewnego czasu padał uprzykrzający życie deszcz. Podążało się bliżej nieznaną ulicą ku zachodowi. Cały czas pięła się w górę, a na jej końcu znajdowała się stosunkowo współczesna obwodnica miasta. Przejazd pod nią, wjeżdżając w polną, błotnistą drogę - na początku był to asfalt - gdy okazało się, że deszcz tak rozmiękczył glebę, by dalsza jazda mogła okazać się ciężka. Powrót do krajówki i dalej wzdłuż niej na północ. Cały czas padał deszcz i na chwilę warto było schronić się pod wiaduktem owej krajówki. Sprawdzając dalszą drogę, umyśliło się, by spróbować najkrótszej. Po 100m jazdy i brodzenia po błocie gliniasto-ilastym, trzeba było zawrócić i kontynuować jazdę na północ, aż krajówka odbiła na zachód.


Droga z Podlesia do Mikulina. Widok ku SW


Iły i gliny garną się do roweru

Z przerwami przystankowymi (ciągle padało i niszczyło nam psychikę) dojechało się do Olbęcina, gdzie można było uzupełnić zapasy na dalszą drogę. W międzyczasie przestało padać, lecz niebo wciąż było zachmurzone i nie wróżyło wiele dobrego. W Trzydniku odbicie na lokalną drogę, prowadzącą do Potoku Wielkiego. Gdzieś w połowie przerwa na posiłek, a niewiele potem - by wymienić dętkę, w której uszkodził się zawór w czasie dopompowywania powietrza.


Poległym powstańcom 1863 r. W tle koryto Stanianki. Widok ku SWW

Za serią "Potoków" wyjechało się na trasę DW 857. W większości prowadziła przez las i jego obrzeża. Aż do Zaklikowa. Miasteczko zostało pominięte szybkim przejazdem, kontynuując dalszą podróż wśród drzew, rosnących wzdłuż kolejnej drogi wojewódzkiej. Z prawej był poligon, z lewej rezerwat. W miejscowości Lipa, była lipa z wymianą/naprawą asfaltu i serią mijanek ze światłami. Szczęśliwie rower jest bardziej mobilny w takich sytuacjach. Nieco dalej przerwa przy rekonstrukcji przejścia granicznego Rosyjsko-Austriackiego, w okupowanej rozbiorami Polsce. Godzinę później sen w namiocie, w oblężeni przez rój komarów.


Stawy w Potoczku. Widok ku E


Lipa. DW 855. Remont mostu na Złodziejce. Widok ku SE


Rekonstrukcja przejścia granicznego z okresu zaborów. Widok ku S

Zaliczone gminy

- Trzydnik Duży
- Potok Wielki
- Zaklików
- Radomyśl nad Sanem

Pokaż trasę GPS
Wyjazd 9:30 w trzy osoby. Przejazd przez Borzechów, Chodel, Godów i Wrzelowice do Józefowa nad Wisłą z czterema postojami na trasie. W Pusznie Godowskim złapały nas przelotne opady deszczu, ale trwały dobre pół godziny. Trasa zmierzając ku Wiśle generalnie opadała, jednak pokonywało się również wiele wzniesień. W Józefowie miał być zrobić dłuższy postój, ale że nie było wiele do oglądania. Dalej jechało się wzdłuż Wisły na północ do Kamienia i Łazisk. Odcinek był obficie pofalowany na krótkim dystansie, dopiero pod koniec się nieco uspokoił.


Przerwa w Kępie Borzechowskiej. Widok ku S


Droga z Borzechowa do Kępy-Kolonii. Widok ku SE


Kluczowice-Osiedle. DW 824. Widok ku NNW


Józefów nad Wisłą. DW 824 przed skrzyżowaniem z Zieloną. Widok ku SSW


Łopoczno. DW 825. Widok ku S

W Łaziskach samotne odbicie na północ. Jadąc przez Zagłobę i Wilków, udało się dojechać do Polanówki, gdzie pokusiło mnie, by skręcić na żółty, rzekomo rowerowy, szlak. Gdyby nie moje doświadczenie w jeździe rowerem, około 80-90% tego szlaku zeszłoby mi na pchaniu roweru poprzez tamtejsze piachy. Ostatecznie, w trudzie i po styraniu, jakoś udało mi się wybrnąć w Bielsku. Cały odcinek leśny pokonany został w kurtce, gdyż przechodziła kolejna chmura deszczowa. Przestało dopiero za Opolem Lubelskim, lecz kolejna z nich zaatakowała za Chodelą w drodze powrotnej i trzymała do Ratoszyna Drugiego, gdzie udało się spotkać resztę. Odpoczynek był potrzebny, po szybkim pościgu. Wspólna końcówka w ponurych nastrojach, zmęczeniu i styraniu.


Wilków. Widok ku NE


Polanówka. Kaplica Barbary. Widok ku NNW


"Przystanek Polanówka" przy kanale Brodek. Widok ku SEE


Opole Lubelskie. W centrum kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SSW


Kłodnica Dolna. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Widok ku SEE

Wyprawka skończyła się po 20, a KL. walcząc ze skurczami w obu nogach, po raz pierwszy w życiu przejechał ponad 100km rowerem.

Zaliczone gminy

- Józefów nad Wisłą
- Łaziska
- Wilków

Pokaż trasę GPS
Około 11 wyjazd od KL.. W Niedrzwicy Wielkiej jazda szutrówką wzdłuż torów. Krótki odcinek przez las, gdzie droga zanikła, trzeba było skorzystać z mostu kolejowego. Dalej droga była już konkretna. Wyjazd na asfalt biegnący w pobliżu Zalewu Zamborzyckiego. Ulicą Nadbystrzycką dojazd do centrum. Trochę kręcenia po starówce i wkrótce potem przyjazd do serwisu przy ul. Unickiej - dojazd nieco specyficzny - wjechać w pobliże bloku, przy cmentarzu i trawiasto-płyto-chodnikowym, wąskim przejściem, by dotrzeć do serwisu. Po godzinie oczekiwania, które minęło spacerując w okolicy, oba koła były już naprawione.


Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE


Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE


Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE


Lublin. Narutowicza przy Peowiaków. Widok ku NNE


Lublin. Krakowskie Przedmieście. W centrum brama Krakowska. Widok ku E


Lublin. Wieża Trynitarska. Widok ku SEE


Lublin. Zamkowa po remoncie. Widok ku NE


Lublin. Blok przy Dymowskiego. Widok ku NNE

Ulicami Obywatelską i Prusa powrót do centrum. W księgarni przy Bernardyńskiej zakup lekkiego atlasu drogowego i zjazd w dół. Skręt na ścieżkę nad Bystrzycą, spokojnie docierając do ulicy Jana Pawała II. Zjazd w Ametystową, a wkrótce potem dojazd do krajówki. Powrót około 16, po szybkim przejeździe tą samą, co wczorajszej w nocy trasą, lecz niemal dwa razy szybciej. W Niedźwicy krótkie zakupy, gdyż zapas picia się skończył, a mnie wysuszyło. Dodatkowo, w końcówce skręt na Sobieszczany zaraz za Niedrzwicą, tak by poznać więcej terenu.
 

Lublin. Ścieżka wzdłuż Bystrzycy. Widok ku NNW


DK 19. Strzeszkowice Duże. Widok ku S


Sobieszczany. Widok ku SSW

Pokaż trasę GPS
Wyjazd wczesny, udając się na wschód. Tuż po przekroczeniu gminy Parysów skręt drogę lokalną do Żabieńca. Przyjemna trasa przez wieś się szybko skończyła i wjechało się w drogi polne. Było trochę piachu. Jechało się powoli ale wytrwale, aż do Nowego Puznowa. Tam wyjazd przy krajówce i wkrótce potem przerwa na lody w Garwolinie. Miasto opuszczone ostatnim wiaduktem, pomykając długą, prostą trasą na południe. Obiad zjedzony w przydrożnym Kebabie pod Psem.


W Czechach


W Czechach


Czechy. Kościół pw. św. Józefa. Widok ku N


Z Żabieńca do Nowego Puznowa. Widok ku NNW


S kraniec Obwodnicy Garwolina. Widok ku W


Moszczanka. Przerwa na obiad. Widok ku SEE


DK 17 za Moszczanką. Widok ku SE


Węzeł S17 i S12 Kurów Zachód. Widok ku SSE

Zjazd dopiero do Kurowa, ale w okolicach Osin trwała budowa nowej trasy do Lublina. Został wybudowany już wiadukt, umożliwiający zjazd w kierunku Puław, ale prowadził donikąd. Strasznie nas tam zamotało, gdyż teren dodatkowo był odgrodzony siatką, lecz po dużym wysiłku udało się nam zejść (cofać nam się nie chciało) na drogę biegnącą pod nami. W zmęczeniu przejechało się przez Kurów i Markuszów. w Przybysławicach odbijając na północ. Późnym popołudniem dojechało się do Abramowa, gdzie odpoczywało się długo i intensywnie.


DK 12. Wyjazd z Markuszowa. Widok ku NW


Droga z Woli Przybysławskiej do Abramowa. Widok ku N

Zachciało nam się skracać trasę jak to było możliwe, więc zaraz za wsią skręt w prawo. Droga szutrowa i polna wiodła przez las i łąki, wraz z nimi końskie muchy. Poza słońcem brakowało punktów odniesienia i sumie jechało się na ślepo, nie mogąc się skoncentrować w wyniku ataku robactwa. Nie było pewności, czy droga się nie urwie, a my będziemy albo wracać tą samą rasą, albo przedzierać przez łąki. Takie wrażanie sprawiała tamta pusta okolica. Szczęśliwie, wyjechało się w Amelinie. Za wsią powitał nas asfalt i za Syrami zahaczyło się o końcówkę Samoklęsk, skąd wzięła się nazwa wyprawy, gdyż każdy kolejny plan spalał się na panewce, niczym kolejne przeszkody Odyseusza. W Pryszczowej Górze przyodzianie na noc, zarządzając praktycznie ostatnią przerwę przed noclegiem. Droga do Lublina nieźle dała nam w kość, za sprawą kolejnych zjazdów i podjazdów.


Droga z Abramowa do Amelina. Widok ku S


Starościn-Kolonia. DW 809. Widok ku NWW

Do miasta wjazd już w nocy. Długi szybki zjazd ulicą Willową. Na dole konsultacje w spawie dalszego kierunku. Oczekiwanie na światłach i mozolny podjazd DK 19. Z wolna wyjazd oświetloną i ruchliwą trasę, zamieniając ją na tą samą trasę, tak samo ruchliwą, lecz pogrążoną w ciemnościach. Jazda polegała na odliczaniu kolejnych odcinków, walcząc ze zmęczeniem i psychiką, aż wreszcie udało się dotrzeć do miejsca, gdzie można było odpocząć, ogarnąć się i powziąć co dalej.

Zaliczone gminy

- Parysów
- Górzno
- Żyrzyn
- Markuszów
- Garbów
- Abramów
- Kamionka
- Jastków
- Konopnica

Pokaż trasę GPS
W piątek pakunki zmieściły się w 5 sakw o łącznej wadze około 30kg. Gdzie to się nie chciało pojechać. Rowerami wyjazd z domu przez NDM, Jabłonnę (gdzie na ławeczce wypadła pierwsza konkretna przerwę), a dalej przez praską stronę Warszawy, aż do wyjazdu na DK 17. Zajęło nam to połowę dnia. Pogoda była korzystna, przyjemnie jechało się pasem serwisowym, ale duży ruch robił swoje. Późnym popołudniem dojazd do Lipówki dokąd podjechała M.91. Chwilę się pogadało, głównie w trakcie jazdy. Potem nocowanie w Trąbkach. Mimo, że jeszcze dużo czasu było do zachodu słońca, sen nadszedł wkrótce po tym, jak się weszło do śpiworów.


Grochowska. Pozostałości Polskich Zakładów Optycznych. Widok ku NNW


DK 2. Widok ku NWW


DK 2. Lubice. Widok ku S


DK 2. Lubice. Widok ku NEE

Zaliczone gminy

- Kołbiel