Weronika
Wpisy archiwalne w kategorii
.Samotnie
| Dystans całkowity: | 55330.01 km (w terenie 4901.15 km; 8.86%) |
| Czas w ruchu: | 3522:06 |
| Średnia prędkość: | 15.68 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 74.20 km/h |
| Suma podjazdów: | 800 m |
| Suma kalorii: | 76839 kcal |
| Liczba aktywności: | 827 |
| Średnio na aktywność: | 66.90 km i 4h 16m |
| Więcej statystyk | |
Nocny Wołomiński
Wtorek, 2 sierpnia 2016 | dodano: 03.08.2016Kategoria .Nocne, .Samotnie, .Wyprawki w regionie
Tak się złożyło, że o 9 wieczorem zachciało mi się wsiąść na rower w Zielonce, by go trochę przetestować przed maratonem. Szkoda że nie zachciało mi się przetestować go na krótszym dystansie, bo cięższe biegi z tyłu omykały. Czyżbym nie ta kaseta? To do sprawdzenia wkrótce. W każdym razie, cały wyjazd przerodził się w jazdę na wysokiej kadencji i skończył lekkim, przejściowym (choć w prawej utrzymało się przez sen) bólem w łydkach, odczuwalnym po powrocie, w czasie chodzenia. Noc była dość komfortowa, a dzień słoneczny z chłodnym wiatrem. W sam raz na wyjazd. Skończył się w ponad dobę od obudzenia, a dzień poprzedzający minął z bólem głowy, którego śladowe odczucie czasem dawało znać podczas jazdy. Planów było kilka w zanadrzu, ale wyciągnięty jeden i trochę go upraszczając (z wyżej wymienionych powodów). Mimo to, dobór dróg, często odbywał się tylko z kilku-nasto minutowym wyprzedzeniem.
Na pierwszy ogień poszła brukowana droga odbijająca od DW 631 i prowadząca do ul. Podleśnej. Od dawna mnie korciła. Zdziwiło mnie trochę, gdy bruk dość szybko przeszedł w asfalt. Dalsza Podleśna z płytami. Przy zabudowaniach oliwienie łańcucha, lecz nie pomogło. Początek Kobyłki zachciało mi się przejechać jedną z dróżek między stawem i główną trasą, ale ciut źle poszło i sporo jechało się właśnie przy głównej. Przejazd jedynie częścią Czereśniowej i Wesołej (obie po płytach, a druga przechodząca w leśną, ale już nie dla aut). Od kościoła ku Cmentarzowi, koło MOK, Piaskowa, 11Listopada, AAK, Waryńskiego i dalej do Zagościńca. Gdy wjechało się w las, nocny mrok momentalnie spowił ulicę i odtąd lampkę używało się częściej. We wsi przejazd Wrzosową i Szkolną, zmierzając na północ. Po odcinku leśnym, ulica skręciła w lewo i wnet się przeszła w grunt. Zerk na mapę. Nawrót. z pobliskiego zakładu wyszedł pies, lecz był spokojny. Przy łuku droga odbijała gruntem we właściwą stronę. Minęło mnie tam jedno auto, które wnet kończyło trasę.
Ponoć cześć tego odcinka pokonywana była przeze mnie w 2007, lecz w nocy i po tak długiej nieobecności w tych stronach, trudno mi cokolwiek sobie przypomnieć. Było we mnie też wtedy trochę zmęczenia. W Dobczynie przerwa na przystanku koło szkoły, ale obecność pobliskiej młodzieży nie dawała wytchnienia. Już mnie zaczynało znosić na Pasek, ale ostatecznie udało się trzymać trasy na Klembów. Przed miejscowością trzy mostki. Już tam kiedyś zdarzyło mi się być. Tym razem przejazd ścieżką, która powstała w ostatnich latach, objazd kościoła i już wyremontowanym mostem przejazd przez Cienką. W Ostrówku gruntowa Leśna i Kochanowskiego. Ze wsi wyjazd w Tule, skąd nawrót. Za lipką trwał remont mostu na Rządzy. Jeszcze minie sporo czasu nim go skończą. Póki co przejazd po prowizorycznym przejściu dla niezmotoryzowanych.
Za Duczkami wjazd na ścieżkę, trzymając się jej i chodników przez spory czas. Zrobiła się pętla przez Szeroką i Poprzeczną. Centrum Wołomina jechało asfaltem, choć ten był zmasakrowany na Sportowej, a Orwika to 6kątna kostka. Ze Starowiejskiej można było wjechać na teren OSiRu, z powodu braku ogrodzenia, lecz w to miejsce trafił się przejazd na zapleczu bloku, wzdłuż owego ogrodzenia (gdyż dalej już było). W Kobyłce Leśna i Ręczajska, potem Konopnickiej i Narutowicza. Ta skończyła się lasem, więc z pomocą mapy można było przedostać się na Orląt Lwowskich i dalej do Rataja. Mimo, że w mieście, to drogi na rower był ciężkie, a co dopiero dla aut. Ossowskiej część już znana, więc umysł był przygotowany na jej koszmarne płyty. W centrum Zielonki trwała przebudowa dworca i jego okolic. Rozkopane bardzo. Krótka runda po torów stronie południowej i przejazd (tymczasowy?) na zapleczu targowiska. Rundka koło parku, przejazd na Długą i ponownie DW 631. Starą trasą przejazd do Marek, gdzie znów wpadało się w pułapkę osiedla przy Małachowskiego, ale udało się wybrnąć przy starych domkach na chodnik, nieco na południe od tamtejszych bloków.
Grunwaldzką przejazd do Napoleona, gdzie stały dość luksusowe zabudowania. Zdziwiły mnie nieco. Dalej była Sobieskiego, Ślepa Żurawinowa i Modrzewiowa, która wyprowadziła mnie na wojewódzką. Za lasem skręt na Izabelin. Do kanału była uciążliwa, błotnista i zakałużona, choć wszędzie indziej woda już dawno wsiąkła lub wyparowała. Najbliższym mostem do Nieporętu, lecz po drodze jeszcze przejazd przez osiedle Głogi ze ślepą Sienkiewicza. W tamtych rejonach jechało mi już się co najmniej uciążliwie. Za kościołem skręt w Myśliwską, a nad jeziorem po kostkowym chodniku blisko plaży. Za rondem odwiedziny ruiny, która interesowała mnie jakiś czas (pamiętam czas, gdy byłą sprawnym budynkiem i w mojej perspektywie szybko popadła w ruinę). Dach gdzieś zniknął, a w środku mnóstwo gruzu, choć na piętro można wejść bezpiecznie. Poza widokiem na łąki, nie ma żadnego waloru, choć zdarzały się gorsze kupki gruzu. Tu przynajmniej jeszcze zachowana jest ogólna konstrukcja.
W Wieliszewie przejazd przez wschodni fragment Solidarności, który też mnie wabił od dawna. Z niej szlakiem na północ, koło fermy drobiu i po części (tej koło lasu i wału) dawnej trasy Mazovii 24h z 2008 r. Aby nie ciągnąć się po znanej trasie, skręt w Olszanową, która przeszłą w Willową (o słusznej nazwie). Dalej była Komornica, Poddębie, Skrzeszew, Topolina, Kałuszyn. To co już znam. Za Krubinem zjazd na dawno nie odwiedzany chodnik wzdłuż szosy, z Janówka do Góry, a potem Okunin Strażacką i pieszą ścieżynką na zapleczu domostw, którą w wyjątkowo mokre i wylewne lata lepiej nie jeździć. Nadrzeczną wjazd na koronę Wału kończąc przy Hicie. Za mostem Dworcowa, Lipowa i obwodnica Modlina. Koniec na parkingu koło cmentarza, uprzednio zajrzawszy do elementu twierdzy, który niesamowicie kusił mnie od lat, lecz sam w sobie nie był zbyt ekscytujący.
Ze względu na problem z kasetą, podróż z tych meczących, z wieloma przerwami. Nie było nawet ochoty robić zdjęć, choć aparat zabrany. Nawet nie chciało mi się wyciągać muzyki, choć taki był zamiar. W sumie, ze zdjęć dobre by były te o poranku, gdy pojawiły się mgły na pół wysokości drzew. Reszta albo nocna, albo przeważnie znana.
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
122.36 km (22.00 km teren), czas: 08:27 h, avg:14.48 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hWheelerem trud
Czwartek, 28 lipca 2016 | dodano: 30.07.2016Kategoria .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki, .Z Kasią, .Z rodziną
Ocena sprawności wheelera, bo ponoć coś nie tak z przerzutkami. Faktycznie. Wymagają poprawki, ale raczej nie zmian w napędzie. Przejazd pod górkę, potem przez kopalnię, dwa zagajniki koło sadu (okazało się, że został odnowiony zamiast skasowania, a przy okazji ogrodzony siatką) i wyjazd na DW koło kapliczki. Co do dni poprzednich...
W niedzielę wyjazd pod Węgrów z powrotem dnia następnego i wieczorem odwiedziny u Księgowych. Nazajutrz wyruszyliśmy rodzinnie, choć nie w komplecie, w trasę autem (całość ~1000km). Miało być z rowerami i odstawieniem mnie i Kasi na północ, ale wówczas odłożyło się to na później. Nie nadaję się do robienia zdjęć z auta w trakcie jazdy, tak jak robię to na rowerze....
Przebieg trasy: Płońsk, Sierpc, Górzno (przez Skrwilno), Brodnica, Iława, Szymbark (zamek), Jerzwałd, Krynica Morska (glony nad morzem), Mikoszewo (prom i dalej korek), Trójmiasto (Westerplatte, nocleg, z rana rejs na Hel i z powrotem), Wejherowo, Kartuzy, Szwajcaria Kaszubska, Szymbark (kapeć), Kościerzyna (ratowanie kół), Starogard Gdański (mnóstwo hal handlowych i komisów aut, niewielki objazd i remont DW222), Gniew (zamek), Kwidzyn, Prabuty (okropny objazd po lesie), Ostróda (slalomy po DK7 w remoncie, ktoś miał wypadek bo się nie spodziewał). Powrót tuż przed 2 w nocy.
Rower:
Dane wycieczki:
9.50 km (7.00 km teren), czas: 01:00 h, avg:9.50 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hTest Shannona
Poniedziałek, 4 lipca 2016 | dodano: 09.07.2016Kategoria .Nocne, .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki
Przyszłą pora na test standardowy. Oprócz roweru - również nowych ciuchów. Nie przedłużając, test wypadł pomyślnie, choć nie bez zastrzeżeń. Ubrania świetnie dadzą radę na noc minimum ciepłą. Jedynie bluza okazała się nieco przyciasna, szczególnie na rękach. Nocą, taką jak ta, bez kurtki byłoby mi ciężko. Na chłodniejsze będzie konieczna jeszcze bluza. Zimno na nogach odczuwalne tylko na łydkach, osłoniętych jedynie nogawkami, które posiadamy od czasu powstania Nordcapa. Uda jak najbardziej nie ucierpiały, zabezpieczone przez dwie warstwy ubrania, jednak na typowo jesienne wyjazdy spodnie będą koniecznością.
Co do roweru, sztyca nie sprawiała problemu, jednak i tak czeka ją wymiana, ze względu na zbyt zjechany gwint, powodujący opadanie siodełka w tył pod moim ciężarem. Ponadto pękła górna obejma utrzymująca to siodełko, więc lepiej nie ryzykować jazdy w kraj i powtórki jak z poprzednim siodełkiem. Samo siodełko trzeba będzie jeszcze trochę cofnąć. Kierownica również chyba winna być nieco przesunięta w lewo - prawą ręką odczuwało się dyskomfort przez pierwsze kilometry. Przerzutki działały dość dobrze, na ile je można było sprawdzić, tyle tylko, że w trakcie jazdy, z korby znów łańcuch przestał spadać na najmniejszą zębatkę (gdzieś w połowie trasy). Dopompować koła, a przede wszystkim kupić zapasowe tylne, to kolejny etap zmian, jakie jeszcze zajdą w rowerze. Krótsze ramiona w korbie to zdecydowanie dobry pomysł.
Co do wyjazdu. Start był rozważany w ciągu ostatnich kilku dni. W planach było wyruszenie do Dziektarzewa (w gazecie lokalnej zamieszczono informację, iż tamtejszy dworek drewniany ulegnie rozebraniu tego lata. Trzeba więc się spieszyć) oraz Łodzi (autostrada A1 - plan porzucony, bo już została ukończona). No i kółko przez Wyszogród i NDM. To stało się dziś dnia (nocy). Było dość chłodno, po ostatnich ulewach. Asfalty były miejscami wilgotne, a gruntówki wciąż zaopatrzone w arsenał min kałużnych i błotnych. Przed wyjazdem była ochota jechać wałem, ale odrzucona po ocenie panujących warunków w ciągu pierwszych kilku kilometrów.
Start przypadł na godzinę około 22. Podczas moich przygotowań (niewielkich) zdążyła zapaść noc. W porze popołudniowej bolała mnie głowa, a lek po jakimś czasie spowodował niewielką senność, z którą jednak nie było problemów już w trakcie jazdy. Niewiele się namyślając, skręt w DW565, by od razy skierować się na obwodnicę DK62 przez Garwolewo. Do wsi tej dojechało się przez Chociszewo (część polnej drogi została zmodernizowana o gruz, po którym ledwo się jechało - prędko na ten odcinek nie wrócę) i Nowy Boguszyn (tam trochę lepiej można było testować lżejsze biegi). Nim wjechało się na DK62 w Chmielewie, minęły mnie ze 3 auta. Odcinek krajówki zapobiegliwie przebyty poboczem, gdy przejeżdżały TIRy, lecz na szczęście nie było ich wiele.
W Wyszogrodzie o północy. Wjazd od strony cmentarza, przejazd przez rynek i przed terenowym zjazdem, po raz pierwszy od wyruszenia w trasę - przerwa. Mimo ulew, ścieżynka była przejezdna, lecz widać było odcinki osadzania się piasku, który po wysuszeniu może być trochę kłopotliwy. Krótka przerwa w połowie mostu, gdzie zachciało mi się podziwiać gwieździste niebo i Wisłę nocą, lecz (czy to przez auta, czy przez obranie innego celu przewodniego tej wyprawy) nie trwało to zbyt długo i nie stanowiło uczty dla zmysłów. Zaraz za mostem zjazd w lewo do mostu w Kamionie. Krótka przerwa w pobliżu wysokiego budynku, gdzie definitywnie nastąpiła rezygnacja z trasy po wale.
Obrany kurs wojewódzką do NDM. W Secyminie krótka przerwa w pobliżu kościoła. Tam prawie rok wcześniej odbył się ślubie dalszej rodziny. Droga dość szybko zaczęła mi się dłużyć (jak zwykle na tych terenach) więc skręt w Wilkowie Polskim na południe. Było pusto, ciemno i chłodno. Po drugiej stronie bezludnego obszaru, nastąpił wjazd na kolejną z tras przelotowych, poprowadzonych przez ten region. Zaprowadziłaby mnie ona do Leoncina, lecz podkusiło mnie, by skręcić na Teofilów, a stamtąd do (jeszcze) wsi Rybitew. Oba odcinki wydawały mi się przydługie, jak na moje wspomnienia, ale zapewne wpływała na to noc i nieznacznie, ale zbyt nisko i zbyt w przód umocowane siodełko. Rybitew odwiedzana kilka razy, lecz tylko raz wyjeżdżając z niej na wschód. W pamięci nie odnotowały mi się wtedy jakieś zabudowanie w tej części, lecz tym razem zwróciły moją uwagę. Wieś chyba nieprędko wymrze tak do końca. Tuż za nią zdawało się że dostrzegam lokalizację fortu (jego samego nie widząc), a przynajmniej leśny teren z lewej, sprawiał wrażenia na zmodyfikowanego przez ludzi.
Zbliżał się świt. Wyjazd w Cybulicach Małych. Skręt na południe, potem łuk ul. Kwiatową i powrót ku północy po głównej. Wyjeżdżając ze wsi zjazd na chodnik po lewej. Za skrętem na Leoncin, skręt w kolejną drogę po lewej. Mijało się indywidualne domki, chyba letniskowe, przejeżdżało przez niewielki zagajnik i wyjeżdżało na drogę wśród pól. Coś mnie podkusiło, by zbadać lewą jej lewą odnogę. Doprowadziła mnie na teren szkolny. Brama była otwarta, więc kontynuowała się jazda asfaltem, lecz przed budynkiem było nieprzekraczalne ogrodzenie (pomijając metodę sprzed kilkunastu dni). Dokończony objazd boiska po jego wschodniej krawędzi i powrót na normalny kurs. Skręt w lewo, ponowny przejazd pod szkołą, lecz od strony wjazdu głównego i wyjazd na Długą. Tu przez chwilę nie dało rady się zdecydować, w którą stronę jechać. Nadal znam te strony zbyt słabo. Po zrobieniu niewielkiego kółka ostatecznie padło na to, aby się udać w prawo.
Drogą przemieszczały się koty lub lisy. Niby już jasno, lecz niedostatecznie, by zweryfikować gatunek ze sporej odległości i z wadą wzroku. Na pewno czmychały przede mną. Skręt w lewo, kilkanaście dość nowych domów, skręt w lewo, kolejne domy i wnet wyjazd na techniczną przy S7. Doprowadziła mnie do Nowego Kazunia, gdzie skręt w pierwszą dróżkę po lewej, zaraz za jednostką wojskową. Stało tam kilka świeżych domów, a droga prowadziła przez fragment zagajnika do park przy osiedlu, na którym przyszło mi być do tej pory raz i to raczej pospiesznie. Przejazd gruntową ścieżką ku północy, wyjazd w pobliże jednostki, po czym objazd osiedle od wschodu. Dojazd do garaży, przy których wpadły dwie pętle ślepymi uliczkami, lecz trzecia nie powstała. Pieszo przez fragment wydeptanej dróżki, która zapowiadała się być przejezdną. Pokonana z rowerem - pieszo. Po lewej była spora parowa, po prawej tereny zlikwidowanych ogródków działkowych, z których uchowały się ledwie trzy drewniaki. Pod koniec bezproblemowo mijało się zwalone drzewo. Mieszkańcy, udający się skrótem na pobliski przystanek, skutecznie wydeptali objazd. Na koniec krótkie, strome podejście i już była to prostej do NDM.
Nie poniosło mnie tam. Wnet ukazała się droga w dół prowadząca i skusiła mnie, by podjechać nad Wisłę. Łagodny szutrowy zjazd i nieco bardziej stromy za wałem. Tam dużo kałuż, błota. Dojazd do mostu i dalej w pobliże rzeki. Rozglądanie, lecz bez zjeżdżania poniżej ostatniego filaru na stałym lądzie. Woda była wciąż niska, a łachy jak i ostrogi czekały na odwiedziny. Nie dziś. Jeszcze na nie zerknę, ale tylko w im poświęconym wyjeździe. Ja zwykle, nie było ochoty wracać tą samą trasą. Dostrzegalne wąskie, niezbyt uczęszczane przejście w kierunku ruiny domu, który widać z powyższej trasy. Przyszło przebyć chaszcze, które przypominały dżunglę. Głowa nisko, kask jako taran i do przodu. Potem schody o kącie ~60°. Znów na drodze.
03:17. Kazuń Nowy. Pod Mostem Niebieskim
Po drugiej stronie Wisły ponowna decyzja, by zjechać drogą po lewej, docierając do torów. Na rozjeździe skręt w prawo, by wzdłuż nich wjechać do miasta. Na pierwszym przejeździe na drugą stronę. Koło bloków 5,4,2 wjazd na chodnik przy Mazowieckiej. W prawo za Biedronką, Zakroczymska, Przejazd, parking, Magistracka, dróżki na zapleczu UM, Targowa Zachodnią do głównej, dalej po chodniku, zaplecze JYSK i na most.
Z Modlinie skręt na czerwony szlak. Przejazd wzdłuż północnej ściany cytadeli, a potem już prosto. Za miastem gruntowym "skrótem" koło "ronda" na Gałachy. Za S7 skręt na dróżkę ponad nią i wyjazd koło stacji paliw. Potem skręt na dróżkę koło fortu, skręt w prawo i znów jazda wzdłuż DK7. Oddalenie od niej przy krańcu dróżki na Ostrzykowiznie. Przejazd wzdłuż wschodniej ściany lasu i skręt na fort w Henrysinie. W lesie oraz alejce do fortu prowadzącej znajdowało się sporo powalonych drzew, a te w skraju drogi zabrały ze sobą jej część, tworząc wykroty. Z Henrysina ku DK62 po drodze gruntowej, raz odwiedzonej. Nim tam się wyjechało, dostrzegalna było dróżka w prawo, z którego śmiało zachciało mi się skorzystać.
Kawałek dalej niewielki skrzyżowanie. Z lewej zarośnięta polna dróżka do DK62, z prawej szutrówka powrotna. Kilkanaście metrów dalej, od prawej odchodziła jeszcze niewielka dróżka po lewej. Kurs w te stronę, lecz okazała się ona (chyba) kończyć przy domu, który miał odcięte zasilanie, a i tak był zamieszkały, co sugerowały psy. Teren tam był bardzo zróżnicowany, pełen dołów i dołków - w końcu stąd też wydobywano glinę. Szybki nawrót i wnet nawrót do wsi. Skręt na Trębki Stare. Wjazd do Jaworowa, zejście do boiska, wydostając się z niego dróżką, poprzednio nie przebytą. Potem przejazd przez rządek czarnych porzeczek (już zebranych) i wyjazd na drogę w miejscu, gdzie zaczynała się płytka parowa.
Nadmiar ciuchów powędrował do sakwy, bo słońce już zapewniało mi dostateczne ciepło. Kurtka pozostał, bo wiatr z zachodu wciąż chłodem swym zniechęcał. Jechało mi się niemal tak trudno jak poprzednim kursem przez tę wieś, lecz na szczęście nie padało. To pozwalało mi czasem osiągać ~20km/h. Mimo to nadal nie jestem w formie, którą może pomoże mi zyskać kolejna, nieodległa w czasie wyprawa. Ze Smoszewa przez Wygodę i Miączyn do końca wyjazdu bez przygód i kombinacji (poza jedną przy zjeździe z DK62).
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
109.54 km (27.00 km teren), czas: 07:31 h, avg:14.57 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hRegulacja roweru
Piątek, 24 czerwca 2016 | dodano: 25.06.2016Kategoria .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki
Regulowanie przerzutek nowego roweru KamilaR. Runda nad Wisłę i z powrotem. Dziwne szprychy, dziwny zaplot.
Rower:
Dane wycieczki:
1.46 km (0.00 km teren), czas: 00:06 h, avg:14.60 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hNieudany przewóz księgi
Środa, 22 czerwca 2016 | dodano: 22.06.2016Kategoria .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki, .Z rodziną
Późnym popołudniem wyjazd, by przewieźć forumową księgę Księgowemu (taki był plan). Zapakowane ~5 l wody, bo w drodze powrotnej była chęć, aby zahaczyć o okolice Leoncina. Od początku jechało mi się dość dziwnie. Jakoś tak niestabilnie, jakby rower robił bokami. Wydawało się, że to nadmiar wody, jej chlupotanie i takie tam. Przed opuszczeniem Miączyna, drobne poprawy butelek, po czym jechało się odrobinę lepiej, ale wciąż to nie to. Skręt w pola, krótki odcinek przy miedzy i dalej polną drogą do Wygody Smoszewskiej. Przez Smoszewo na Trębki, gdzie przyszła pora lepiej się przyjrzeć rowerowi. Okazało się, że powstało pęknięcie ramy blisko widelca...
17:17. Miączyn. W tle, za drzewem, widoczny las w pobliżu zakrętu na DK62
To tłumaczyło trud jazdy i niską sterowność. Kiedy zaczęło pękać? Kto wie... Przez Henrysin do Zakroczymia, wyjazd na DK62, nawrót na Trębki i do auta. Z pęknięciem na 3/4 obwodu rury lepiej było nie pchać się dalej.
17:56. Delikatna sugestia, że to definitywna pora na zmianę ramy
18:16. Duchowizna. Widok ku DK62
18.17. Zakroczym. Karczma pod Jaworem
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
24.66 km (7.00 km teren), czas: 01:27 h, avg:17.01 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPełnianoc
Niedziela, 19 czerwca 2016 | dodano: 06.07.2016Kategoria .Nocne, .Samotnie, .Wyprawki w regionie
Koniec nastąpił wcześniej niż zwykle, bo był to koniec końców (choć nie ostateczny koniec końców). Przerwa na pierwszym przystanku, by trochę poregulować przerzutki (przede wszystkim przeczyścić z piasku w manetkach). Po raz pierwszy nastąpiła jazda po dróżkach koło gospodarstw, położonych na W od fortu w Henrysinie, a że jeden odcinek był oznaczony zakazem wstępu, to trochę mi zeszło z okrążeniem go innymi. Przy DK7 już naprawiono zwisający kabel, a od świateł jazda "mniej więcej", razem z kimś, komu pobrzękiwało szkło w reklamówce, a do którego w Pieczoługach dołączył jego kumpel i obaj oddalili się w swoją stronę. Skręt na północ do lasu przy Strubinach, by poznać dróżkę przy jego skraju, która zapadła mi w pamięć dnia poprzedniego. Po przekroczeniu asfaltu jazda wzdłuż lasu, po lewej mając ogrodzenie z prądem. Skręt w lewo po pół-kilometrze i częściowo zrytą przez dziki dróżką wyjechało się na szuter, który doprowadził mnie na szosę przy Swobodni. Po drugiej stronie szosy wjazd w las (droga tam kusiła mnie od niedawna) raz jeszcze, pokonując odcinek, który bardzo skojarzył mi się z podjazdami świętokrzyskimi, wyjeżdżając na asfaltowe, leśne zakręty trasy Wojszczyce-Wymysły.
17:03. Nieznany mi do tamtej pory przysiółek Trębek Nowych przy granicy z Henrysinem. Widok ku NNE
17:24. Zakroczym. Pieczoługi od strony lasu. Widok ku SE
17:43. Dróżka ze Strubin do Swobodni, po wschodniej stronie lasu. Na wprost las Suchodół w Dolinie Suchodółki (mającej źródła między Stróżewem i Starymi Olszynami) na terenie wsi Swobodnia. Widok ku NE
17:58. Pod górę do Wymysł, przez las Suchodół. Widok ku E
W Wymysłach skręt w lewo i jazda drogą z przyjemnym krajobrazem, prowadzącą do Szczypiorna, gdzie skręt ku NW do lasu, natrafiając na strzałki jakiegoś maratonu i niewiele myśląc, jazda wzdłuż nich, docierając do Śniadówka. Przebiegało mi przez myśl, by jechać przez Cieksyn, lecz w ostatniej chwili skręt na Goławice. Z Zaborza polną drogą do Dębinki, przecięcie DW 571, by następnie poznać, co się kryje za (tajemniczą dla mnie od czasów liceum) szutrową dróżką, niknącą za przejazdem kolejowym. Za Malczynem zjazd na polną (częściowo z kocimi łbami) drogą biegnącą koło stadniny (tu pojawił się asfalt), po czym dojechało się do Świerkowa, by po raz pierwszy przejechać się dłuższym fragmentem DW 632 Nowe Miasto - Nasielsk, która to od dawna kuła mnie w oczy - "jeszcze tam mnie nie było".
18:08. Wymysły - Szypiorno. Lasy graniczne obu wsi. Widok ku S
18:10. Wymysły - Szypiorno. Widok ku N
18:34. Droga z Goławic do Zaborza. Widok ku E
19:19. Malczyn. Skrzyżowanie Cieksyn-Nasielsk. Widok ku N
19:21. Malczyn. Rzeczka Nasielna. Widok ku NE
19:26 Gawłowo. Droga przy stadninie. Widok ku N
Nasielsk
Wreszcie udało mi się dobrnąć do Nasielska, gdzie chyba trwał jakiś koncert, lecz zamiast udać się w tę stronę, skręt na N koło nieukończonej hali, przejeżdżając przez nieużytki na N od ogrodzonego osiedla i pieszo wydostając się na Przemysłową. Miasteczko przejechane wpierw głównymi, potem Staszica, Poniatowskiego, AK i Batorego znikając w polach. Przez łąkę na szutrówkę przez Paulinowo, którą kurs ku E, zerkając na ruiny gospodarstwa, z którego zostały same ściany, wjazd w las i wyjazd koło prywatnego muzeum, na terenie byłej bazy wojskowej, dalej była droga po płytach i Chrcynno. Na przystanku w pobliżu dworku przerwa, aby odpocząć i złapać nowe siły. Odtąd kurs na Serock, lecz w Zabłociu skręt na S i przejazd przez Stanisławów. Robiło się ciemno, a trasa zupełnie nowa.
20:22. Nasielsk. Ul. Armiii Krajowej
21:11. DW 622. Zmierzch w Jaskółowie
Dojazd do DW 632. Wreszcie konkretnie znane mi miejsce i możliwość oceny pozostałej do pokonania odległości. Przejazd główną, skręt w ślepą Wiatrową, wypatrzoną ścieżynką przy nr4 na SW, a potem ślepym asfaltem na W, skąd nawrót, by ku S opuścić Ludwinowo Dębskie. Wjazd do Dębe, a asfaltowa droga poniosła mnie do Starego Orzechowa (droga wzdłuż skarpy!), skąd trzeba było zawrócić 0,5 km do skrzyżowania, nie widząc możliwości kontynuacji. Przejazd DK62, dalej przez Wójtostwo do lasu, tam nawrót i przy kapliczce skręt na główną. Rozpoczął się długi przejazd krajówką, lecz aut nie było już zbyt wiele o tej późnej porze. Skręt do Czarnowa, gdzie miał miejsce nieopatrzny zjazd w Dolinę Narwi oraz (chyba) ślepo zakończoną uliczkę koło 100a, po czym powrót na krajówkę, czy raczej chodnik wzdłuż niej.
Pomiechówek
Wjazd do Pomiechówka, skręt w Polną i kręceni po: Wrzosowej, Miłej, Słonecznej, Broniewskiego, Przytorowej, Szkolnej, Świerczewskiego, wzdłuż torów do mostu, Nasielską, Świerczewskiego, Szkolną, Harcerską, Kolejową do głównej i przejazd przez park do mostu. Ponowny wjazd do Pomiechowa, by przejechać po niezjechanych fragmentach dróg: łącznik Kwiatowej i Kościelnej, Plażowa od strony Kościelnej, trochę terenu od cmentarza do Bałtyckiej, Mazowiecką pod kościół, gdzie nie udało mi się go objechać z powodu bram zamkniętych, nawrót do nr1, skręt na wąską ścieżynkę w lewo do Kościelnej i opuszczenie miejscowości poprzez Ogrodową i kierunek na SW.Tym razem bez wjazdu do Bronisławki, lecz jadąc pod wiaduktem, przejechało się w górę do głównej szosy. Trochę jazdy i trochę pospacerowania po ścieżce. Za pierwszym przejazdem kolejowym zejście i zjazd po brukowanej drodze, a przed drugim przejazdem - po schodach do góry. W Modlinie Starym naszło mnie na pokręcenie się po opustoszałych ulicach: Kolejowa, Dobrowolskiej, Kopernika, Żwirowa, JPII, Przeskok, Środkowa, Staszica, Prusa, Źródlana, Krzywa i przy Hotelu Sokołowska wyjazd na Modlin właściwy. Również w Modlinie następujące ulice się tej nocy przewinęły: Prądzyńskiego, między 390 i 391, skręt pod 157, Poniatowskiego nr 125 i 124, ukosem pod 120, Malewicza, 1863 roku, wzdłuż 289 i 281 od W dojazd pod 227 i po trawniku ku W wzdłuż ogrodzenia ZS, a potem w Moniuszki, Szpitalną, miedzy 70 i 69 do Obwodowej.
Gałachy i Zakroczym
Przejazd przez Gałachy, rozkoszując się spokojem nocy i niewielką liczbą aut, nawet na S7 pode mną. Nadeszła pora, aby zakończyć poznawanie ulic Zakroczymia, których dzięki temu wyjazdowi zostało już niewiele. Po przerwie tam gdzie poprzednio, kurs na rekonesans uliczek (nie zjeżdżając w dół) miasta wg takiej oto kolejności: Rybacka, Gdańska, przelotka koło nr 14, Wyszogrodzka, ślepa do nr10, cała Tylna, chodnik przy głównej, gdzie siedział jakiś dziadek, 29 ku W, 14 ku N, 16 rwz ku S, ukos 14 ku 2, koło garaży do nr7 pdrwz, okrążając go i S rząd garaży, gdzie kręcił się jakiś pies, slalom 2 od W, 14 od E, 16 od W i przejazd przez podwórko koło nr 37 i koniec kombinowania.Zanim pomyślnie udało się zjechać do parowy dróżką, którą chciało mi się poznać, przejazd przez plac koło Biedronki, od przystanku, zatoczenie pętli do DK62, zjazd w ślepą uliczkę po lewej, o mało nie zahaczając o zwisający wzdłuż drogi kabel (chyba zaizolowany). Z Okólnej wydostanie się prawie do asfaltu, lecz wnet w lewo, w wyrównane, nieużytkowe pobliże kapliczki, jednak do niej samej nie docierając. Przejście przez pole po miedzy, unikając wodnego bicza z polewaczki, po czym rozpoczęła się sesją zdjęciową (po kilkugodzinnej przerwie), gdyż dzięki słońcu, niebo było zabarwione wieloma kolorami. Dalej do lasu. Zjazd w parowę odbył się bezproblemowo, jednak w jednym miejscu stworzyła się, już chyba zasypana dziura, przez co powstał niewielki próg. Jazda dłużyła mi się, lecz trudno powiedzieć, czy droga w dół była po prostu długa, ja tak zmęczony, czy to w mojej pamięci tak mocno zatarł się jej przebieg.
03:43. Duchowizna. Świt w Zakroczymiu przy DK 62
03:49. Duchowizna. Świt nad Zakroczymiem
Nad Wisłą
Po dotarciu nad Wisłę, początkowo chciało mi się zostawić rower, by dalej tylko przejść, ale po ocenie, że bardziej prawdopodobną wydała się możliwość oddalenia od wybrzeża suchą stopą, kurs w kierunku skarpy i kamiennych (betonowych?) głazów o gładkich (pomijając efekty upływu czasu) ścianach. Wraz z rowerem spacer na ostrogę, jednak z braku snu lepiej było nie ryzykować zanadto (odczuwalne było lekkie, nieznaczne opóźnienie reakcji) i udało się dotrzeć tylko do połowy, tam gdzie woda się przez nią przelewała, a kamiennych brył ostało się tam ledwie kilka, choć w lepszych butach i będąc wyspanym, nie byłoby kłopotliwe przejście przez nie, więc wnet nastąpił powrót na brzeg. Dalsza możliwość podróży po obsuniętej skarpie byłaby zanadto kłopotliwa z rowerem, jak sięgam pamięcią do mojej poprzedniej, pieszej wizyty. Nie było ochoty wracać się tą samą trasą. Pieszy rekonesans ku górze parowy, tak iż wychodziło się w pobliżu skarpy i domku. Z trudem udało się wspiąć z rowerem, robiąc dwa postoje w miejscach strategicznych, optymalnych dla oszczędzania energii. Przejazd wykoszoną niby-dróżką, jadąc od skarpy koło domków, znajdujących się poza ogródkami działkowymi, lecz nie wiem, czy do nich się zaliczających.
04:09. Duchowizna. Skarpa na S od działek letniskowych. Jedno z ostatnich zdjęć Nordcapa.
Szczęśliwie, można było bezproblemowo dostać się na teren działek po raz pierwszy w życiu. Po przekroczeniu furtki, skręt w lewo, do furtki północnej i skręt w prawo, by po zatoczeniu prawie pełnego koła wjechać do części centralnej, z której wyjazd na wschód, by zrobić pętlę po wewnętrznych uliczkach, przemieszczając się tym razem przeciwnie do rwz, a potem raz jeszcze wjazd do centrum, aby na sam koniec odwiedzić dwie ślepe dróżki zachodnie. Objazd przez praktycznie cały teren działek, skupionych wokół w zasadzie już nieistniejącego dzieła D-1. Pora opuścić teren zamknięty.
Początkowo chciało mi się przerzucić rower i bagaż, lecz spowodowałoby to niepotrzebny hałas, więc czynność wykonana została powoli, a baranek (niechcący) zatrzymał go na szczycie siatki, co później mi pomogło. Trwało wahanie czy może jednak spróbować udać się do bramy, lecz ta, odkąd pamiętam, była zamknięta, a godzina zbyt wczesna, by ktokolwiek ją ot tak otworzył, wracać zaś tą samą trasą nie było ochoty. Z trudem udało się przekroczyć ogrodzenie, co chwila nadziewając dłoń na jego kłujące zwieńczenie, balansując ciałem, częściowo opierając się o zsuwający się rower, który wraz siatką uciekał za mnie, przez co wiele razy się trzeba było przygotowywać do ostatecznego skoku, który wykonany został pomyślnie. Niestety, pobliski betonowy słupek uległ uszkodzeniu. Wciąż w pełni drżąc, rower został ściągnięty, po nim sakwy i chybcikiem wyjechało się z lasu. Na pola ruszyli pracownicy sezonowi, po raz któryś z kolei, lecz jeden z ostatnich. Przewrócone drzewo, korzeniami pociągnęło za sobą furtkę, a "SolidSecurity" raczej niewiele pomoże, gdyby ktoś chciał nawiedzić teren, gdzie bramy stoją otworem. Chmury wyglądały podejrzenie, ale było sucho.
Mochty
Znów wjazd do Mocht i raz jeszcze przejazd po wnętrzu czewonoceglastej budowli. Zachciało mi się sprawdzić zarośnięty podjazd/zjazd na zachód od cegielni. Tuż za mostkiem skręt w bok. Wypatrzyło się skręt do zapory na Strudze, również jakąś chyba betonową, starą kładkę, dużo poniżej poziomu dróżki, na której zalegało dużo gałęzi po zwalonym drzewie. Ze zmęczeniem trwał marsz po drodze, na której nie było mnie od 2008. Chciało mi się zjechać dróżką prowadzącą w dół zagłębienia, gdzie ongiś wydobywano glinę, lecz droga była zawalona śmieciami i trochę zbyt zarośnięta, a pogoda nie sprzyjała, by przejazd i eksploracja z szarpaniem w złych warunkach miała sens, tym bardziej, że nadawano burze na dziś dzień. Po ledwie widocznej gruntówce, wymęczony spacer do szutru.
05:06. Mochty przy skrzyżowaniu do DK 62. Drzewo porwało ze sobą furtkę. Solid niewiele pomoże
Jaworowo
W Jaworowie wypatrywanie ok. dwóch domów, z zerwanym po nawałnicy dachem, lecz udało się dostrzec tylko jeden (papowany, stary i z raczej niewielkimi uszkodzeniami), w pobliżu słupa energetycznego złamanego w pół. Mniej więcej zapamiętały mi się (prawie okrągłe) wartości przebytego dystansu i czasu jazdy. Udało się dostrzec, że licznik nie zlicza i już mi się nie chciało na niego zwracać uwagi. Na zjeździe w Smoszewie wody było na mnie już tyle, że dawno nie była mi tak obojętna. Poza tym, odtąd spore odcinki były przebyte na stojąco. Z trudem udało się przejechać szuter biegnący równolegle do zabudowań Wólki Przybojewskiej, lecz po drugiej stronie rzeczki.
06:09. Wschodnie Jaworowo po nawałnicy. Widok ku SW
Goławin
Krótka przerwa przy skrzyżowaniu w stronę szkoły w Goławinie, by przedostać się na drugą stronę drogi. Krajówka dość pusta, kilku aut nie licząc. Bose w klapkach stopy trochę przemarzają od wilgoci, ale przynajmniej nic nie chlupie, jak to bywało w butach pełnych. Tylko bliskość domu sprawiała, że nie miało dla mnie większego znaczenia - zmęczenie, deszcz - i tak się z wolna jechało. Pogoda nie nastrajała do wysiłku. Pierwszy zakręt z hamulcem, drugi z rozpędem, bez zwalniania. Piach przecięty bez problemu. Na szczęście nie wyskoczył pies jak zwykle. Dom jest blisko. Mnóstwo błota, wody, deszczu. Kurtka smętnie zwisa. Spodnie przylepiają się do nóg. Mokro. Gorący prysznic. Ciepłe kakao. Spać. Nogi ociężałe...Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
130.00 km (45.00 km teren), czas: 10:00 h, avg:13.00 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hDo Pomiechówka
Sobota, 18 czerwca 2016 | dodano: 06.07.2016Kategoria .Pół nocne, .Samotnie, .Wyprawki w regionie
Tym razem na rowerze właściwym, ze wszystkim co potrzeba. Z Trębek do DK7 w Tomaszówce, gdzie przyszła pora zwiększyć ciśnienie w tylnym kole. Już wczoraj czuć było jego nieco za niską wartość. Przed drogą zwisła kabel, opatrzony ostrzegawczymi tasiemkami. Później policja stałą i pilnowała, by nikt tędy nie przejeżdżał, bo znalazło się kilku takich. Po drugiej stronie przejazd koło Dzieła D-3 i dalej polną drogą, która wiodła przy nieogrodzonym gospodarstwie, skąd wybiegły za mną dwa psy, goniąc mnie przez ~350m krętej i nieco błotnistej drogi.
Wyjazd na dróżkę do Strubin, ale ukazała mi się jedna, nigdy przez mnie nie jeżdżona. W tę skręt. Skrzyżowanie na rogu lasu. Dalej na wschód, dróżką oddaloną od skraju lasu o kilka metrów. Do ostatniego gospodarstwa droga była ok, potem zaś była zarośnięta i dwukrotnie musiała omijać zwalone po burzy drzewa. Sam koniec drogi tak jakby nie istniał i na asfalt wróciło się przez małe chaszcze. Tam kierunek północ. Bez przejeżdżania przez strumyk/kanał, lecz skręcając w prawo przed lasem. Droga była piaszczysta i nawet po opadach nie zdołała się w całości utwardzić, choć miejscami trochę spłynęła. Przypomniało mi się, że chyba kiedyś była przez mnie przejeżdżana.
18:35. Trębki Nowe. DP 3002W. Północne zabudowania wsi. Z prawej samotny przysiółek graniczący z Henrysinem. Widok ku NE.
18:50. Strubiny (Tomaszówka). Teren nieukończonego Dzieła D-3
18:58. Rzut oka na południowy kraniec lasu w Strubinach, zwącego się Kowale. Po prawej Mokradle, wysunięty najbardziej ku N przysiółek Zakroczymia. Widok ku E
19:21. Ze Swobodni do wsi Wymysły, drogą położoną na południe od lasu. Na prawo od słupa zagajnik z wyrobiskiem. Widok ku SE
19:36. Kosewo. Fort II. Widok ku NE
Wyjazd w Wymysłach, a z Kosewa wprost do Stanisławowa. Skrót był szutrowy, a w jego końcówce skusiło mnie na odwiedzenie pobliskich ruin. W Pomiechówku skręt w Szkolną, a następnie na teren szkolny. Trwał tam niewielki koncert zespołu Jazgodki, trochę dzieci, trochę ludzi, ale miejsc pustych dużo więcej. Impreza dobiegała końca, a mi się przybyło jedynie na 2-3 piosenki. Na zakończenie Brevetu 1000km nie udało mi się przybyć, spóźniając się tak mniej więcej o 2:30h. Wcześniej niezbyt dałoby radę. Powrót na swoją stronę Wkry i skręt w Kilińskiego. Oczekiwanie na przejazd pociągu, po czym wycieczka przez Pomiechowo.
19:45. Stanisławowo. Ruiny fragmentu eksperymentalnego gospodarstwa wojskowego, które zakończyło działalność w 2000 r.
19:57. Stanisławowo. Cerkiew pw. św. Aleksandry
20:02. Pomiechówek przed mostem. Takie oznaczenia były przez mnie widziane do tej pory tylko w Niemczech w 2009 r. Widok ku NEE
20:10. Pomiechówek. Teren szkoły podstawowej. Kilka godzin po zakończeniu Brevetu 1000km
W miejscowości tej przyszło mi być po raz pierwszy. Kurs Kościelną, dalej Mazowiecka, Plażowa, Rybacka i wyjazd Kwiatową. Dostrzeżone przeze mnie zostało kilka innych, nieobjechany dróżek, ale "odłożone na kiedyś", bo jechało się wolno, a jeszcze trochę mi zostało do przejechania. Skręt w Rolniczą do Aleksandrówki, gdzie stały takie tam ruiny, zwane "Schodami do Nieba". Szutrową dróżka zjechało się w dół, wjazd do Stanisławowa Dolnego, przejazd przez Bronisławkę i dalej do Modlina. Po drodze ukazały się zaparkowane dwa busy Transludu, z których zdarzało mi się korzystać, jeżdżąc przez ostatnie lata do Warszawy. Szczególnie utkwił mi w pamięci ten z rozszczelnioną szybą.
20:47. Pomiechowo. Aleksandrówka. Schody do nieba
20:52. W dolinie Wkry. Między Aleksandrówką i Stanisławowem Dolnym (widoczne zabudowania). Widok ku W
Za mostem skręt nad rzekę, przy moście kolejowym. Mijało się Bramę Ostrołęcką i zagłębiło w ścieżkę, która doprowadziła mnie do stacji elektrycznej. Droga się tam chyba kończyła, bo ul. Chłodnia znajdowała się kilka metrów wyżej. Cofnięci prawie do Kaszewskiego i podejście drugą dróżką, która zaraz obok się oddzielała. Poprowadziła mnie na poziom, z którego można już jechać. Nim wyjechało się na ulicę, pedał zahaczył o jakiś beton. Mocno na tyle, że groziło przewrócenie. Czekam, aż będzie można wymienić w korbie ramiona na 170mm.
21:10. NDM. Po lewej most kolejowy. W centrum cypel ze spichlerzem z XIX w. Narew widziana z Modlina ku SW
Zjazd pod cytadelę. Trasa była przejezdna, choć w części "podmiejskiej" jedno drzewo trochę zablokowało drogę. Podjazd w Gałachach. Stamtąd obie gruntowe drogi wyjeżdżając za Słoneczną. Dłuższa przerwa w Zakroczymiu. Po niej Parowa Klasztorna, Klasztorna, zjazd w Okólną i na jej krańcu do auta. Była 23. W powietrzu cały dzień czuć było atmosferę lata - grill, kiełbasa i muzyka.
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
40.05 km (16.00 km teren), czas: 02:55 h, avg:13.73 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPo burzy
Piątek, 17 czerwca 2016 | dodano: 22.06.2016Kategoria .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki
Przeszła nawałnica, której siłę, opad i prędkość wiatru najłatwiej porównać do mojego podkrakowskiego noclegu sprzed roku. Wyglądało to wszystko tak, jakby przechodziła zamieć śnieżna, tak było szaro i nieprzejrzyście. Pioruny trzaskały ze 3 na sekundę. Oczywiście ucierpiało wiele drzew, woda wymyła ziemię z podwórek na drogę, choć było to na tyle krótkotrwałe (miejscowo, bo dla całej Polski trwało cały dzień, przesuwając się skosem ku Litwie) zjawisko, że uszkodzenia gruntów nie był tak duże, jak w czasie standardowych letnich ulew sprzed lat. Komputer wyłączony dosłownie tuż przed nawałnicą, ledwie wrzuciwszy post na forum. Prądu nie było przez ~20h. Zerwało wiele linii, uszkodziło kilka dachów. Kurs przez wieś na wschód, by zerknąć na stan po burzy, lecz nie było to tu tak straszne jak się zapowiadało.
13:04. Woda spływa do przepustu pod drogą
13:16. Zmokły Garfild
13:20. Mnóstwo wody wciąż wisi w powietrzu
13:22. Dróżka koło kapliczki na drzewie
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
1.37 km (0.00 km teren), czas: 00:06 h, avg:13.70 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hWheeler Slow Motion
Czwartek, 16 czerwca 2016 | dodano: 22.06.2016Kategoria .Pół nocne, .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki, .Z rodziną
Dziś wheeler na kołach nordcapa (bo koła w nie miały powietrza, sprężarka nie działa jak trzeba, a czasu i chęci na pompę nie było). Kierunek Zakroczym, przez Henrysin. Zjazd w Okólną i wyjście kamienistym podjazdem koło kościoła. Skręt w Rady Narodowej, niewielką uliczkę, na której nigdy mnie nie było, kończyła się schodami dochodzącymi do Warszawskiej. Zejście na dół, po czym przez Gałachy na Modlin.
Chciało mi się zjechać nad Wisłę (ale za S7, nie zaś pod nią), lecz ledwo po skręceniu postój i plan się zmienił, po ocenieniu chmur z południa, wyglądających podejrzanie. Póki widać było komin w Ożarowie, odbijający blask zachodzącego słońca, było ok, ale gdy przestał być widoczny, nawet jako zazwyczaj widoczny ciemny patyczek na horyzoncie, lepiej było nie ryzykować (zamiarem wyjazdu było objechanie lotniska). Skręt na polną drogę po lewej i wyjazd kawałek na zachód od parkingu. Końcówka to jazda i spacer przy miedzy. Wyjazd na grunt, którym kurs zachód. Przy wiadukcie pojawił się stary asfalt, którym od dawna chciało mi się ponownie przejechać. Ujechało się nim trochę, aż można było wydostać się na główną.
Przejazd na techniczną wzdłuż DK7 po stronie północnej i skręt do Janowa. Tam na "obwodnicę" fortu i gruntówkami dojazd do Wojszczyc. Ze Smół do fortu w Strubinach (znów nie udało mi się trafić na otwartą bramę). Z Kroczewa jazda przez lotnisko, drogą trochę podobną do tej z poprzedniej wizyty, lecz tym razem tak, jak chciało mi się jechać poprzednim razem - wprost do skrzyżowania w Złotopolicach. Telefon z domu. Objazd polną drogą lasu w Złotopolicach - od zachodu. Dalej przez pola i tereny, które ostatnio chyba w liceum odwiedzane, kończąc ten etap w Karnkowie. Jadąc asfaltem, dojazd do targowiska, gdzie rower powędrował do auta.
Wyjazd bez licznika, bo rower go nie ma, bez aparatu, bo nie zabrany, bez sił, bo rama za mała i przeciętnie jechało się tak szybko, jak to mi się w okresie licealnym zdarzało. Przejechać 40km na rowerze bardzo niedopasowanym, a 200 na mniej niedopasowanym (komentarz z 2022 - nie wiem, czy choć jeden rower był tak naprawdę dopasowany. Z dużym prawdopodobieństwem, na skutek jazdy w pozycji zbyt wyciągniętej do przodu, zdarzało mi się po jakimś czasie jazdy odczuwać ból kręgosłupa na górnym odcinku lędźwiowym, a po latach już jako dotkliwy, okazjonalny ból przy pochylaniu. Prócz tego co jakiś czas dość długotrwały ból kości krzyżowej - być może kwestia siodełka, a być może jakiegoś przewrócenia się tym rejonem ciała na ziemię.), to podobny poziom trudności.
23:55:42. Przybojewo Nowe. Przy gminnym targowisku
Rower:
Dane wycieczki:
40.00 km (20.00 km teren), czas: 03:30 h, avg:11.43 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPrzejażdżka
Sobota, 11 czerwca 2016 | dodano: 22.06.2016Kategoria .Samotnie, .Zwykłe przejażdżki
W zasadzie przejazd tak jak poprzednio, lecz zamiast jechać tą samą trasą za każdym razem, każdy następny (z w sumie trzech) był poprowadzony na wschód od poprzedniej:
- ku północy - drogą polną oddaloną o kilkanaście metrów
- ku południu - polnym bezdrożem oddalonym o kilkaset centymetrów
Tydzień poprzedni gorący, nie upalny i trochę burzowy, lecz bez nawałnicy jak z poprzedniego wpisu. Tydzień bieżący chłodny, wręcz wrześniowy. Dnia poprzedniego, z zachodu frontem powstawały i przechodziły kolejne burzowe chmury od 10 do 15. Deszcz z nich był krótki, słaby i szybko wyparowujący zaraz po przejściu. Jedynie około 14 dość silnie się rozpadało.
10:22. Chmury nad Doliną Wisły
Rower:
Dane wycieczki:
4.79 km (4.00 km teren), czas: 00:29 h, avg:9.91 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/h