Weronika
Wpisy archiwalne w kategorii
Samotnie
| Dystans całkowity: | 55128.43 km (w terenie 4862.00 km; 8.82%) |
| Czas w ruchu: | 3502:10 |
| Średnia prędkość: | 15.71 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 74.20 km/h |
| Suma podjazdów: | 800 m |
| Suma kalorii: | 76839 kcal |
| Liczba aktywności: | 802 |
| Średnio na aktywność: | 68.74 km i 4h 22m |
| Więcej statystyk | |
Z powrotem na dwóch kołach
Sobota, 6 kwietnia 2024 | dodano: 06.04.2024Kategoria Samotnie, Zwykłe przejażdżki
Piękna i raczej ciepła pogoda, choć wieczór raczej chłodny. Rower dostał małe oświetlenie. Ubiór na ciepło w kurtce i szaliku, z powrotem bez szalika z kurtką rozpiętą. Lekko dokuczało ucho i przepocona koszulka - po powrocie szybki prysznic. Sama jazda to kurs na Zdziarkę wschodnią. Podejście tam było strome i wypłukanymi torami jazdy. Tym razem nie dałoby rady jechać. Podeszło się z trudem i małym ujadającym psem. Na Wysoczyźnie przerwa koło kwadransa przy krzyżu. Ktoś na zachód przejechał rowerem z kamizelką na sobie. Po odpoczynku, ku N na Chociszewo. Odcinek trawiasty pieszo. Przez Chociszewo S jazda szybka bo 2 małe psy goniły. Dalej do drogi przez Borek N, a tam znowu pieszo po łące do szutru. Fajny zjazd DW565 w Dolinę o zachodzie słońca. Tylko na tyle było mnie stać po długiej przerwie od roweru.
Wychódźc koło sklepu. Rzut oka na DW565 ku SE
Wilkówiec. Kapliczka przy drodze na Wysoczyznę. Widok ku NEE
Zdziarka E. Kapliczka przy której przerwa wypadła. Widok ku NW
Chociszewo S. Kapliczka. Widok ku NE
Rower:Zielony
Dane wycieczki:
9.95 km (6.00 km teren), czas: 01:20 h, avg:7.46 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hWycieczka do Zgierza
Czwartek, 18 lipca 2019 | dodano: 26.01.2020Kategoria Samotnie, Wyprawy po Polsce, Warszawa, Wyprawki w regionie
Dzień I
Wiele nie ma co pisać. Pierwszego dnia (20019.07.18) trasa przez Iłów, Wszeliwy, Błędów do Łowicza. Trwały zbiory, pachniało zbożem, było ciepło i wiał lekki, pomocny wiatr. W Łowiczu w pociąg do Zgierza. Tam przejazd przez miasto, zakupy w jakimś markecie (zachciało mi się zjeść pakowaną sałatkę chyba kebabową i uzupełnić zapasy na drogę powrotną). Potem długie godziny na siedząc na ławeczce na skraju miasta, mając nadzieję, że uda się spotkać, porozmawiać Z. i wyjaśnić nieporozumienia powstałe poprzez czat, ale ostatecznie do spotkania nie doszło. Czekałam do nocy, zjadałam sałatkę, a potem (obawiając się ewentualnych zaczepek) przemieściłam się w pobliże fundamentów po jakimś słupie energetycznym albo czymś takim, nieco z dala od szosy. Nocleg w śpiworze, pod gołym niebem, przy iglastym drzewie. Próbując spać, ryczałam z płaczu i się modliłam.
10:19. Wychódźc.Widok ku E (ok.100m na E od krzyżówek).
11:36. Zdziarka. Stadnina nad Wisłą. Widok ku N
12:39. Wisła pod Wyszogrodem. Widok ku E
13:53. Lasotka. Widok ku SW
14:45. Stara Wieś. Widok ku SSE
14:48. Osiek. Widok ku SSE
15:44. Łowicz Główny. Widok ku NE
15:44. Łowicz Główny. Widok ku SE
Dzień II
Rankiem 2019.07.19 przejazd między blokami na trawnik osiedlowy. Część czasu spędzona chyba na pobliskiej ławce (pamiętam przechodzących ludzi, którzy należeli do tych, którzy grzebią po śmietnikach komunalnych), a później na trawę pod drzewo, czytając słownik od hiszpańskiego, próbując pożytecznie spędzić czas, mając nadzieję, że może tego dnia uda się porozmawiać. Po jakimś czasie wyszła chyba babcia Z., Po dłuższej chwili, podczas której próbowałam się modlić i zbierałam na odwagę, podeszłam i wybełkotałam coś (lęk znacznie wpływał na jakoś mówienia), aby przekonała rodziców Z., by pomogli Z. w problemie (z rozmów pamiętam, że sytuacja w ich rodzinie nie była zbyt ciekawa). Potem stamtąd wyjechałam (i czułam się, jakbym była postrzegana jako wariatka). Dałam spokój, widząc, że nie jestem w stanie realnie i bezpośrednio pomóc, a kontakt się urwał (rok później dopiero zdarzyło mi się lakonicznie porozmawiać przez SMS i tyle). Powrót na dworzec kolejowy, a stamtąd powrót pociągiem do Łowicza. Dalsza jazda przez Popów. Potem długi odcinek DK 92, skręcając ku N we wsi Dachowa, dalej jadąc przez Władysławów, Bronisławy, a następnie z Młodzieszyna przez las zachodniego Marynina, dalej asfaltem do Kamionu, potem przy wale do mostu, a na koniec DK 62 do Czerwińska. Dzień pochmurny, parny, duszny. Między nimi - gdzieś tam. Jechało się wolno, ciężko, z jakimś tam, narastającym bólem stóp z powodu nowych butów.Kolejne dni
Wkrótce po powrocie do domu spostrzegłam się, że gdzieś po drodze z Łowicza z sakwy wypadły mi spódniczkospodenki kupione w decathlonie w dziale tenisowym. Sakwy były zamknięte w sposób byle jaki, to i mogło się tak stać. Wyruszyłam na poszukiwania i rozglądając się po poboczach uprzednio przejechanej trasy. Dojechałam do Młodzieszyna, skąd telefonowanie do mamy, by przyjechała autem. Potem dojechałam do Władysławowa. Tam oczekiwanie na auto. Rower do bagażnika, a potem już autem kurs prawie do Łowicza, gdzie dałam sobie spokój z tymi poszukiwaniami. W drodze powrotnej jeszcze trochę się rozglądałam, ale już bez nadziei na odzyskanie ciucha. Jakiś czas później kupiłam nowe.Dzień słoneczny. Wpierw jazda do Warszawy na Marymont. Potem kurs po odbiór medykamentów z apteki w rejonie Gazowni. Potem zakupy w decathlonie. Następnie popołudniowe spotkanie z S. na Polach Mokotowskich. Tam krótki spacer i rozmowa na ławce blisko Biblioteki Narodowej. Potem rozdzielenie dróg w pobliżu stacji metra. Dalej udałam się na północ, ale dokładnej trasy nie pamiętam (znaczny odcinek wiódł przy głównej trasie przez Białołękę). Jechało się dość szybko do Legionowa, aby spotkać się z Księgowym. U niego nocleg, aby od rana móc pomóc przy maratonie jaki organizował następnego dnia.
Przejazd autem z Księgowym do Nieporętu. Tam był punkt startu maratonu. Wystartowało raptem kilka osób na rowerach.Tego dnia były moje krótkie piesze wycieczki w pobliżu bazy. Wpierw przed samymi zawodami po drobne zakupy spożywcze w pobliżu kościoła. Po powrocie do bazy zaczął się okres pojawiania się tam zawodników. W ciągu dnia później niewiele się działo. Wieczorem ponowny spacer na zakupy. Tuż po nich krótki spacer na pobliskie łąki, obchodząc budynki w pobliżu bazy od strony zachodniej i południowej. Pierwsi zawodnicy wrócili z trasy albo w tym czasie, albo tuż po moim powrocie. Maraton zakończył się około zmierzchu (w ramach poczęstunku głównie dla zawodników, były zamówione dwie pizza do podziału. Powstrzymywałam apetyt i zjadałam tylko jeden kawałek, choć byłam głodna i miałam ochotę na więcej...). Powrót autem do mieszkania Księgowych już po nocy.
Nazajutrz po maratonie, w godzinach przedpołudniowych, pomogło się Księgowemu wywalić jakiś gruz. Potem wspólna jazda rowerami do NDM. Wpierw dojechało się do Husarskiej, a potem do Mieszka I. W pobliżu skrzyżowania obu ulic jakieś auto jechało tak, że było niebezpiecznie dla Księgowego. Dalej ul. Wieniawskiego, a potem chyba gruntowo-szutrowa ul. Jagiellońska (świeże budownictwo). Kolejny był przejazd Wałową i Mazowiecką Jaśminowej, którą wyjechało się na DW630. Nieco dalej na zachód ukazała się niekompletna ścieżka rowerowa po N stornie drogi, ale chyba się na nią nie wjeżdżało. Na pewno nastąpił wjazd na ścieżkę rowerową od Rajszewa do NDM. Istotniejszym zdarzeniem było napotkanie chmary rowerzystów jadących na wschód, pośród których udało mi się dostrzec znajomego z Pielgrzymki do Wilna, tj. pana Benqa. Jego obecność mignęła mi tylko na kilka sekund, po czym zniknęła gdzieś w tym tłumie. Działo się to na Osiedlu Młodych w pobliżu DW630 i nie tak daleko od kościoła. Księgowy chciał już wracać, ale zachciałam pokazać mu jeszcze jak dojechać do zrujnowanego domu położonego na południe od ul. Nałęcza. Przejechało się od południa do ul. Nałęcza, a tam już nastąpiło rozdzielenie. Dalej nie pamiętam, czy jechałam bezpośrednio do domu czy wsiadłam w auto. Istotną kwestią jako udało mi się dostrzec było to, że gdy Księgowy jechał nieco szybciej i się oddalał, ja nie byłam w stanie zwiększyć prędkości jazdy i mimowolnie jechało mi się ze stabilną dość powolną prędkością (chyba ok. 3-4 km/h wolniej niż Księgowy).
Przez kolejne miesiące zdarzyło mi się jeszcze kilka nocnych, samotnych wyjazdów rowerowych (czasem jadąc pociągiem) do centrum Warszawy (w tym raz z nocowaniem na ławce w zimną noc). Prócz tego kilka samotnych, spacerów (o szybkim tempie) po Warszawie, z czego jeden bulwarem wzdłuż Wisły (po zachodniej stronie rzeki), zakończony obtarciami i chyba także pęcherzami na stopach; jeden wzdłuż Sobieskiego (wejście na wysoczyznę w rejonie Dolnej); jeden z Kabat do Piaseczne (skończony w szpitalu). Spacery bezpośrednio związane z pracą pomijam, bo w sumie to mało istotne. Ze spotkań na żywo - rodzinne, z czego najistotniejsze to chrzciny bratanicy i chrzciny syna kuzynki; kolejne ze spotkań z Kasią i K.L. (tym razem tuż po otrzymaniu przez mnie pracy); kolejne z Księgowym (rozmowa na dworcu PKP); z P. i M. na Starym Mieście (by opowiedzieć im o moim problemie, czego nie udało się pół roku wcześniej); z S. na Polach Mokotowskich (trzecie i praktycznie ostatnie, potem relacja się szybko zepsuła); jedno z L., I. i chyba J. (przypadkowe spotkanie u lekarza na Gocławiu, a potem busem do Dworca Centralnego, potem już były tylko rozmowy przez net); jedno z kimś z forum samochodzikowego (rozmowa w rejonie trasy Łazienkowskiej, kolejna z tych, w których opowiadałam o swoim problemie); z P.H (jedna wycieczka pieszo i ZTM do ruin szpitala na Wawrze i po tamtejszej okolicy). Oprócz tego kilka rozmów o pracę (ale nic z nich nie wyszło, dopiero później do mnie zadzwoniono z jakiegoś pośrednictwa i przepracowało się kilka miesięcy w biurze, ale to i tak było zbyt wiele na moje nerwy i umiejętności. Po otrzymaniu pracy w biurze już nie zajrzałam do pośredniaka (gdzieś się przeprowadzili, a po jakimś czasie napisałam, aby usunięto stamtąd mój profil/konto, czy jak to się tam fachowo zwie - grunt, że chodziło o zakończenie mojej bytności w ichnim systemie, zbiorze czy jak to zwać). Po zakończeniu pracy w biurze już pracy zarobkowej nie podjęłam. Uogólniając - wiosną i latem 2020 przecierpiałam potężny kryzys związany z dostrzeżeniem, w jak bardzo tragicznej sytuacji jestem od lat, i jak bardzo gorszej się znalazłam (kwestie religijne), a jesienią się nawróciłam. Bezpośrednio po nawróceniu przez większą część zimy jeździłam rowerem do kościoła (do domu zabierana autem, z rowerem pakowanym do bagażnika). Zdarzało mi się krótko rozmawiać z napotkanymi po drodze ludźmi, a także raz odprowadzać na Zdziarkę kogoś pijanego i większego ode mnie. Kolejne lato (tj. 2021) bez fizycznego opuszczania terenu gospodarstwa, spędzone na gruntownym, choć mizernym, porządkowaniu terenu. Jesień, zima praktycznie nie opuszczając budynku, poza rzadkimi sytuacjami typu wyjrzeć przez okno lub za drzwi.
Na początku jesieni 2021 dopadła mnie jakaś choroba, przez którą doświadczam stanów zapalnych, objawiających się podobnie jak w przeziębieniu lub alergii, czasem z umiarkowanym, uciążliwym bólem głowy, czasem z poceniem, z lekkim kaszlem, przemęczeniem, czasem bólem w klatce piersiowej (wrażenie jakby coś ją wgniatało, jakby się zapadała czy jakoś tak - trudno mi precyzyjnie określić), czasem bóle kolan, czasem krótkotrwałe, strzeliste, kłujące bóle głównie w rejonie potylicy. Prócz tego ułamał mi się ząb (po wypadnięciu plomby) po prawej stronie ciał , a miejsce tamtejsze zasklepiło się skórą dziąsła. Prócz tego co jakiś czas bolą węzły chłonne w górnej części ciała (ostatnio jeden po lewej stronie w rejonie pod językiem, a wcześniej pamiętam także pod pachami). Prócz tego depresja jak zwykle - ciężka i swoista. Waga raczej stabilna w przedziale 100-110kg, głównie ok. 105kg. Prócz tego lekkie problemy z nerkami (raz zwijałam się z bólu przez kilka godzin, nie wiedząc co ze sobą zrobić, a po prawie 1,5 roku później ból był mniej więcej o intensywności 50-75% poprzedniego - po wypiciu mieszanki herbaty rumiankowej i ze skrzypu, po kilkunastu minutach bólu ustąpił. W tym okresie czasu zdarzył się jeden jedyny w życiu jawny krwiomocz - może to kwestia nerek, a może skrzypu). Podczas stanów zapalnych temperatura na oko (w oparciu o wieloletnie obserwacje fizycznych odczuć ciała podczas gorączek) mieści się w zakresie stanu podgorączkowego. Prócz tego zdarza się przeszywający ból kręgosłupa w górnym odcinku lędźwiowym przy pochylaniu. Prócz tego nieco częstszy niż dawniej ból w okolicach serca - nie jestem w stanie określić powodu. Badanie usg kilka lat temu wykazało lekki przerost serca (nie pamiętam szczegółów, ani fachowego określenia) charakterystyczny dla ludzi uprawiających sport, ale możliwe że depresja też na to wpływa. Nie wiem czy to z tym powiązane, ale czasem, podczas pospiesznego wstawania od ziemi do pozycji stojącej zdarzało mi się dostawać lekkich zawrotów głowy (nie było to nigdy powodem przewrócenia się, ale zdarzało się, że niewiele mnie od tego dzieliło). Większość czasu mija mi na łóżku przed komputerem.
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
131.00 km (11.00 km teren), czas: 09:00 h, avg:14.56 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPochmurny
Sobota, 6 lipca 2019 | dodano: 07.07.2019Kategoria Samotnie, Zwykłe przejażdżki
Koło południa po nowe okulary. Słonecznie. Przed wieczorem pochmurnie, sporadyczne kropelki deszczu, odczuwalne mocniej na zjeździe. W nocy solidny deszcz. Wyjazd do Goławina, okrążenie szkoły z powrotem na krajówkę, po od bardzo dawna, chyba z okresu pierwszych wycieczek po okolicy, nie przejeżdżanym odcinku szutrówki.
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
12.00 km (2.00 km teren), czas: 01:00 h, avg:12.00 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPieszo po Łodzi do Bit.
Środa, 3 lipca 2019 | dodano: 23.03.2022Kategoria 3-4 Osoby, Samotnie, Wyprawy po Polsce
Dojazd autem
Dzień był słoneczny. Autem jechało się z rodzicami do Łodzi. Rano tata wpierw zajechał do lekarza po receptę, potem jechało się przez Iłów (gdyby nie przerwa taty, jechałoby się przez Płock). Potem była jazda przez Brzozów Stary na DW 577. Dalej przez Sanniki i Pacynę do Żychlina, gdzie skręt na zachód. Przerwa w Oporowie przy zamku. Chciałam by rodzice mogli zobaczyć tamtejszy zamek (byłam tam już w 2008 z grupą LSTR), ale sama nie miałam siły i ochoty tam wędrować, wiec siedziało się w aucie póki nie przyszli. Potem przejazd przez Kuto, gdzie trwały przygotowania do maratonu kolarskiego i panowało lekkie zamieszanie na drogach w centrum. Dalej trasa przelotowa przez Łęczycę, Ozorków i Zgierz. Wjazd do Łodzi chyba Łagiewnicką, a dalej do centrum Łodzi.Spacer na Bałutach
W Łodzi wpierw do lekarza, a potem autem do Manufaktury. Rodzice od razu poszli do centrum handlowego, a ja wpierw udałam się pieszo na spotkanie z Bit. którzy przebywali w pobliżu. W trakcie wędrówki, jakaś obca osoba idąca po drugiej stronie ulicy coś do mnie powiedziała. Nie wiedziałam co, więc się zatrzymałam i zaczęłam iść na tamtą stronę drogi, by dopytać o co chodzi, bo może chodziło o jakieś wskazanie kierunku czy inny bezpośredni rodzaj drobnej pomocy. Okazało się, to nie była "osoba w potrzebie", tylko próbująca opchnąć jakiś wisiorek, czyli w mojej ocenie podobne naciągactwo, jak to podczas jazdy do Wolbórza w 2008, gdy to ktoś stał przy drodze krajowej próbując opchnąć coś, co określał jako "złoto", co ja olałam i jechałam dalej bez zatrzymania się przy nim. W tym przypadku zawróciłam się w pół drogi (po tym, jak zrozumiałam powtórzone słowa) i również to olałam (gdyby wisiorek był kradziony, to tym bardziej nie chciałam mieć z tym nic wspólnego), po czym szłam dalej. Doszłam do niewielkiego sklepu, gdzie po drugiej (przy pierwszej po prostu przeszłam przez sklep rozglądając się po tym co było na półkach, ale mnie nie przekonywało) wizycie jednak kupiłam coś lekkiego do jedzenia, po czym udałam się już wprost do Bit. Tam trochę pogadało się, a po zakończeniu spotkania poszłam na obiad do pobliskiego baru orientalnego i czekałam, aż rodzice przyjadą tam autem, bo moje stopy były okropnie zmęczone (chyba do poziomu powstania pęcherzy) od łażenia w nowych butach. Gdyby trzeba było iść pieszo do Manufaktury, byłaby to okropna i bardzo powolna mordęga.Rower:
Dane wycieczki:
0.00 km (0.00 km teren), czas: h, avg: km/h,
prędkość maks: km/hNad Wisłą
Wtorek, 2 lipca 2019 | dodano: 02.07.2019Kategoria Samotnie, Zwykłe przejażdżki
Zwykły przejazd z wałem, lecz zjeżdżając nie na jego krańcu, a przy granicy wsi. Niebo dość pochmurne, jakby chciało się rozpadać, lecz nic z tego nie wyszło. Wcześniej wizyta w Warszawie, a tam akurat już przechodziła szybka ulewa.
12:03. Drugi skręt pod górkę na DW565. Widok ku W
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
2.60 km (1.00 km teren), czas: 00:15 h, avg:10.40 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hPierwszy letni
Sobota, 29 czerwca 2019 | dodano: 26.01.2020Kategoria Zwykłe przejażdżki, Samotnie
Krótka wycieczka przez Miączyn do Goławina. Po wyjechaniu na DK 62, rychły skręt na szutrówkę w prawo. Potem przejazd przez kamienisty zjazd do brodu między wsiami, tym razem przejeżdżając po mostku, choć rzeka była wyschnięta. Dalej koło Szkoły i nawrót krajówką, potem tą samą trasą przez Miączyn.
10:42. Wychódźc ok. 0,5km ku E od krzyżówek. Widok ku E
10:50. Ostatni odcinek drogi przez Miączyn, czekający na wyasfaltowanie. Widok ku NNE
10:52. Ostatni odcinek drogi przez Miączyn, czekający na wyasfaltowanie. Widok ku NNE
10:52. Ostatni odcinek drogi przez Miączyn, czekający na wyasfaltowanie. Widok ku SSW
11:08. Wólka Przybójewska. Dolina Szczurówki (tak zwanej przez mieszkańców). Widok ku NNE
11:09. Most nad Szczurówką, rozgraniczającą Goławin i Wólkę Przybójewską. Widok ku N
11:09. Szczurówka w rejonie szkoły, podczas suszy. Widok ku W.
11:33. Ostatni odcinek drogi przez Miączyn, czekający na wyasfaltowanie. Widok ku SW
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
12.00 km (2.00 km teren), czas: 01:00 h, avg:12.00 km/h,
prędkość maks: 0.00 km/hŁódź z rodzicami
Środa, 26 czerwca 2019 | dodano: 23.03.2022Kategoria 2 Osoby, 3-4 Osoby, Samotnie, Wyprawy po Polsce, Zwykłe przejażdżki, Z rodziną
Podróż autem
Wyjazd wczesnoporanny z rodzicami do Łodzi trasą przez Stryków, tam skręt na Zgierz. Podczas jazdy pisanie z Z. na czacie publicznym. Pamiętam żart Z. skierowany do ludzi na czacie, jakoby miało być picie wina. Nie było i nie miało być. Raz że jechałam później do lekarza, a dwa - na kilkanaście dni przed rowerową wyprawą do Skandynawii zrezygnowałam z alkoholizowania się (które było zjawiskiem towarzyskim, spokojnym (raz mi się zdarzyło tańczyć w głupi sposób podczas połowinek, robiąc przewrót w przód) i trwało między latami 2004 a 2009, a kończyło się moim zasypianiem, z ewentualnym wyrzuceniem płynnej treści w przypadku przytrucia), a alkohol był od tamtej pory spożywany w bardzo minimalnych ilościach i maksymalnie tylko kilka razy do roku albo wcale. Alkoholu nie lubię i mi przeszkadza, gdy jest dodawany do napojów czy żywności. Np. cydr by mi smakował, bo byłby to zwykły gazowany napój owocowy, gdyby nie było tam alkoholu, a cukierki z alkoholem to jakaś aberracja, której nie rozumiem.
11:20. Zgierz. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Widok ku NWW
Pieszo, tramwajem i pieszo
Wysiadka w Zgierzu w pobliżu kościoła przy głównym skrzyżowaniu, a rodzice pojechali już do centrum Łodzi. Od kościoła pieszy kurs na zachód. Porozmawiało się z Z. na ławce na skraju Zgierza Potem zakup biletu w kiosku (wg info od Z., komunikacja miejska w Łodzi, przynajmniej na niektórych liniach, miała legalnie tymczasowo obniżoną cenę (tzn. można było kupić bilet nieco tańszy i legalnie przejechać odcinek taki, jak przy bilecie nieco droższym). Trochę w to wątpiłam, ale zaufałam i kupiłam tańszy. W celu wsparcia w trudnej sytuacji życiowej, zostawiony został przez mnie mały notatnik bez zapisków dla Z.. Po rozdzieleniu powrót pod kościół. Autobusem przejechało się w rejon przystanku przy ul. Brzoskwiniowej. Tam przesiadka w tramwaj. Wysiadka na przystanku przy ul. Struga. Drobne zakupy w pobliskim sklepie, a potem pieszo Piotrkowską do lekarza, ale przyszło się już po godzinach pracy. Potem dalej pieszo na plac Wolności - tam zajrzało się do wnętrza kościoła. Niedługo potem pieszo przeszło się do Manufaktury. Ponowne spotkanie z rodzicami, krótkie i uciążliwe przejście przez wschodni fragment centrum handlowego (nie lubię takich miejsc i męczę się w takiej przestrzeni), a potem powrót autem trasą przez Łowicz. Podczas jazdy, w czasie rozmowy z Z. poprzez czat, skończyła się bateria w komórce (co ponoć wywołało u Z. lęk, że coś mi się stało, a lęk ów był tak silny, że znajomość praktycznie się zerwała. Potem przez pewien czas próbowałam wyjaśnić sytuację poprzez czat, a wreszcie porozmawiać na żywo, ale poza zmartwieniami w zasadzie nie wyszło z tego nic więcej niż samotna wycieczka rowerowa do Zgierza niecały miesiąc później.
16:18. Łódź. Plac Wolności. Kościół pw. św. Zesłania Ducha Świętego. Widok ku NNE
16:18. Wnętrze kościoła pw. św. Zesłania Ducha Świętego
16:19. Wnętrze kościoła pw. św. Zesłania Ducha Świętego.
16:19. Wnętrze kościoła pw. św. Zesłania Ducha Świętego.
Rower:
Dane wycieczki:
0.00 km (0.00 km teren), czas: h, avg: km/h,
prędkość maks: km/hŁódź po szynach
Środa, 29 maja 2019 | dodano: 23.03.2022Kategoria Samotnie, Warszawa, Wyprawy po Polsce
Pogoda kiepska. Dzień bez roweru. Rano do Modlina. Tam zakup biletu o 6:15 do Warszawy Wschodniej. Chyba miała miejsce pospieszna przesiadka na stacji Warszawa Wschodnia. Bilet do stacji Łódź Widzew (przez Skierniewice) zakupiony o 7:49 w pociągu. Po latach okazało się, że bilet wystawiono dopiero od stacji Warszawa Centralna (nie podobają mi się takie sytuacje). W Łodzi padał deszcz i było pochmurno. Po wyjściu z pociągu zakup biletu przejazd komunikacją miejską. W celu zaoszczędzenia na bilecie, przeszło się od dworca do przystanku tramwajowego przy Rondzie Inwalidów. Alternatywnie można było wsiąść w autobus, ale tramwaje jadą szybciej, co skutkuje możliwością przejechania większej liczby przystanków na jednym bilecie ograniczonym czasowo. Od czasu próby zaoszczędzenia na bilecie w Warszawie w sposób nielegalny w 2009, już się próby takiej jazdy nie powtórzyły z mojej strony. Lepiej nawet i się dodatkowo zmęczyć czy zmoknąć, byle nie jeździć na gapę.
Na przystanku długie oczekiwanie - było kilka tramwajów, ale nie przyjeżdżał ten, który miał zawieźć w rejon Placu Niepodległości. Gdyby pojechać innym, trzeba byłoby ryzykować przesiadkę, co wiązałoby się albo z zakupem kolejnego biletu, albo dłuższym spacerem w deszczu, a nie było pośpiechu. Według tego co udało mi się dowiedzieć na miejscu, była chyba jakaś awaria czy coś. Może po godzinie oczekiwania w końcu przyjechał. Wsiadło się na koniec wagonu i tak przejechało spory kawałek miasta. Przed zakończeniem ważności biletu wysiadka. Potem pieszo ku północy w rejon parku Reymonta. Spotkanie z Bit. z którym się pogadało kilka godzin (chciałam osobiście opowiedzieć o moim problemie kilku znajomym, ale tego dnia dało radę tylko Bit.). Po spotkaniu chyba już nie padało. Spacer na północ, głównie ulicą Piotrkowską, który skończył się na stacji Łódź Fabryczna. O 15:34 zakup biletu między stacjami Łódź Fabryczna a Warszawa Zachodnia (przez Łódź Widzew, Skierniewice). Po opuszczeniu pociągu i wyjściu z peronów, powrót bezpośrednio autem, ale nie pamiętam, czy z Warszawy, czy z Modlina.
Na przystanku długie oczekiwanie - było kilka tramwajów, ale nie przyjeżdżał ten, który miał zawieźć w rejon Placu Niepodległości. Gdyby pojechać innym, trzeba byłoby ryzykować przesiadkę, co wiązałoby się albo z zakupem kolejnego biletu, albo dłuższym spacerem w deszczu, a nie było pośpiechu. Według tego co udało mi się dowiedzieć na miejscu, była chyba jakaś awaria czy coś. Może po godzinie oczekiwania w końcu przyjechał. Wsiadło się na koniec wagonu i tak przejechało spory kawałek miasta. Przed zakończeniem ważności biletu wysiadka. Potem pieszo ku północy w rejon parku Reymonta. Spotkanie z Bit. z którym się pogadało kilka godzin (chciałam osobiście opowiedzieć o moim problemie kilku znajomym, ale tego dnia dało radę tylko Bit.). Po spotkaniu chyba już nie padało. Spacer na północ, głównie ulicą Piotrkowską, który skończył się na stacji Łódź Fabryczna. O 15:34 zakup biletu między stacjami Łódź Fabryczna a Warszawa Zachodnia (przez Łódź Widzew, Skierniewice). Po opuszczeniu pociągu i wyjściu z peronów, powrót bezpośrednio autem, ale nie pamiętam, czy z Warszawy, czy z Modlina.
Rower:
Dane wycieczki:
0.00 km (0.00 km teren), czas: h, avg: km/h,
prędkość maks: km/hZlot w Szklanej Hucie III - Powrót
Niedziela, 19 maja 2019 | dodano: 26.01.2020Kategoria Podróżerowerowe.info, Samotnie, Wyprawy po Polsce, 2 Osoby, Z rodziną
2019.05.17 - 19 Zlot w Szklanej Hucie - cała trasa
Do Wejherowa
Pobudka bardzo wczesna. Szybko przyszło mi się spakować, więcej czasu minęło na przygotowanie i zjedzenie zupki błyskawicznej. Przede mną ruszyło kilka osób, ale bardzo niewiele. Reszta ruszała zdecydowanie później. Trasa wywiodła mnie szeroką, leśną szutrówką na asfalt w Osiekach Lęborskich. Po drodze kilka nieco bardziej dla mnie stromych podjazdów i przyjemne widoki terenu. W Choczewie kurs pod pobliski UG, a następnie jazda z podjazdami i długim dolinnym zjazdem przez Łętowo, Mierzyno, do ronda w Rybnie (poniżej podjazdów), skąd trasa wiodła prawie tak, jak dwa dni wcześniej. Różnica taka, że z Bolszewa przejazd Sucharskiego, a w pobliżu dworca Spacerową. Pod samym dworcem w Wejherowie przerwa na przystanku i namyślanie się, co dalej. W międzyczasie przyjechała owa dwójka zlotowiczów, z którymi jechało się dwa dni wcześniej.
07:34. Ostatnie chwile w Szklanej Hucie
07:48. Droga ze Szklanej Huty do Osieków Lęborskich. Widok ku S
07:54. Osieki Lęborskie. Kościół pw. św. Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Morza. Widok ku SSE
07:54. Osieki Lęborskie. Widok ku SWW
07:56. Droga z Kierzkówka do Choczewa. Widok ku SSE
07:54.Droga z Kierzkówka do Choczewa. Widok ku S
08:06. Droga z Kierzkówka do Choczewa. Widok ku S
08:07. Wjazd do Choczewa od północy. Widok ku S
08:09 UG Choczewo. Widok ku SWW
08:12. Choczewo. Po lewej ul. Kusocińskiego. Po prawej ul. Pierwszych Osadników (DW213). Widok ku S
08:12. Choczewo. Po lewej ul. Kusocińskiego. Po prawej ul. Pierwszych Osadników (DW213). Widok ku S
08:12. Choczewo. Ul. Kusocińskiego. Widok ku S
08:25. Skrzyżowanie drogi z Choczewa (z prawej, poza kadrem) z drogą między Łętowem (po lewej) a Słajkowem (po prawej). Widok ku SW
08:25. Skrzyżowanie drogi z Choczewa (z prawej, poza kadrem) z drogą między Łętowem (po lewej) a Słajkowem (po prawej). Widok ku SW.
08:28. Łętowo. Teren dawnego PGR. Widok ku SSE
08:28. Wjazd od zachodu do Łętowa. Widok ku SE.
08:45. Mierzyno. Stolemy. Widok ku N
08:53. Tadzino. Droga po N stronie kopalni kruszywa Topaz. Widok ku E
08:54. Tadzino. Kopalnia kruszywa Topaz. Widok ku SSW
Gdynia
W końcu padło na kurs SKM do Gdyni Głównej. Było mi zimno i utrzymywało się zmęczenie. Było mi źle. W Gdyni na dworcu przerwa na Subway - coś ciepłego. Nie chciało mi się ruszać z krzesła. W międzyczasie udało mi się dostrzec kilka osób ze zlotu, ale nie było we mnie siły na nic. W końcu udało się jej wykrzesać tyle, by udać się po bilet - ten był kupiony dopiero na ok. 19. Zakup biletu o 13:28 do Modlina (przez Malbork, Iława Głowna, Działdowo, Nasielsk). Planowy przejazd miedzy 19:23 a 22:41. Potem udało mi się pogadać z jedną dwójką zlotowiczów, potem przybyła jeszcze kolejna dwójka zlotowa. Powoli też zbierali się na pociąg. W międzyczasie się rozpogodziło, a mnie czekało jeszcze jedyne spotkanie z K. Wiadomość o tym, gdzie będę, udało się wysłać tuż przed padnięciem baterii w komórce. Potem wyszłam przed dworzec z rowerem i czekało się tam kilka-kilkanaście minut. Potem pojechało się rowerami na ul. Żeromskiego w rejonie Placu Kościuszki Na rozmowie w kawiarni minęło pozostał kilka godzin do odjazdu pociągu. W tamtejszej toalecie zmiana ciuchów na nierowerowe. W międzyczasie udało się naładować baterię w telefonie i wypić gorącą czekoladę. Potem pieszorowerowy powrót na dworzec w Gdyni.
15:17. Kilku kolejnych zlotowiczów spotkanych na dworcu w Gdyni
17:34. Gdynia. Ozdoba w kawiarni przy Żeromskiego
W pociągu
Trasa przejazdu pociągiem tym samym składem pociągu. Odbyła się na spokojnie, tyle tylko, że więcej było we mnie ochoty na robienie zdjęć z pociągu. Na początkowym odcinku chyba był w pobliżu ktoś palący (nie pamiętam wyraźnie, ale pamiętam swoiste poczucie dyskomfortu związane z obecnością innych ludzi w pobliżu). Gdzieś późnym wieczorem czy tuż po zmroku, już po wschodniej stornie Wisły, do pociągu wsiadła dwójka zlotowiczów. Po dłuższej jeździe w milczeniu, po jakimś czasie udało się przeprowadzić raczej fajną, acz krótką rozmowę. Później, okazało się (wg słów mamy), że tym samym pociągiem wracała też kuzynka, ale w innym wagonie, bez wiedzy o sobie nawzajem. Po powrocie zmęczenie, ale w pozytywnym nastroju.
19:47. Dworzec Główny w Gdańsku. Widok ku NE
19:48. Dworzec Główny w Gdańsku. Widok ku N
20:00. Okolice Skowarcza. Widok ku NW
20:02. Skowarcz. Widok ku NW
20:12.Tory kolejowe w Tczewie
20:18. Most kolejowy w Tczewie. Widok ku W
20:19. Tczew widoczny z linii kolejowej od strony Malborka. Widok ku W
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
44.41 km (4.00 km teren), czas: 03:02 h, avg:14.64 km/h,
prędkość maks: 45.05 km/hZlot w Szklanej Hucie II - Zlot
Sobota, 18 maja 2019 | dodano: 26.01.2020Kategoria 3-4 Osoby, Podróżerowerowe.info, Samotnie, Wyprawy po Polsce
Dzień rozpoczął się ładnie, słonecznie, zachęcał do jazdy. Ludzie mniej lub bardziej powoli szykowali się do swoich planów. Jedna większa grupa wybrała spływ kajakami, a druga jazdę na zachód, w okolice Łeby. Mi się wyjątkowo nie chciało, jazda w ogóle nie była w planach, cały dzień chcąc spędzić na miejscu. Mimo to, wraz z Bit. i Dzi. udaliśmy się nad morze, około 1,5 km ku N. Tam spora mgła. Oni udali się na wschód, a ja ku zachodowi, aby wyjechać innym zejściem na plażę i po raz pierwszy spróbować jazdy rowerem po niej. Faktycznie, po mokrym piasku, w pobliżu morskich fal, można było spokojnie, bez zakopywania się, jak po zwykłej nawierzchni, po prostu sobie jechać i było sporo miejsca na manewry, choć potrzeby nie było, raptem raz pojawiła się przywleczona skądś gałąź.
08:41. Widok ku NWW
09:19. Widok ku N
09:55.Widok ku NNE
09:55.Widok ku NNE
10:01. Ujściowy odcinek Bezimiennej. Widok ku NNE
10:01. Ujściowy odcinek Bezimiennej. Widok ku N
10:03. Ujście Bezimiennej. Widok ku N
10:04. Ujściowy odcinek Bezimiennej. Widok ku S
10:05.Ujście Bezimiennej. Widok ku S
10:11.Ujście Bezimiennej. Widok ku S
10:12.Bałtyk w rejonie ujścia Bezimiennej. Widok ku W
10:19.
10:27. Bałtyk w rejonie ujścia Bezimiennej. Widok ku W
Zjazd z powrotem nastąpił w okolicy rezerwatu torfowiskowego i Wydmy Lubiatowskiej. Droga szutrowa, ubita, doprowadziła mnie na asfalt. Mijało się budynek Fundacji Anny Dymnej "Mimo Wszystko", a potem jeszcze spory kawałek jechało. Minęła mnie tylko jedna para na rowerach, zmierzająca w przeciwną stronę. Na skraju Lubiatowa ukazała się ławeczka, gdzie przyszła pora na przerwę i udało się dostać do internetu (w bazie, nawet zasięg telefoniczny był problemem), dzięki czemu udało mi się dowiedzieć, że koleżance udało się pomyślnie zakończyć ostatni egzamin, nieco spóźnionej matury. W końcu zmarzły mi ręce i przyszła pora wracać. Pogoda zrobiła się bardziej pochmurna, chłodniejsza i już nie miało być tak różowo. Powrót do bazy po ok 4 km szlaku rowerowego, drogą, która kilka razy przedzierała się przez spore piachy.
10:31. Bałtyk w rejonie Wydmy Lubiatowskiej. Widok ku N
10:31. W rejonie Wydmy Lubiatowskiej. Widok ku SSE
10:36.Droga przez Wydmę Lubiatowską. Widok ku S
10:38. Budynek Fundacji Anny Dymnej "Mimo Wszystko". Widok ku S
11:20.Wjazd do Lubiatowa. Widok ku S
11:48 Żółty szlak w pobliżu Lubiatowa. Widok ku SSW
11:49.Żółty szlak w pobliżu Lubiatowa. Widok ku NNE
12:02.Droga do szklanej Hut od strony Lubiatowa. Widok ku NE
12:06.Szklana Huta. Widok ku N
Po powrocie przeszła burza, solidnie się rozpadało. Niektórzy zdążyli wrócić przed, inni w tym czasie akurat gdzieś robili przerwy obiadowe. Po niej się uspokoiło, z okolicy parowała woda, tworząc ciekawą mgłę do wieczora. Cały czas było mi zimno, przed tą temperaturą chroniąc się, dzięki bidonami napełnionymi gorącą wodą, trzymanymi w kieszeniach bluzy, pod kurtką. Gdy było mi już wystarczająco ciepło, bowiem rozgorzało ognisko, te baterie ciepła powędrowały do śpiwora, aby i on się nagrzał przed snem. Niewiele też minęło do niego. Chyba koło 10 mnie znów dopadło zmęczenie i ściągnęło do spania.
12:08. Widok ku NE
14:02.Widok ku N
15:46.Widok ku W
16:30
17:22
18:14. Widok ku SW
Rower:Czarny
Dane wycieczki:
12.85 km (8.50 km teren), czas: 01:08 h, avg:11.34 km/h,
prędkość maks: 25.27 km/h