Weronika
Wpisy archiwalne w kategorii
.Wyprawy po Polsce
| Dystans całkowity: | 44242.40 km (w terenie 2094.60 km; 4.73%) |
| Czas w ruchu: | 2771:12 |
| Średnia prędkość: | 15.96 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 75.46 km/h |
| Suma kalorii: | 36586 kcal |
| Liczba aktywności: | 347 |
| Średnio na aktywność: | 127.50 km i 8h 01m |
| Więcej statystyk | |
Do Zielonej Góry III - Wielkopolska
Czwartek, 25 lipca 2013 | dodano: 28.07.2013Kategoria .Samotnie, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, 2013 Wielkopolska S
Pobudka około 7. Z krajówki skręt na Borek Wielkopolski. Udało się pozbyć tam niepotrzebnych śmieci. Na krajówkę powrót po przejechaniu wsi Strumiany. Dalsza droga upływała dość miło i szybko. Kilka zjazdów i podjazdów. Największy do Piasków. Niestety, spowolniły mnie roboty drogowe i zbyt wolno jadąca koparka. Ominięta został, gdy tylko nadarzyła się okazja. W Gostyniu zakupy w piekarni i na rynku przyszła pora na dłuższą przerwę. Miasto wydało mi się interesujące na tyle, by wrócić tam w przyszłości, w celu dokładniejszego objeżdżenia. Wyjazd DW 434 - większość czasu pięła się w górę. W Krobi skręt na Poniec i Bojanowo. Tuż za Krobią mijało się zakłady przetwórcze w Pudliszkach.
Czajka na polach pod Jaraczewem
DK 12. Granica powiatów między Łukaszewem i Skokówkiem. Widok ku SW
Borek Wielkopolski. Ratusz na rynku. Widok ku SW
Borek Wielkopolski. DW 438. Widok ku W
Głogówko. DK 12. Widok na Gostyń ku SW
Głogówko. Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Filipa Neri. Widok ku NWW
Gostyń. Kościół pw. św. Małgorzaty. Widok ku N
UM Gostyń. Widok ku NE
Gostyń. Śniadanie na Rynku
Krobia. Poznańska. W tle kościół pw. św. Mikołaja. Widok ku SW
UM Krobia. Widok ku SW
Wjazd do Pudliszek z Krobii. Widok ku W
Poniec przejechany po skraju miejscowości. Parę kilometrów później, przez dość krótki czas trwało moje przebywanie w centrum Bojanowa, które to miasto szczyciło się miejscowym browarem. Przy wyjeździe trwałą budowa obwodnicy miasteczka, w związku z czym nastąpiły nieznaczne trudności z przejazdem. Do Góry dojazd w stanie wymęczenia palącym słońcem i takim samym powietrzem. Gdyby nie zjazdy i czasem wyższa prędkość, ugotowałoby mnie, zaczynając od płuc. Do tego momentu udało się zużyć prawie całą wodę (dziennie znikało jej około 10 litrów). W Górze była ochota zobaczyć wnętrze kościoła, który wyglądał interesująco, jednak był zamknięty.
S5. Obwodnica Bojanowa w budowie. Widok ku NNW
Góra. DW 324. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej z XV/XVI w. Widok ku NNW
Góra. DW 324. Widok ku N
Góra. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej z XV/XVI w. Widok z alejki przedłużającej ul. Hawrysza ku SE
Góra. Inskrypcja „Epitafium zmarłego 9 lutego 1576 piekarza Mikołaja Heincka ,który jest przedstawiony z 3 synami, żoną i 4 córkami.”
Woda uzupełniona została w Starej Górze. Kontynuacja jazdy DW 323, przypadkowo pomijając skręt, który niewielkim wysiłkiem dałby mi dodatkową gminę. Gdy dojechało się do miejsca, w którym można było teoretycznie wrócić na trasę wojewódzką po zdobyciu owej gminy, dopiero wtedy udało się zorientować w pomyłce, ale poniosło mnie już dalej. Zdobycz została odłożona na później. Odrę przebyta została między Ciechanowem i Radoszycami. Zdziwiła mnie "nowoczesność" mostu na trasie, gdzie prawie nic nie jeździło. Zaraz za mostem skręt w prawo - na Chełm. Dróżka prowadziła przez las. Była dość wąską asfaltówką w dobrym stanie. Niestety, gdy pojawiły się miejscowości, udało się natknąć na żużlowe łatanki, które lepiły mi się do opon.
Stara Góra. Kościół pw. św. Jana Apostoła z XV/XVI. Widok ku N
Ciechanów (w Wielkopolsce). DW 323. Widok ku SSE
Most przez Odrę. DW 323. Widok ku S
Most przez Odrę. DW 323. Widok ku SSW
Odra. DW 323. Widok ku W
W Orsku skręt w drogę przez las - ku "Storczykowej Skarpie". Było tam tyle komarów, że nie starczyło już chęci na poszukiwania botaniczne. Zamiast tego pędzenie, w miarę możliwości i terenu, przez wąską leśną dróżkę - później ścieżynkę. Najważniejsza uwaga - by jechać ze szlakiem rowerowym jaki tam przebiegał, TRZEBA jechać prosto, gdy może się wydawać, że inna droga jest tą właściwą. Wyjazd w Trzęsowie. Skręt w DW 104, a będąc już w płaskiej dolinie rzecznej - w DW 330. Dojazd do Pęcławia, który jak na miejscowość gminną, wyglądał niczym zwykła, mizerna wieś. Tam skręt w lewo, kierując się lokalnymi drogami do DW 292. Pod koniec, około kilometr przed nią, była nieprzyjemność jechać po starym, kamień-kostkowym bruku.
Droga z DW 323 do Chełma. Widok ku W
Droga z Orska do Trzęsowa. Widok ku NWW
Pęcław. DW 330. Widok ku NW
Dojazd do Grębocić. Bez wjeżdżania do centrum. Postój jeszcze przed planowanym skrętem i około godziny trwało odpoczywanie pod drzewem. Gdy się ruszyło dalej, czuć było już styranie jazdą w upalny dzień. Jadąc lokalnymi drogami, udało mi się ominąć Grodowiec i wyjechać koło zbiornika "Żelazny Most". Wg Wikipedii - "największy w Europie zbiornik odpadów poflotacyjnych". Tego co zbiera nie można było zobaczyć, ale widać było wysokie obwałowania. Wkrótce udało mi się dotrzeć do Polkowic. Przejazd przez centrum i dalej na północ. DK 3 prowadziła szerokim pasem serwisowym. Napotkało się długie, tak podjazdy, jak i zjazdy. Krajobraz tamtejszy mnie zdziwił. Nie były przeze mnie spodziewane (co prawda częściowo) tereny, które równie dobrze można by dopasować do Roztocza lub Podkarpacia.
Grodowiec. Szyb Rudna R-XI. Widok ku SEE
Polkowice. Rynek. Kościół pw. św. Barbary. Widok ku SWW
Kaźmierzów N. DK 3. Szyb Jan Wyrzykowski. Widok ku NE
DK 3 między Mieszkowem i Zimną Brzeźnicą. Widok ku NWW
DK 3 w pobliżu Miłakowa. Widok ku NWW
Wieczorem dojazd do Nowego Miasteczka. Tam zakupy. Podczas zjadania sorbetu przysiadł się tubylec z piwem. Pytał skąd i dokąd itp. Upał mnie na tyle zmęczył, że odpowiedzi moje był zdawkowe i krótkie. Udało się skończyć jeść i życząc zdrowia ruszyć dalej. Tuż za miastem przerwa na ławce i przygotowanie do jazdy wieczorno-nocnej. Pomimo przygotowania, nastąpiła przerwa na noc, tuż za lasem w kierunku Bytomia Odrzańskiego. Jeszcze dobrze słońce nie zaszło. Była chyba 21 z minutami. Teren był suchy, miękki od mchu. Były też roje komarów, porównywalne z tymi w Laponii...
Nowe Miasteczko. Rynek. Po lewej niebieski UMiG. Po prawej kościół pw. św. Opatrzności Bożej. Widok ku SWW
Zaliczone gminy
- Borek Wielkopolski- Piaski
- Gostyń
- Krobia
- Poniec
- Bojanowo
- Góra
- Jemielno
- Rudna
- Pęcław
- Grębocice
- Polkowice
- Jerzmanowa
- Radwanice
- Gaworzyce
- Niegosławice
- Nowe Miasteczko
- Bytom Odrzański
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
184.47 km (4.50 km teren), czas: 11:18 h, avg:16.32 km/h,
prędkość maks: 49.17 km/hDo Zielonej Góry II - Łódzkie
Środa, 24 lipca 2013 | dodano: 28.07.2013Kategoria >200, .Samotnie, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, 2013 Wielkopolska S
Na miejscu noclegu było sporo komarów. Po pewnym czasie udało mi się przed nimi zabezpieczyć i zapewnić świeże powietrze. Ten problem pojawiał się na każdym kolejnym noclegu, ze zmienną ilością komarów. Nie udało się zabrać całego namiotu, a jedynie śpiwór i płachtę namiotową. Warunki może najlepsze nie były, ale było zapewnione konieczne minimum: zabezpieczenie przed deszczem, zimnem i komarami (choć to ostatnie wymagało nieco gimnastyki i cierpliwości).
Wiadukt z Petrykoz do Piątkowiska nad S14. Widok na Pabianice ku SE
Pobudka wczesna. Niebo było zachmurzone, a rozpogodziło się dopiero, podczas wjazdu do Wielkopolski. Początkowo udało się kontynuować jazdę DK 71, lecz potem zjechać z niej w Górce Pabianickiej, by skrócić czas dojazdu do DK 14. Jako że nie była mi znana ta okolica, zajęło mi to nieco więcej czasu. W Kolumnie przed Łaskiem wykorzystana została ulica Piaskowa. Tak po prostu, by poznać więcej okolicy na zapleczu krajówki. Sam Łask został za mną, bez większego zastanowienia. W Zduńskiej Woli decyzja, by jechać przez centrum, zamiast "podziwiać" krajówkę. Z Sieradza wyjazd DK 12 w kierunku Kalisza.
Zduńska Wola. Łaska. Dom zakonny orionistów. Widok ku SWW
Zduńska Wola. Ratusz w modernizacji. Widok ku N
DK 83. Ze Zduńskiej Woli na Czechy. Widok ku W
Czechy W. Wagon na sprzedaż. Widok ku S
DK 83. Warta. Widok ku N
Jazda krajówkami przez województwo łódzkie była męcząca. Sporo samochodów, kiepska nawierzchnia. Ogólnie ocena słaba. Nie ukrywając, pogoda też miała swój wpływ na tempo jazdy i odbiór trasy. Nie zliczę ile razy się przystawało i robiło przerwy, by się pozbierać. Z Kalisza wyjazd DW 442. Okolice Kalisza, będąc bardziej zróżnicowane, zapewniały większą satysfakcję z oglądania krajobrazu, niż jazda w pierwszych godzinach tego dnia. Większość chmur opuściła już ten region, zostawiając mnie ze słonecznym dniem. Niekiedy podjazdy były dość strome, ale również krótkie. Przez większość czasu teren nieznacznie się wznosił. Dopiero pod koniec tego odcinka był stosunkowo płaski. Mniej więcej w połowie, w Wygankach, przerwa przy sklepie, uzupełniając zapasy i odpoczywając przy stoliku ze świetnym sorbetem porzeczkowym.
DK 12. Granica gmin między Dziebędowem i Zawadami. Widok ku NW
Kalisz. DK 12. Widok ku SWW
Żegocin. Widok ku NE
Przerwa w Wygankach
W niewielkiej Choczy, skręt na Pleszew, a stamtąd dojazd do Kotlina. Naprzeciw zakładów przetwórczych skręt na Dobczyce. Kolejna gmina wpadła przez wieś Wyki. Przejazd przez Mogiłkę i dojazd do Koźmina Wielkopolskiego. Cały wspomniany przed chwilą odcinek podróży przejechany został, często robiąc przerwy, cierpiąc od słońca i męcząc od temperatury. Z Koźmina skręt ku Jarocinowi. Powoli zbliżała się noc. Słońce z wolna zachodziło za horyzont. Przejazd przez miasto - wpierw przez park, później starówka, no i ostatecznie wyjazd. Było już prawie ciemno. Ruch mały, ale droga stosunkowo wąska i przez las. Z ulgą udało się powitać bezpieczniejszą, otwartą przestrzeń. Powoli wlokło mnie do 22-23. Wtedy udało się znaleźć nocleg między Jaraczewem i Borkiem Wielkopolskim. Było tu najmniej komarów w czasie snu na całej wyprawie.
Chocz. Rynek i Plac Kazimierza III Wielkiego. Widok ku SEE
DK 12. Kotlin. Zakłady "Kotlin". Widok ku NE
Dobrzyca. Koźmińska. Widok ku SWW
Dobrzyca. Koźmińska. Dawny kościół ewangelicki. Widok ku SSW
Skrajem gminy Rozdrażew
DK 15 między Koźminem Wielkopolskim i Walkowem. Widok ku NW
Jarocin. Park Szubianki. Widok ku N
Jarocin. Ul. Świętego Ducha. Widok ku SW
Jaraczewo
Zaliczone gminy
- Dobroń- Łask
- Sieradz (W+M)
- Wróblew
- Błaszki
- Szczytniki
- Opatówek
- Chocz
- Pleszew
- Kotlin
- Dobrzyca
- Rozdrażew
- Koźmin Wielkopolski
- Jarocin
- Jaraczewo
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
224.30 km (2.00 km teren), czas: 14:00 h, avg:16.02 km/h,
prędkość maks: 38.53 km/hDo Zielonej Góry I - Okolice Łodzi
Wtorek, 23 lipca 2013 | dodano: 28.07.2013Kategoria .Samotnie, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, 2013 Wielkopolska S
Na kolejną wyprawkę zapadła decyzja, by udać się do Zielonej Góry, gdzie czekało na mnie kilka część do roweru. Wśród nich nowy bagażnik. Wyjazd bardzo późny - około 15. Jak zwykle, najwięcej czasu zeszło mi na przygotowaniu bagażu, a na ostatnich kilometrach przed Krasiczynem czekała mnie wymiana dętki, z której zaczęło schodzić powietrze.
Pierwszy dzień tej wyprawy strasznie mi się dłużyło, a jechało dość słabo. Po godzinie przejazd przez most w Wyszogrodzie. Właśnie trwał mały remont nawierzchni po stronie wschodniej. Chodnik dla pieszych również, był poddany temu zabiegowi, przez co jazda na pewnym jego odcinku byłą męczarnią. Koło Młodzieszyna bezzasadnie strąbił mnie zagraniczny TIR. Dopiero kilka kilometrów dalej zaczynał się odcinek zakazujący jazdy rowerem, lecz równocześnie pozbawiony stosownej informacji, o alternatywnej możliwości przejazdu. Na szczęście znam te strony, więc nie spowolniły mnie zbytnio. W Janowie z niesmakiem pożegnany został ten odcinek krajówki, rozpoczynając krótki etap wiejski przez Jeziorko, Lenartów i Gągolin. W Kompinie powrót na krajówkę, dostawszy do dyspozycji szeroki pas serwisowy.
Chociszewo. DK 62. Widok ku SSE
DK 50 przez Wisłę. Widok ku SSE
Krajówką dojazd do Strykowa. Tylko w dwóch miejscach udało się od niej oderwać:
- Przejazd przez centrum Łowicza
- Przejazd przez krótki odcinek drogi leśnej tuż za Głownem (po prawej stronie)
UM Łowicz. Widok ku NW
Między Głownem i Strykowem zapadł zmrok. Przejazd nad autostradą i kurs na Zgierz. Tu niespodzianka. Po skręceniu w DK 71 pojawił się znak oznajmujący, że oto po prawej, tuż za ekranami, biegnie sobie ciąg pieszo-rowerowy. Owszem. Zaraz potem się urywał, a na krajówkę wracało się przez rów z drewnianą kładką, którą położył ktoś położył tam dość samowolnie. Jechało się do północy trzymając się DK 71. O północy udało się znaleźć już za Konstantynowem Łódzkim. Przejazd jeszcze przez około pół godziny, by rozłożyć się w pobliżu drogi, na nieużytku pełnym komarów. Początkowo chciało mi się jechać do rana, ale mentalnie nie można było wykrzesać odpowiedniej do tego siły. Początkowo, za zgodą F., był pomysł, aby przenocować u niego w mieszkaniu w Łodzi, ale tak się nie stało. Tempo jazdy, pogoda, przebyty do tej pory dystans, szacowany czas potrzebny na dojechanie do Zielonej Góry - uwzględniając to, padła jednak decyzja, by zmodyfikować ów zamiar.
A2 koło Strykowa. Widok ku NWW
Zgierz. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Męczennicy. Widok ku NWW
Zgierz. Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Męczennicy. Widok ku NE
UM Konstantynów Łódzki. Widok ku NW
Zaliczone gminy
- Zgierz (W+M)- Aleksandrów Łódzki
- Konstantynów Łódzki
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
140.47 km (0.00 km teren), czas: 08:10 h, avg:17.20 km/h,
prędkość maks: 41.41 km/hWyprawa Samoklęski IX - Pogórze Przemyskie
Środa, 17 lipca 2013 | dodano: 18.07.2013Kategoria .2 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski, .Z rodziną
2013.07.06 - 17 Wyprawa Samoklęski - cała trasa
Pobudka i spakowanie około 6. Nie było czasu do stracenia, a poranek był ciepły. Udało się ukończyć podjazd, za którym czekał nas długi zjazd do Birczy. Za Korzeńcem - ostatnie serpentyny, które jednak nieco nas zmęczyły. Za nimi przez kilka kilometrów czekały nas już prostsze podjazdy.
Ostatnimi atrakcjami była możliwość podziwiania wzgórz pogórza Przemyskiego. Kilka przerw, niejako by pożegnać się z tym regionem. Tuż przed Olszanami ostatni zjazd z zakrętem, z którego można byłoby wypaść, szczególnie przy problemach technicznych. sam spadek terenu grawitacyjnie ściągał rower w dół z prędkością 20km/h przy prawie maksymalnie dociśniętych hamulcach. Podróż zakończyła się w Krasiczynie, czekając na przyjazd samochodu z rodziną, w tym i babcią J. W międzyczasie widać było auto grupy Sokół Radlin z rowerami, którzy odwiedzili zamek, a potem ruszyli w trasę, zostawiając swój wóz.
DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku SWW
DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku NW
DK 28 między Kuźminą i Leszczawą Dolną. Widok ku NW
Olszany. DK 28. Widok ku SW
Krasiczyn. DK 28. Widok ku E
Krasiczyn. Przy wejściu na teren zamku. Widok ku NNW
Zamek w Krasiczynie. Widok ku E
Zamek w Krasiczynie. Kaplica zamkowa pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Zamek w Krasiczynie. Widok ku SE
Zamek w Krasiczynie. Widok ku SEE
Zamość. Na schodach ratusza brat. Widok ku N
Podsumowując. Seria niefortunnych zdarzeń nie dość że zatrzymała nas w Polsce, (pierwotny plan - Alpy), to na skutek awarii hamulca i bagażnika, nie dane nam było nawet pojeździć po Bieszczadach, po tym, jak dojechało się na miejsce, pokonując cały dystans między górami i domem. W związku z tym w łeb poszły również awaryjne plany objeżdżenia wschodniej Polski. Jak na złość - akurat pogoda pod koniec wyprawy, była wyjątkowo sprzyjająca do jazdy. Mimo wszystko wyjazd nie był bezowocny i swoje przeżycia z niego się wyciągnęło.
Zaliczone gminy
- KrasiczynRower:Czerwony
Dane wycieczki:
32.63 km (0.20 km teren), czas: 02:13 h, avg:14.72 km/h,
prędkość maks: 55.01 km/hWyprawa Samoklęski VIII - "Prawie" Bieszczady
Wtorek, 16 lipca 2013 | dodano: 18.07.2013Kategoria .2 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Wczesna pobudka. Było spokojnie i pogodnie. Równocześnie odrobinę chłodno, ale w przyjemnym znaczeniu. Spakowanie i powrót na drogę. Czekała nas jazda w dół. Wpierw spokojnie, przez wieś, później serpentyny w lesie i znów przez kolejną wieś. Wreszcie udało się dotrzeć do Brzozowa, gdzie wreszcie było mi dane zobaczyć, jak wygląda okolica za dnia. Właśnie trwała rewitalizacja rynku, a nas skusiło na przerwę. Zamówione zostały lody i zastanawianie się nad dalszą trasą. Przejazd przez miasto i odpoczywanie nastąpiło jeszcze tuż przed rozjazdem. Udało się podjeść coś treściwego i ruszyć na południe DW 887. Za Jasionowem skręt w lokalną drogę prowadzącą przez Jaćmierz do Zarszyna.
Po noclegu ponad Izdebkami. Widok ku E
Ponad Izdebkami. Widok ku NE
DW 886. Zjazd do Przysietnicy. Pomnik poległych żołnierzy AK. Widok ku SSW
DW 886. Wjazd do Brzozowa z Przysietnicy. Widok ku SSE
Brzozów. Ratusz i remont rynku. Widok ku SWW
DW 887. Droga z Brzozowa na Turze Pole. Widok ku NEE
DW 887. Droga z Brzozowa na Turze Pole. Widok ku NEE
Droga z Turzego Pola do Wzdowa. W tle Jasionów z kościołem pw. św. Katarzyny, a dalej Bukowskie Góry (437 m n.p.m.). Widok ku W
Droga z Wzdowa do Jaćmierza. Widok ku SSW
Droga z Jaćmierza do Zarszyna. Widok ku SWW
Przez Zarszyn przejeżdżało się w maju. Teraz trwał tam chyba jakiś odpust, jak mi się wydawało. Dalej trwało już podążąnie DK 28. Ruch był spory. W Pisarowcach odpoczynek na ławeczce, a potem skręt na Markowce. Lokalną drogą, pośród wzgórz dojazd Bukowska. Chcieło nam się tam odpocząć, ale ostatecznie na ten cel wybrany został przystanek kilometr od centrum. Po uzupełnieniu składników pokarmowych, kontynuowana była jazda DW 889.
Nowosielce. DK 28. Pomnik Drugiej Czechosłowackiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej z IIWŚ, postawiony w 1972 r. Widok ku SSE
Minęło się skrzyżowanie z drogą do Woli Piotrowej. W upale pokonany został podjazd i na stojąco można było podziwiać widok jaki się przed nami rozpościerał. Chwilę potem szybki zjazd, po dość dobrym, choć już leciwym asfalcie. Przejazd przez Karlików, a na pobliskim podjeździe za tą miejscowością, coś zaczęło wydawać dziwne dźwięki. Pobieżne oględziny tylnego koła - nic. Obejrzenie bagażnika - zwróciło moją uwagę to, że śrubki wyglądały tak, jakby miały przejechać około 1000km a potem wylecieć, ale wciąż się dobrze trzymały. Chciało mi się ruszać - pękło mocowanie klamki hamulca przedniego (by je założyć, nieco wcześniej trzeba było rozginać je, tak więc moja wina, choć było to spodziewane, lecz nie aż tak szybko). Nieco w skonsternowaniu trwało rozmyślanie, co robić, jednak nie przychodziło do głowy nic innego, niż zdalne pociąganie za linkę na zjazdach. Problem został częściowo rozwiązany, jednak szybko męczył dłonie, a manewr nie był do końca bezpieczny w górach.
Droga z Wolicy do Bukowska tuż za mostem na Sanoczku. Od zakrętu granica miejscowości. Widok ku S
DW 889 między Bukowskiem i Wolą Piotrową. Widok ku NE
DW 889 między Bukowskiem i Karlikowem. Dolina Płonki. Widok ku SE
DW 889 między Bukowskiem i Karlikowem. Dolina Płonki. Widok ku SE
DW 889. Podjazd do Płonny. Widok ku SE
Zjazdy - ja z maksymalną prędkością do 30km/h na obu hamulcach, lecz nie zaciskanych na tyle mocno, by się zatrzymać, a jedynie ograniczyć tempo przemieszczania się. W czasie tych zjazdów nieco ignorowany był przez mnie dźwięk dochodzący od strony bagażnika, choć był irytujący. Trzeba było wszak gdzieś dojechać. Planu jazdy w dalsze Bieszczady i nad Solinę wziął w łeb, trzeba było kończyć. Koło Płonnej znów się przerwa. Na domiar złego zaczął mnie dochodzić podejrzany dźwięk od strony pedału, tak jakby pękły kulki w wiankach lub zabrakło tam smarowidła. Zdziwiło mnie to. Jak się później okazało przyczyna leżała gdzie indziej.
DW 889. Zjazd z Płonny. Widok ku SEE
Skręt w kierunku Zagórza. Jechało mi się coraz ciężej, lecz wciąż nie wiedząc czemu. Chciało mi się dostać do najbliższego serwisu. Na trasie czekało nas jeszcze kilka podjazdów. Około 2km przed Zagórzem jechało mi się już wyjątkowo ciężko. W czasie jazdy trzeba było poprawiać sakwy, tymczasowo niwelując dziwny opór. Zastanawiało mnie też, czy coś się nie wkręciło, jednak nic nie stykało się z kołem. Przerwa dopiero w centrum Zagórza, tuż za torami. Wtedy to, będąc już w "cywilizacji", udało mi się przyjrzeć się dokładniej całej sprawie.
Barszcz Sosnowskiego w Płonnie
Droga z DW 889 do Wysoczan. Dolina Osławy. W centrum Biały Wierch (597 m n.p.m.). Widok ku E
Zagórz (Na Bagnie). DW 892. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SSE
Zagórz. Piłsudskiego 34. Widok ku N
To ani sakwy się nie wkręcały, ani nie były niestabilne. Nie był to też problem śrubek, jak mi się wydawało. Najzwyczajniej w świecie pękł mi bagażnik. Pękł po obu stronach, w miejscu najbardziej predestynowanym do pęknięcia. Czyn ów musiał dokonać się tuż przed Karlikowem. Wtedy była to prawdopodobnie dopiero jedna strona bagażnika, ale - co z tego? Pękło to pękło, a miało nie pękać. Na bagażniku Crosso, który był używany do tej pory, a który przymocowany jest do innego roweru, woziło się już nie takie bagaże i to na dwóch zagranicznych wyprawach.
Awaria bagażnika
Z zepsutym bagażnikiem, hamulcem oraz szwankującym pedałem, pokonało się drogę z Zagórza do Sanoka. Tam udało się odnaleźć sklep rowerowy, lecz jego asortyment nie rozwiązałby mojego problemu. W mistyczny sposób udało się znaleźć na mieście kawał drutu, na tyle elastycznego, by móc nim z odrobią siły manipulować oraz rozmnożyć w cztery krótsze odcinki. Za ich pomocą usztywniło się bagażnik na tyle, by nie opadał na koło, przy każdym małym dołku, progu itp. Była również możliwa dalsza, choć niezbyt efektywna jazda. Sakwy zostały odciążone, zostawiając tam tylko rzeczy o dużej objętości. Kurs na Przemyśl. Postój przystankowy na posiłek przed Załużem. Na tym odcinku widziało się sporo rowerzystów, jednak większość dojeżdżała tylko do tej wsi, po czym zawracała.
Sanok. Dworzec PKP. Widok ku NWW
Sanok. Prowizoryczne wzmocnienie bagażnik
Sanok. Most DK 28 na Sanie. Widok ku SSE
Sanok SE. DK 28. Kościół pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. Widok ku E
Powoli zbliżał się koniec dnia, a przed nami pozostawało jeszcze odnalezienie noclegu. Po konsumpcji więc nastąpił start. Wjazd na teren parku krajobrazowego, a tam długi, morderczy podjazd serpentynami. Na samym początku podjechał jeden rowerzysta, z którym chwilę się pogadało, a potem odjechał swoim tempem. Pod koniec podjazdu skusiło nas obejrzenie panoramy, rozpościerającej się w kierunku południowym. Widać było między innymi Lesko i Zagórz, Wiele różnych nieznanych mi szczytów oraz prawdopodobnie jezioro Solińskie. Sanok skrył się za niewielkim wzgórzem, jakie zostało za nami. Przy okazji podziwiania widoków o zachodzi słońca, udało się odpocząć. Trafiło ma się wjechać w okno, dokładnie między grupą motocyklistów, którzy wyprzedzili nas na serpentynach, oraz jakąś rodzinkę, która przyjechała, gdy już nam się zbierało do wyjazdu.
DK 28. Widok z okolic Przełęczy Przysłup ku SWW
DK 28. Widok z okolic Przełęczy Przysłup ku SW
Po podjeździe czekało kolejne wyzwanie - zjazd z mniejszej ilości serpentyn ku Tyrawie Wołoskiej, z nie do końca sprawnym przednim hamulcem. W połowie zjazdu oraz w centrum miejscowości, trzeba było poczekać, aż dłoń powróci do stanu używalności. Ponadto zapadł już zmrok, choć jeszcze było widno. Szczęśliwie dalsza droga nie wymagała zbyt częstego hamowania i dość późno w nocy, jak na tę wyprawę, omijało się Kuźminę, za którą trafił się ostatni nocleg na trasie tej wyprawy.
DK 28. Zjazd do Tyrawy Wołoskiej. Widok ku NE
Zaliczone gminy
- Bukowsko- Komańcza
- Tyrawa Wołoska
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
117.15 km (0.70 km teren), czas: 08:29 h, avg:13.81 km/h,
prędkość maks: 55.01 km/hWyprawa Samoklęski VII - Pogórze Dynowskie
Poniedziałek, 15 lipca 2013 | dodano: 18.07.2013Kategoria .2 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Poranek nieco chłodny i pochmurny. Przez Zielonkę dojazd do Sokołowa Małopolskiego, a tam - powrót na krajówkę, która męczyła, byłą niesympatyczna, o złej nawierzchni - praktycznie aż do Rzeszowa. Dojazd zmęczył nas, więc kilka przerw, standardowo, na przystankach. Dodatkowo siąpił mały deszcz. Czasem przestawał, a czasem przybierał na sile. Do Rzeszowa wjazd trasą północno-wschodnią. Jeszcze przed śródmieściem przerwa na zakupy w markecie, aby uzupełnić wodę oraz jedzenie na kilka dni. Po ruszeniu - ruszył ponownie deszcz, ale jak i poprzednio - podczas jazdy w deszczu, postoje robiło się tylko, gdy był spory.
DK 19. Sokołów Małopolski. Kościół pw. św. Matki Boskiej Opiekunki Ludzkich Dróg. Widok ku SW
DK 19 między Nienadówką i Stobierną. Widok ku SSW
Od czasu BBtouru w Rzeszowie trwały prace remontowo-modernizacyjne dróg dojazdowych do miasta. Po tym dniu, znane były już 4 takie pasy. Było to nieco uciążliwe. Podczas BBt nie było okazji poznawać miasta, tak więc tym razem poniosło nas w kierunku centrum tzw. starówki. Była niewielkie i dosyć "ciasna". Kręciło się sporo ludzi, rozstawiono parasole i atrakcje typu punkt gastronomiczny. Nieco wcześniej trwało nasze posilenie się ciepłym kebabem z talerza.
Rzeszów. Pomnik Czynu Rewolucyjnego przy rondzie Dmowskiego. W tle bazylika pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku S
Rzeszów. Grunwaldzka. Widok ku S
Rzeszów. Plac Farny. Widok ku NNW
Rzeszów. Ratusz. Widok ku SSE
Rzeszów. Aleja Sikorskiego. Widok ku S
Wyjazd z miasta zajął nam nieco czasu, głównie z powodu wspomnianych remontów. Ponownie zaatakował nas deszcz. Wyjazd trasą na Tyczyn. Plus był dla nas taki, że asfaltem jechało się z dala od ruchu aut. Niestety, w gruncie rzeczy tylko do granicy miasta, ewentualnie nieco dalej. Do Tyczyna towarzyszyło nam sporo aut, na dość wąskiej drodze. Sam Tyczyn przejechany został, rzuciwszy tylko pobieżnie okiem na kościół i starą zabudowę. Dalej się jechało drogą przez Hermanową. Droga prawie cały czas pięła się w górę, często wijąc się na boki, z licznymi zakrętami. Tuż przed końcem miejscowości przerwa na niesamowicie zaśmieconym przystanku. Chwilę potem przeszedł kilkunastominutowy opad deszczu. Ostatni taki na naszej trasie.
Tyczyn. Grunwaldzka. Widok ku E
Skała w Hermanowej
Hermanowa. Widok ku SW
Straszydle. Po prawej dolina Lubenki. Widok ku NW
Po przerwie zjazd kilkoma serpentynami do wsi Straszydle. Tak jak w Hermanowej, przez większość czasu czuło się "wąskość" przestrzeni, tak tu była zdecydowanie bardziej otwarta. Czekał nas jeszcze jeden dość znaczny podjazd, po czym Rozpoczął się długi zjazd dolinny ku Błażowej. Stamtąd, przez Futomę (kolejny duży podjazd), udało się dotrzeć do DW884, lecz tylko na moment. Wnet skręt na Łubno i długim zjazdem, z kilkoma tylko krótkimi podjazdami można było wyjechać na DW835 - niesamowicie zniszczoną, dziurawą, łataną - wręcz niemoralną. Czy aż tak się zmieniła od 2009, kiedy jechało się nią ostatnim razem? Nie było pewności, w jakim stanie była wtedy, ale ówcześnie jechało mi się zdecydowanie lepiej.
Straszydle S przy granicy z Lecką. W tle dolina Lubenki. Widok ku NNW
Zjazd ze Straszydla do Lecka. Widok ku SEE
Dojazd z Kąkolówki do DW 884. Na horyzoncie po prawej Las Warski. Widok ku SSE
Dojazd z Kąkolówki do DW 884. Na horyzoncie Las Warski, omijany przez nas na 2h przed znalezieniem noclegu. Widok ku S
Zjazd z DW 884 przez Łubno do DW 835. Na horyzoncie Las Warski, omijany przez nas na 2h przed znalezieniem noclegu. Widok ku SSE
Naszły mnie wątpliwości, w jaki to sposób jest możliwe, aby tak kiepskie, "naprawianie" drogi, które miały kocie łby stworzone z asfaltu, wciąż mianować drogą wojewódzką i nadająca się do jazdy. Owszem, pewnie że się w "jakiś" sposób nadaje. Wszak nie była to najgorsza nawierzchnia "asfaltowa", jaką była nie-przyjemność jechać. W Warze padła decyzja, by zjechać z niej w stronę Brzozowa. Asfalt się poprawił. Droga pięła się w górę, ale dość powoli, praktycznie bez męczenia. Dopiero za Izdebkami czekało kilka serpentyn, dość rozlazłych. Po podjechaniu można się było rozejrzeć za noclegiem. Okazał się wystarczająco suchy, przewiewnym miejscu, z dala od komarów oraz z okazałym krajobrazem.
Łubna. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela. Widok ku SE
Serpentyny między Izdebkami i Przysietnicą. Widok ku NE
Nocleg ponad Izdebkami
Nocleg ponad Izdebkami. Widok ku W
Zaliczone gminy
- Tyczyn- Lubenia
- Błażowa
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
111.31 km (1.50 km teren), czas: 07:46 h, avg:14.33 km/h,
prędkość maks: 50.97 km/hWyprawa Samoklęski VI - Kotlina Sandomierska
Niedziela, 14 lipca 2013 | dodano: 18.07.2013Kategoria .2 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Poranek rozpoczął się od zwinięcia tak szybkiego, by zbudzić jak najmniej komarów. Z tego powodu ogarniać trzeba się było dopiero przy drodze. Przejazd mostem przez San i kierując się w kierunku Sandomierza, do najbliższych wsi, sąsiadujących ze Stalową Wolą. Po wykręceniu tam paru kilometrów, nawrót do miasta. Jechało się długo i mozolnie. W pobliżu granicy z Niskiem, przerwa na przystanku i ugotowanie makaronu z sosem. Pycha! Z Niska skręt na Bojanów. Na kolejnym przystanku, w połowie drogi, spotkał nas dość długi odpoczynek. W Stanach rozpadał się ulewny deszcz. Cześć w nim się przejechało, ale końcówka spędzona została pod drzewem, nie znajdując porządnego zadaszenia.
Nocleg z komarami między Dąbrową Rzeczycką i Rzeczycą Okrągłą. Widok ku NE
Most DW 855 na Sanie. Widok ku NWW
Cegielnia w Stalowej Woli. Ziołowa przy DK 77. Widok ku N
Agatówka. Słoneczna po deszczu. Widok ku E
Pomnik przy skrzyżowaniu DW 871 i DK 77. Widok ku SSW
Stalowa Wola. DK 77 przy skrzyżowaniu ze Spacerową . Widok ku SSE
Deszcz między Stanami i Bojanowem. Widok ku SWW
Bojanów. Parkowa. Widok ku SW
Bojanów. LHS i nieukończony wiadukt ponad nią. Widok ku E
Potem się rozpogodziło. Kurs przez wieś Spie (przerwa) i tam skręt w las. Droga była wpierw asfaltowa, potem porządny i szeroki szuter. Wyjazd we wsi Gwoździec. Później był Nowy Nart, zostawiona z boku Cholewiana Góra, aż dojechało się do miejscowości gminnej - Jeżowe. Wtedy to rozpoczął się etap krajówki - drogi wąskiej, o dość kiepskiej nawierzchni i sporym ruchu aut. Dopiero w Kamieniu droga się rozszerzyła. Tuż przed końcem owej miejscowości skręt w prawo. Po ujechaniu jeszcze kilkunastu kilometrów udało się znaleźć nocleg na suchym podłożu, a ilość komarów była nieznaczna, w stosunku do poprzedniej nocy. Wzbudzał zadowolenie.
Spie. Kościół pw. św. Michała Archanioła. Widok ku NW
Gwoździec. Widok ku SEE
Cholewiana Góra. Widok ku NEE
Kamień. DK 19. Widok ku SSE
Nocleg w pobliżu Korczowisk
Zaliczone gminy
- Pysznica- Stalowa Wola
- Zaleszany
- Nisko
- Bojanów
- Dzikowiec
- Jeżowe
- Kamień
- Sokołów Małopolski
- Raniżów
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
87.33 km (6.00 km teren), czas: 05:35 h, avg:15.64 km/h,
prędkość maks: 44.93 km/hWyprawa Samoklęski V - W deszczu
Sobota, 13 lipca 2013 | dodano: 18.07.2013Kategoria .2 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Kontynuacja wyprawy po posiłku. Większość ekwipunku, który miał się nam przydać za granicą, został na miejscu.
Było pochmurnie i chłodno, tak więc trzeba było opakować się w kurtki. Kilkaset metrów od startu z kolei przyszło się zatrzymać, aby dokonać kilku poprawek, gdyż zaczął padać drobny deszcz.
Kurs do Wilkołazu, drogą równoległą do krajówki. Było spokojnie, a droga w większości asfaltowa. Kilka razy stwarzała okazję do wkroczenia na krajówkę krótkimi, prostopadłymi odcinkami, biegnącymi ku górze - w większości bez asfaltu. W centrum Wilkołazu dopiero na nią się wjechało, powoli pokonywać kolejne wzniesienia oraz zjazdy do Kraśnika. Naprzeciw jednej ze stacji benzynowych krótki odpoczynek i jedzenie. Przyjrzawszy się też kołu, z powodu dziwnego odczucia podczas jazdy, okazało się, że opona nadaje się tylko do wyrzucenia, gdyż uszkodziła się po boku, w pobliżu obręczy. Było kwestią czasu, nim wystrzeliłby mi stamtąd drut. Wcześniej tego nie było widać.
Opona na skraju wytrzymałości jej skraju
Do centrum Kraśnika wjechało się długim zjazdem. Zastanawiało mnie czy się nie przewrócę, gdyż na garbach i nierównościach opona mocno "pływała" na boki. Zaraz za rzeczką skręt w prawo i po jakichś 100-200 metrach, w domku po lewej stronie drogi udało się znaleźć niepozorny domek, w którym zakupiło się oponę szerszą i wytrzymalszą, na duże obciążenia. W środku siedziała starsza kobiecina, z którą co nieco się pomówiło o naszej wyprawie. Z nową oponą można było ruszyć w poszukiwaniu ustronnego miejsca, gdzie można było dokonać jej wymiany. Tym miejscem okazał się teren kościoła pod koniec podjazdu. Czynność zajęła kilkanaście minut, z czego najwięcej chyba zdejmowanie i zakładanie sakw. Od razu jechało się lepiej.
Kraśnik. Kościół pw. św. Świętego Ducha. Widok ku SE
Kraśnik. Kościół pw. św. Świętego Ducha
Niestety nie na długo. Od pewnego czasu padał uprzykrzający życie deszcz. Podążało się bliżej nieznaną ulicą ku zachodowi. Cały czas pięła się w górę, a na jej końcu znajdowała się stosunkowo współczesna obwodnica miasta. Przejazd pod nią, wjeżdżając w polną, błotnistą drogę - na początku był to asfalt - gdy okazało się, że deszcz tak rozmiękczył glebę, by dalsza jazda mogła okazać się ciężka. Powrót do krajówki i dalej wzdłuż niej na północ. Cały czas padał deszcz i na chwilę warto było schronić się pod wiaduktem owej krajówki. Sprawdzając dalszą drogę, umyśliło się, by spróbować najkrótszej. Po 100m jazdy i brodzenia po błocie gliniasto-ilastym, trzeba było zawrócić i kontynuować jazdę na północ, aż krajówka odbiła na zachód.
Droga z Podlesia do Mikulina. Widok ku SW
Iły i gliny garną się do roweru
Z przerwami przystankowymi (ciągle padało i niszczyło nam psychikę) dojechało się do Olbęcina, gdzie można było uzupełnić zapasy na dalszą drogę. W międzyczasie przestało padać, lecz niebo wciąż było zachmurzone i nie wróżyło wiele dobrego. W Trzydniku odbicie na lokalną drogę, prowadzącą do Potoku Wielkiego. Gdzieś w połowie przerwa na posiłek, a niewiele potem - by wymienić dętkę, w której uszkodził się zawór w czasie dopompowywania powietrza.
Poległym powstańcom 1863 r. W tle koryto Stanianki. Widok ku SWW
Za serią "Potoków" wyjechało się na trasę DW 857. W większości prowadziła przez las i jego obrzeża. Aż do Zaklikowa. Miasteczko zostało pominięte szybkim przejazdem, kontynuując dalszą podróż wśród drzew, rosnących wzdłuż kolejnej drogi wojewódzkiej. Z prawej był poligon, z lewej rezerwat. W miejscowości Lipa, była lipa z wymianą/naprawą asfaltu i serią mijanek ze światłami. Szczęśliwie rower jest bardziej mobilny w takich sytuacjach. Nieco dalej przerwa przy rekonstrukcji przejścia granicznego Rosyjsko-Austriackiego, w okupowanej rozbiorami Polsce. Godzinę później sen w namiocie, w oblężeni przez rój komarów.
Stawy w Potoczku. Widok ku E
Lipa. DW 855. Remont mostu na Złodziejce. Widok ku SE
Rekonstrukcja przejścia granicznego z okresu zaborów. Widok ku S
Zaliczone gminy
- Trzydnik Duży- Potok Wielki
- Zaklików
- Radomyśl nad Sanem
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
88.10 km (3.00 km teren), czas: 05:22 h, avg:16.42 km/h,
prędkość maks: 38.16 km/hWyprawa Samoklęski IV - Gminy nad Wisłą
Czwartek, 11 lipca 2013 | dodano: 11.07.2013Kategoria .3-4 Osoby, .Wyprawy po Polsce, ..Gminy Polska, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Wyjazd 9:30 w trzy osoby. Przejazd przez Borzechów, Chodel, Godów i Wrzelowice do Józefowa nad Wisłą z czterema postojami na trasie. W Pusznie Godowskim złapały nas przelotne opady deszczu, ale trwały dobre pół godziny. Trasa zmierzając ku Wiśle generalnie opadała, jednak pokonywało się również wiele wzniesień. W Józefowie miał być zrobić dłuższy postój, ale że nie było wiele do oglądania. Dalej jechało się wzdłuż Wisły na północ do Kamienia i Łazisk. Odcinek był obficie pofalowany na krótkim dystansie, dopiero pod koniec się nieco uspokoił.
Przerwa w Kępie Borzechowskiej. Widok ku S
Droga z Borzechowa do Kępy-Kolonii. Widok ku SE
Kluczowice-Osiedle. DW 824. Widok ku NNW
Józefów nad Wisłą. DW 824 przed skrzyżowaniem z Zieloną. Widok ku SSW
Łopoczno. DW 825. Widok ku S
W Łaziskach samotne odbicie na północ. Jadąc przez Zagłobę i Wilków, udało się dojechać do Polanówki, gdzie pokusiło mnie, by skręcić na żółty, rzekomo rowerowy, szlak. Gdyby nie moje doświadczenie w jeździe rowerem, około 80-90% tego szlaku zeszłoby mi na pchaniu roweru poprzez tamtejsze piachy. Ostatecznie, w trudzie i po styraniu, jakoś udało mi się wybrnąć w Bielsku. Cały odcinek leśny pokonany został w kurtce, gdyż przechodziła kolejna chmura deszczowa. Przestało dopiero za Opolem Lubelskim, lecz kolejna z nich zaatakowała za Chodelą w drodze powrotnej i trzymała do Ratoszyna Drugiego, gdzie udało się spotkać resztę. Odpoczynek był potrzebny, po szybkim pościgu. Wspólna końcówka w ponurych nastrojach, zmęczeniu i styraniu.
Wilków. Widok ku NE
Polanówka. Kaplica Barbary. Widok ku NNW
"Przystanek Polanówka" przy kanale Brodek. Widok ku SEE
Opole Lubelskie. W centrum kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Widok ku SSW
Kłodnica Dolna. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Widok ku SEE
Wyprawka skończyła się po 20, a KL. walcząc ze skurczami w obu nogach, po raz pierwszy w życiu przejechał ponad 100km rowerem.
Zaliczone gminy
- Józefów nad Wisłą- Łaziska
- Wilków
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
138.06 km (5.00 km teren), czas: 07:22 h, avg:18.74 km/h,
prędkość maks: 48.74 km/hWyprawa Samoklęski III - Lublin ponownie
Poniedziałek, 8 lipca 2013 | dodano: 08.07.2013Kategoria .Samotnie, .Wyprawy po Polsce, .Z Kasią, 2013 Samoklęski
Około 11 wyjazd od KL.. W Niedrzwicy Wielkiej jazda szutrówką wzdłuż torów. Krótki odcinek przez las, gdzie droga zanikła, trzeba było skorzystać z mostu kolejowego. Dalej droga była już konkretna. Wyjazd na asfalt biegnący w pobliżu Zalewu Zamborzyckiego. Ulicą Nadbystrzycką dojazd do centrum. Trochę kręcenia po starówce i wkrótce potem przyjazd do serwisu przy ul. Unickiej - dojazd nieco specyficzny - wjechać w pobliże bloku, przy cmentarzu i trawiasto-płyto-chodnikowym, wąskim przejściem, by dotrzeć do serwisu. Po godzinie oczekiwania, które minęło spacerując w okolicy, oba koła były już naprawione.
Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE
Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE
Droga z Niedrzwicy Dużej do Krężnicy Jarej. Widok ku NE
Lublin. Narutowicza przy Peowiaków. Widok ku NNE
Lublin. Krakowskie Przedmieście. W centrum brama Krakowska. Widok ku E
Lublin. Wieża Trynitarska. Widok ku SEE
Lublin. Zamkowa po remoncie. Widok ku NE
Lublin. Blok przy Dymowskiego. Widok ku NNE
Ulicami Obywatelską i Prusa powrót do centrum. W księgarni przy Bernardyńskiej zakup lekkiego atlasu drogowego i zjazd w dół. Skręt na ścieżkę nad Bystrzycą, spokojnie docierając do ulicy Jana Pawała II. Zjazd w Ametystową, a wkrótce potem dojazd do krajówki. Powrót około 16, po szybkim przejeździe tą samą, co wczorajszej w nocy trasą, lecz niemal dwa razy szybciej. W Niedźwicy krótkie zakupy, gdyż zapas picia się skończył, a mnie wysuszyło. Dodatkowo, w końcówce skręt na Sobieszczany zaraz za Niedrzwicą, tak by poznać więcej terenu.
Lublin. Ścieżka wzdłuż Bystrzycy. Widok ku NNW
DK 19. Strzeszkowice Duże. Widok ku S
Sobieszczany. Widok ku SSW
Rower:Czerwony
Dane wycieczki:
74.35 km (5.00 km teren), czas: 03:37 h, avg:20.56 km/h,
prędkość maks: 48.74 km/h